الا ای مسند ظلمت مکن فخر سخندانی
که ایران در دلش دارد نگینی چون سلیمانی
مکن بازی باطل در میان قوم ابراهیم
سیاوش را ملالی نیست کز آتش بترسانی
زمین حافظ و سعدی و مولانا همه نور است
تو از ایران و از عرفان ایرانی چه می‌دانی؟
گمان کردی که ایران است تنها پیش روی تو؟
همه هند است آماده برای جنگ و قربانی
شهادت هست تا فرهنگ این مردم نمی‌میرند
ز خون یک سلیمانی ببالد صد سلیمانی
در ادامه یک شاعر ایرانی به نام «شعبان کرم دخت» از بابلسر با سروده خود از این شاعر هندوستانی تشکر کرد:
گرچه دوران دیگری ست هنوز
«هند»، «ایران» دیگری ست هنوز
مثل «کشمیر»، مثل «پاکستان»
در تنش جان دیگری ست هنوز
«کلکته»، «بمبئی» و «دهلی نو»
«بلخ» و «تهران» دیگری ست هنوز
بین «ایران» و «هند» تاریخی
عهد و پیمان دیگری ست هنوز
«هند» با شعر تازه «سرویش»
«بیدل ستان» دیگری ست هنوز
....