تعز من تشاء و عدل من تشاء... به یاد بیارید روزگاری رو که هر جای ایران می‌رفت ازش به نیکی و با عنوان قهرمان ملی یاد می‌کردن و چقدر بهش احترام میذاشتن و مادر و پدرش جلو مردم تا چه حد بهش افتخار می‌کردن، ولی حالا شده سیبل لعن و نفرین همون مردم و با هر شکستش دستمایه خنده ملت
احسنت
وقتی انسان ظرفیت ندارد یا خیلی خیلی محدود است ؛ با اولین موفقیت های دنیوی خودش را بزرگ میبیند و پرده دری میکند وراه سقوط از انسانیت را درپیش میگیرد.
ایران هم از ایرانی بودن امثال ایشان شرمنده است امثال کیمیاها واقعا مایه تاسف هستند
جای خدا را با چی پر خواهی کرد!!!؟
چه دادی و چه گرفتی؟!!!