ما نمیتوانیم مدعی شویم که مثلاً از شنبه همهچیز به روال عادی خود برخواهد گشت؛ اما بهنظر میرسد که باید تلاش کنیم تا "سبک زندگی کرونایی" را هرچه زودتر بیاموزیم.
جهان نيوز - محمدصادق ناطقی: انسان از دیرباز با تهدیدهای بیشمار طبیعی و غیرطبیعی دستوپنجه نرم میکرده است. سیل، زلزله، طوفان، آتشسوزی، رانش زمین، ریزش کوه، بیماریهای مسری و غیرمسری، آفتهای کشاورزی، جنگ، تصادفات جادهای، برقگرفتگی، خطرهای گوناگون صنعت و تکنولوژیهای مدرن و مانند اینها در طول تاریخ، همواره تهدیدی برای حیات بشر بوده است.
حقیقت این است که این تهدیدها هرگز پایان نیافته؛ بلکه این بشر بوده که زندگی خود را با تهدیدهای گوناگون وفق داده است، تا جایی که برای مقابله با این مشکلات روشهای مختلفی را آزموده، و علاوهبر سازگاری با برخی از تهدیدها، دست به خلاقیت و نوآوری نیز زده است. میتوان گفت که پیشرفتهای چشمگیر در صنایعی همچون سدسازی، خودروسازی، داروسازی، و نیز رونق گرفتن صنایع دانشبنیان و کشاورزی مدرن و صنعتی مدیون همین تهدیدهاست. همچنین وضع قوانین و فرهنگسازی در زمینههای مختلف همچون زندگی در مناطق حادثهخیز، مقابله با بلایای طبیعی، بهداشت فردی و اجتماعی، راهنمایی و رانندگی، و نیز آموزشهای فراوان برای استفادۀ بهتر از تکنولوژی، کموبیش نتیجۀ همین خطرها و مشکلات بوده است.
شاید حوادث طبیعی و غیرطبیعی، زندگی بشر را با مشکلاتی روبهرو کرده باشد، اما هیچ تهدیدی نتوانسته زندگی در کرۀ زمین را متوقف کند؛ بلکه تنها تغییراتی را در سبک زندگی انسانها بهوجود آورده است؛ چنانکه هرگاه مشکل یا تهدیدی جدید روی داده، تفکر خلّاق و پویای انسان موجب شده است که او برای بقا و ادامۀ حیات در این کرۀ خاکی، خود را بهسرعت با وضعیت تازه هماهنگ کند و بر مشکلات بهوجودآمده چیره شود.
بیماریهای مسری، در طول تاریخ میلیونها نفر از انسانها را به کام مرگ کشانده؛ اما آدمی با نبوغ خود بر همۀ آنها فائق آمده و هر بار وضعیت را به نفع خود و در جهت ادامۀ حیاتش بهسرعت تغییر داده است. درست است که بشر هنوز نتوانسته بیماریهای فراگیر را ریشهکن کند، اما توانسته است با تکیه بر دانش و توانایی خود بر آنها غلبه کند، تا زندگی در جوامع گوناگون همچنان جریان داشته باشد.
طبق نظر کارشناسان، کرونا نیز مثل آنفلوآنزا، سل و طاعون یک بیماری واگیردار است که تهدیدی برای حیات بشر بهشمار میآید؛ اما نکته اینجاست که نباید اجازه داد زندگی انسانها را مختل کند.
همه میپرسیم: کرونا کی نابود میشود؟
واقعیت این است که یک بیماری فراگیر شاید هیچگاه نابود نشود، و این ما هستیم که باید با رعایت بهداشت فردی و اجتماعی یا تولید واکسن، راههای پیشگیری را بیاموزیم، یا با تولید دارو ـ که دانشمندان ایرانی توفیقاتی دراینزمینه داشتهاند ـ به درمان خود بپردازیم.
ما نمیتوانیم مدعی شویم که مثلاً از شنبه همهچیز به روال عادی خود برخواهد گشت؛ اما بهنظر میرسد که باید تلاش کنیم تا "سبک زندگی کرونایی" را هرچه زودتر بیاموزیم و با این موجود ناشناخته و ترسناک زندگی مسالمتآمیزی داشته باشیم.
همگان باید بپذیرند که این مهمان ناخوانده قرار نیست به این زودی برود، و ما نیز بیشازاین نمیتوانیم بهبهانۀ مبارزه با کرونا صنعت، آموزش، تولید، اقتصاد و امور جاری کشور را معطل نگه داریم.
اگر تا به امروز برای مقابله با شیوع کرونا، تعطیلاتی را به کشورمان تحمیل کردهایم و کوشیدهایم که با شعار "در خانه بمانیم"، جلوی پیشرفت این بیماری را بگیریم ـ که البته کاری درست و بجا بود ـ دیگر کافی است و زینپس ادامۀ این روند، اصلاً منطقی بهنظر نمیرسد. ایجاد اختلالات فراوان در کشور، بهویژه در کسب و کار مردم، ممکن است در آینده به بحرانی بهمراتب بدتر از کرونا منجر شود.
اگر تاکنون بر قرنطینه تأکید میکردیم و توان دستگاههای مختلف دولتی و غیردولتی صرف مقابله با شیوع این بیماری میشد، باید از اکنون آموزش و فرهنگسازی زندگی در کنار کرونا را در اولویت قرار دهیم. بیشک مقدمۀ این کار بازگشایی مراکز آموزشی، مذهبی و فرهنگی است که میتوانند کمکی شایان و نقشی مؤثر در آموزش و فرهنگسازی جامعه داشته باشند.
ضروری بهنظر میرسد که در کنار رعایت نکات گوناگون بهداشتی و تلاش برای تولید واکسن و داروی قطعی این بیماری، باید روند طبیعی ادارۀ کشور را نیز از سر بگیریم.
در همین زمان رسانه ملی می توانست یک سری بازی خانوادگی را زنده کنند، یک سری از کتاب ها مثل دا و... معرفی آن، پخش تکه هایی از فیلم ها و تصویرهای گذشته تا به ملت برای چگونه ماندن در خانه ایده بدهد.