این غرب دیگر آن غرب نیست!
مهدی فضائلی
شنبه ۲۹ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۲:۰۶
کد مطلب: 740066
در همان ابتدای ورود به آلمان وقتی سوار قطار شدیم تا از فرانکفورت به برلین برویم، مردی با لباس‌‌‌های مندرس و کفش پاره نیز سوار قطار شد و من از دیدن او شگفت‌زده شدم؛ چرا؟ چون چنین صحنه‌ای با تصویر ساخته‌شده در ذهنم از رفاه و پیشرفت غرب و خصوصاً آلمان، هیچ سنخیتی نداشت! طی چند روزی که این سفر طول کشید، صحنه‌‌‌های مشابه و بدتر از آن را به وفور دیدم و در سفرهای بعد و کشورهای دیگر غربی این تصاویر تکرار و تکرار شد و این پرسش ذهنم را مشغول خود کرد که چه نسبتی بین تصویر ذهنی ما از غرب با واقعیت‌‌‌های این بخش از دنیا
برقرار است؟
پاسخ اجمالی به این پرسش این است که فاصله تصویر تا واقعیت بسیار زیاد است. تصویر از غرب توسط رسانه‌های حرفه‌‌ای و منورالفکر‌‌‌های وابسته یا دلبسته ساخته و پرداخته شده اما واقعیت همان است که دیده میشود، بدون روتوش!
معنای این سخن آن نیست که غرب رویایی، ویرانه‌ای تمام و کمال است که صرفاً توسط مشاطه‌‌‌های حرفه‌‌ای هالیوود چهره‌پردازی شده و هیچ بهره‌‌ای از واقعیت ندارد، نه، بلکه منظور آن است که پیرایشگران حرفه‌‌ای غربی، از سویی فقط بخش‌‌‌های زیبای آن را نشان دیگران داده‌اند، آن هم بعضاً با آب و تاب و بزرگ‌نمایی؛ و از سوی دیگر از دیده شدن بخش‌‌‌های مهمی هم جلوگیری کرده‌اند.
به عبارت دیگر تصویر ساخته و پرداخته‌شده از غرب در ذهن بسیاری از مردم دنیا، تصویری است مملو از انواع مغالطات؛ از مغالطه اشتراک لفظ گرفته تا مغالطه بزرگ‌نمایی و مغالطه کوچک‌نمایی و مغالطه متوسط و تحریف و... اما شرایط امروز دنیا تغییرات بسیاری کرده و از کنار یا لابه‌لای دستان مشاطه‌‌‌های جادوگر غربی، دود سیاه ناشی از سوختن جنگل‌‌‌های کالیفرنیا و ناتوانی مهار آن، اخبار تلفات کرونا و عجز آنان در مقابله با آن و سقوط اقتصادشان، رها کردن سالخوردگان‌شان در آسایشگاه‌‌‌های سالمندان و نمایان شدن غرب وحشی، صف‌‌‌های طولانی گرسنگان و هجوم مردم برای خرید سلاح به‌دلیل نگرانی از امنیت نیز دیده یا شنیده میشود. امروز شعارهای حقوق بشری، دموکراسی‌خواهی و حقوق زن غربی‌ها مثل گذشته طنین لازم را ندارد. دم خروس حقوق بشر غرب از زندان گوانتانامو و ابوغریب و حتی زندان‌‌‌های خود آمریکا مانند پارچمن در ایالت می‌‌سی‌سی‌پی بیرون زده است.
تشت‌رسوایی دموکراسی‌خواهی آمریکا و متحدان اروپایی‌اش در دفاع از حکومت‌‌‌های دیکتاتور و بیگانه با رای مردم حاشیه خلیج‌فارس از بام افتاده است و پوچی ادعای حقوق زن غربی‌ها نیز در صدها هزار آزار و اذیت جنسی زنان و شکل‌گیری کمپین me too و نابودی خانواده آشکار شده است. همه این واقعیت‌ها در کنار مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دیگر موجب شده است این پیام به مردم زیادی در جهان برسد که این غرب دیگر آن غرب سابق نیست! این رسوایی‌ها و ناکامی‌های پی در پی، در حوزه اندیشه نیز این پیام مهم را دارد که هیچ مکتب ساخته و پرداخته‌شده توسط انسان، از لیبرالیسم گرفته تا کمونیسم و هر ایسم دیگر، نه‌تنها سعادت آدمی را تامین نمی‌کند كه در ساختن دنیای انسان‌ها نیز ناکام خواهد بود.
۱۱
من نمی دانم شما کجای آلمان را دیده اید و چه موقع و با چه شرایطی سفر کرده اید. ولی من 3 سال برای تحصیل در دانشگاه اتاوا در کانادا زدگی کردم. به معنای واقعی کلمه طعم توسعه و آزادی را چشیدم و بعد از 5 سال آمادگی و تهیه امکانات و پیدا کردن شغل دوباره به این کشور بازگشتم. دوستان، محیط کاری، احترام به عقاید و حتی مذهب من در این کشور در بهترین شکل خود است. امیدوارم هر کسی در هرجایی که احساس خوشبختی می کند و به اندازه نتیجه دسترنجش عزت می بیند، زندگی کند.
