وصیت شهید: بدنم را تا جماران ببرید
يکشنبه ۳۰ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۴:۱۵
کد مطلب: 740172
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُون (۱)
پناه من! چگونه از تو مأیوس باشم،
و حال آنکه آرزویم تو می باشی!
خدایا! تو را سپاس می گوییم،
که دگر بار داستان موسی و فرعون،
و ابراهیم و کعبه را برای ما،
به نمایش در آوردی تا درک حقّ کنیم.
الهی! تو گواهی بر حال تار من،
پس مَنگر به ظاهر من، بساز کار من!
مولا! به خودت قسم، تابم تمام شده،
در این لحظه که آخرین سخنانم را می نویسم،
از تمام گناهانم توبه مینمایم، باشد که انابه (۲) مرا بپذیری!
الهی الهی!
چشمی دِه، که برای تو باشد،
و به غیر تو باز نشود!
گوشی که ندای تورا بشنود،
و زبانی که تو را ثنا گوید،
و دلی دِه که دار تو بوده،
و باب آن به روی غیر بسته باشد.
این دعوات تنها قدرت اجابتش با توست،
پس مستجاب نما دعای خسته دلان را!
الهی!
حضور خود را در دل ما بیشتر گردان!
الهی!
مپسند روزی را که نام تو از دهان، بیرون نیاید!
الهی! شکایت می کنم از زبانم،
که چرا نام تورا بر لب نمی آورد،
و از دیده هایم که چرا با حذف تو،
باران اشک را سر نمی دهد ؟!
در این هنگام که انتظار طولانی شکسته شده،
و معشوق عاشق را طلبیده است،
و من با آغوش باز عروس شهادت را در بر گرفته،
و در حجله ی سنگر بسوی خدا در شتابم،
دوست دارم که در هنگام شهادت،
چشمانم باز بماند تا دشمن فکر نکند،
در این راه چشم بسته قدم نهاده ام.
دوست دارم، بدنم را،
در میدان های مین بیندازند،
که دشمن فکر نکند که،
در راه خدا از جسم خود نمی گذریم!
دوست دارم بدنم را با ریسمان بسته،
و تا جماران روی زمین بکشند،
تا در مقابل امام بگویم :
اگر هزار بار زنده میشدم،
باز علاقه داشتم در راهی که،
شما قدم نهاده اید به شهادت برسم!
و اِی امّت شهید پرور، در راه امام باشید.
بنده عاصی مسعود شیخ بابایی ۱۳۶۴/۱۲/۱۷
ساعت ۶ بعد از ظهر جاده اهواز خرمشهر(دارخویین)
گردان حمزه دسته ادوات
(۱)َ ( آل عمران - ۱۶۹ )
ترجمه : و گمان نکنید، کسانی که در راه خدا کشته شده اند، مردگانند ؛ بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند!
(۲) توبه و پشیمانی و بازگشت بسوی خدای تعالی.
ولادت : ۱۳۴۷/۰۶/۲۴
شهادت: ۱۳۶۵/۱۱/۰۸
سن شهادت : ۱۸ سال
عملیات : کربلای ۵
مزار : بهشت زهرا سلام اللّه علیها
قطعه ۲۹ ردیف ۱۶ شماره ۳
عجب نوشته ای
چه معرفتی داشته