گروه سیاسی جهان نیوز: اصلاح طلبان این روزها در شرایط چالش برانگیزی در حال سپری ایام هستند. این جریان سیاسی که در چند سال گذشته عملکرد ضعیف و بدی داشت تقریبا رقابت را در انتخابات مجلس یازدهم به رقیب سنتی خود اصولگرایان واگذار کرد. این جریان سیاسی حالا در کنار چالش احیای اعتبار از دست رفته سعی می کند نیروهای خود را در سایه کرونا احیا کند و فضای اجتماعی را دوباره به نفع خود تغییر دهد.
شاخصه این جریان سیاسی استفاده ابزاری از هر مسئله ای است. اصلاحات از موضوع زنان، آزادی، فعالیت های اجتماعی و مدنی و ... ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی می سازد اینبار نیز سعی دارند بیمار کرونا را وسیله ای برای بدست آوردن اعتبار به باد رفته این جناح سیاسی قرار دهند.
اما این موضوع با کم کاری نیروهای اصلاح طلب روبرو شده تا جایی که حتی رئیس دولت اصلاحات نیز نسبت به این موضوع انتقاد می کند که « چه فکری دارید، چه برنامه ای دارید، چه طرحی دارید؟ با شعار جامعه محوری قرار است چه کار کنید؟»
اصلاح طلبان این روزها خود را دچار دوگانه جامعه محوری و قدرت محوری می بینند. اما آنچه از رفتار سیاسی این جناح بر می آید همواره جامعه محوری برای این جریان سیاسی ژستی برای رسیدن به قدرت بوده است.
در همین زمینه «محمد علی وکیلی» نماینده اصلاح طلب تهران بیان می کند: «دوگانه جامعهمحوری/قدرتمحوری، بر اتفاقات صحنه هشتاد و هشت نیز اثر گذاشت. عدهای متاثر از نگاه نخست به کف خیابان رفتند و امر اصلاح را در خیابان پی گرفتند و عدهای نیز معتقد بودند هرچند بخشی از حاکمیت در آن زمان عبوثی میکند و سخت میگیرد اما نباید همه پلهای ورود به آن و همه راههای گفتوگو با آن را بست. آسیبی که من «تنازع رهبران» نام نهادم در آن ایام همین بود؛ نزاع جامعه محوری و قدرت محوری به میان رهبران اصلاحات کشیده شده بود.»
نگاه ابزاری اصلاح طلبان با ژست جامعه محوری را به خوبی می توان در گفتار «تقی آزاد ارمکی» دید. وی با استفاده ابزاری از بیماری کرونا بیان می کند که اصلاح طلبان بایستی در 1400 یک فرد پزشک را به عنوان کاندیدا معرفی کنند.
بیشتر بخوانید:
کرونا را میتوان به فرصتی برای آشتی ملی تبدیل کرد!
برای مقابله با کرونا تلگرام و توییتر را رفع فیلتر کنید!
پیشنهاد سه خانم عضو فراکسیون امید برای مقابله با کرونا
این جامعه شناس نزدیک به اصلاح طلبان در بخشی از گفتگو با روزنامه اصلاح طلب اعتماد بیان می کند: «من حتی معتقدم رییسجمهور بعدی ایران یا حداقل یکی از کاندیداهای مهم انتخابات ریاستجمهوری 1400 حتما پزشک خواهد بود. این زیادهخواهی سیاسی اگر بروز یابد، امری است که میتواند به سرمایه پدیدآمده طی این مدت لطمه بزند ولی اگر چنین چیزی شکل نگیرد، این سرمایه برای کل نظام کارشناسی کشور در حوزه بهداشت و درمان حفظ خواهد شد.»
وی می افزاید: « آقای پزشکیان. خود نمکی، وزیر بهداشت. بهترین گزینه شاید نمکی باشد چون هم تایید رهبری را داشته، هم اینکه گروههای سیاسی به او انتقادی نداشتهاند در جریان مبارزه با کرونا و در قالب یک بوروکرات کارا مطرح شده است. البته مشروط به اینکه ناگهان افشاگری عجیب و غریبی درباره ناکارآمدی او صورت نگیرد. حتی قاضیزاده، وزیر بهداشت سابق هم میتواند مطرح شود.»
اما جالب اینجاست که اصلاح طلبان خود معترفند که اصلا این جریان با وجود شعارهایی که می دهند جامعه محور نیستند و در بحران هایی مانند کرونا خودشان را عقب کشیده اند.
در همین رابطه، تقی آزاد ارمکی در پاسخ به این سئوال که «محمد خاتمی از اصلاحطلبان جامعهمحور انتقاد کرد که چرا در بحران کرونا دست روی دست گذاشتهاند؟ گفت :«برای اینکه اصلاحطلبان جامعهمحور نیستند. دغدغه اصلاحطلبان همچنان حوزه سیاسی و باقی ماندن یا بازگشت به عرصه قدرت سیاسی است. اصلاحطلبان اهل کنش مدنی نیستند و پایگاهی برای خودشان درست نکردهاند که در این وقایع به سود بخش محروم جامعه وارد عرصه فعالیت مدنی شوند. پزشکانشان که میتوانستند به درمان مجانی بیماران روی بیاورند. مهندسان و دانشجویان آنها که میتوانستند کارهایی انجام دهند. کسی مخالف فعالیت این افراد نبود ولی خودشان اقدامی نکردند.»
ارمکی تصریح کرد: خدمات اجتماعی، فداکاری میخواهد. همیشه نمیتوان در عین خودنمایی خدمت کرد. دانشگاه تعطیل شد و دانشجویان رفتند پی کارشان. مدارس تعطیل شد و معلمان هم رفتند. کجا رفتند؟ چرا نیامدند در عرصه مدنی خدمت کنند؟ هیچکس نیست. همه رفتهاند دنبال کارشان! خدمت کردن فداکاری لازم دارد.
بنابراین اصلاح طلبان به خوبی مطرح می کنند که دوگانه ای که ساخته اند و خود را میان قدرت و جامعه در چالش می بینند یک دوقطبی کاذب است. جالب است که همین دیدگاه استفاده ابزاری از مسائل برای ترمیم وجهه در گفتار جامعه شناس نزدیک به این جناح سیاسی به خوبی دیده می شود. وی برای وصله و پینه زدن اعتماد عمومی که این روزها به شدت از اقدامات اصلاح طلبان جریحه دار شده است به عنوان یک جامعه شناس نسخه ابزار محوری را ارائه می دهد. به نظر می رسد با این وجود باید به این سئوال اساسی که اصلاح طلبان جامعه محور هستند یا قدرت محور با این پاسخ آنها را روبرو کرد که اصلاح طلبان قدرت گرا جامعه را ابزاری برای رسیدن به مطامع و منافع خود قرار می دهند و این موضوع از هر کنش آنها در فضای سیاسی به خوبی مشهود است.