جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
 
۸
۸

جوان روستایی در دل دشت از میثم مطیعی چه خواست؟ +عکس

پنجشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۰۱
کد مطلب: 736813
رسم نانوشته‌ای است که میان مداحان و شعرا وجود دارد، که بعد از عید غدیر دیگر نمی‌توانی پیدایشان ‌کنی. می‌روند جاهای دور، روستاهای دورافتاده، گوشه‌ای فارغ از شلوغی‌ها و هیاهو؛ تا خود را برای محرم آماده کنند.
جوان روستایی در دل دشت از میثم مطیعی چه خواست؟ +عکس
به گزارش جهان نيوز، حاج میثم مطیعی با انتشار متنی در در کانال شخصی خود به ماجرای قابل تامل درخواست یک جوان روستایی از او در روزهای قبل از شروع محرم سال گذشته اشاره کرده است که در ادامه خواهید خواند:

بیش از هر کسی، منبری‌ها و مداحان و شعرا و خادمان امام حسین در هیأت‌ها می‌فهمند برگزار کردن مراسم دهۀ اول محرم یعنی چه!

منبری و مداح می‌داند که از چهارپنج ماه قبل از دهۀ اول باید مشغول آماده کردن کارهایش باشد؛ از تهیۀ محتوای منبر بگیر تا جمع‌آوری شعر و مطالعۀ مقتل و ساختن لحن (سبک) و جهت‌گیری مضمونی و... دائماً هم باید با شاعر و سبک‌ساز رفت و برگشت انجام داد و جلسات محتوایی برگزار کرد.

از سوی دیگر خادمان هیأت هم چند ماه قبل از محرم باید مشغول برنامه‌ریزی و طراحی باشند؛ از آماده‌سازی مکان برگزاری بگیر تا هماهنگی انتظامات و فضاسازی و یافتن بانی ‌خیر و تهیۀ سیاهی‌ها و صوت و رفع مشکل پارکینگ و خلاصه هر چیزی که به نوعی اسباب راحتی حال مستمع باشد؛ مستمعی که در واقع زائر امام حسین (ع) است

مرحله نهایی آماده شدن برای محرم، رسم نانوشته‌ای است که میان مداحان و شعرا وجود دارد، که بعد از عید غدیر دیگر نمی‌توانی پیدایشان ‌کنی. می‌روند جاهای دور، روستاهای دورافتاده، گوشه‌ای فارغ از شلوغی‌ها و هیاهو؛ تا خود را برای محرم آماده کنند، تمرین کنند، سبک بسازند، خلوتی کنند با خود و مدد بگیرند از خدا و طلب توفیق کنند برای نوکری.

سال گذشته بود که قبل از محرم با یکی از رفقای کارگروه محتوایی هیأت، رفتیم به یک روستای ساده و خیلی دور. رسیدیم به تک‌خانه‌ای کنار زمین‌های زراعی. با استقبال گرم اهالی خانه و به اصرار ایشان مهمانشان شدیم. شام مختصری مهیا کردند که مثل خودشان ساده و باصفا بود. جوانی چهارشانه و قوی‌هیکل هم سر سفره نشسته بود. شغلش چوپانی بود. از نگاهش می‌شد فهمید حرفی در دل دارد. من را صدا کرد. آن روزها پایم را عمل کرده بودم. عصازنان با هم رفتیم در دل تاریکی دشت. گفتم بفرما.


هنوز سردار شهید نشده بود. گفت: «می‌شه برام یه کاری کنی برم سوریه، مدافع حرم بشم؟» گفتم: «من شکر خدا هیچ‌جا رئیس نیستم، فقط یه معلمم، ولی اگر کمکی ازم بر بیاد دریغ نمی‌کنم». یک سؤال کردم که جوابش هنوز در گوشم زنگ می‌زند؛ و چه خوب شد که پرسیدم. گفتم: «برا چی می‌خوای بری سوریه؟»

گفت: «بالا رو نگاه کن. این آسمون پرستاره رو ببین». آسمان مثل فرشی سیاه پر از گل‌های سفید بود. گفت: «من هر شب که تو این دشت می‌خوابم، از زمین به این ستاره‌ها خیره می‌شم. خیلی از این پایین به آسمون نگاه کردم. دیگه می‌خوام برم بالا... از پیش ستاره‌ها اهل زمین رو تماشا کنم. ببینم از اون بالا دنیای مردم چه شکلیه؟»

در دلم به او غبطه خوردم و از نگاه بلندش حیرت کردم و با خود گفتم مگر می‌‌شود زیباتر از این میل به جاودانگی و تعالی را شرح داد؟
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


Iran, Islamic Republic of
خوشا به حالش ..
Iran, Islamic Republic of
.....
Iran, Islamic Republic of
......
Iran, Islamic Republic of
حالا ميثم مطيعي مگه كي هسته اينقدر شما ميبرينش بالا
رضا
Iran, Islamic Republic of
شام مختصر و ساده… !
آخى ، كباب برّه مختصرى ! حقيقتاً منقلب شدم ، تو چى كشيدى اون شب ؟!
Iran, Islamic Republic of
منظورتون بیان سادگی اون عزیزان بوده (که اتفاقا نگاه بلند و عمیقی داشتن) نه اینکه توقع شام مفصلی داشتن
Iran, Islamic Republic of
چقدر بعضی ها از حاج میثم کینه دارند، ان شاء الله که ربطی به صف اولی ها نداشته باشه
Iran, Islamic Republic of
آقای مطیعی معلم. عزاداری سالار شهیدان شعور میخواد تا آزادمرد تربیت کنه. شعور هم در همه جا هست. نه نیاز به خلوت داره نه روستای دورافتاده. در میان همین مردم معمولی کوچه بازار پیدا میشه.