اظهارات جدید پروانه سلحشوری:
چهار سال پیش کسی من را نمی‌شناخت/ اراده خداست که الان مرا می‌شناسند/ بندگان خدا نقطه پرگار هستند/ کسی را برای حضور در انتخابات تشویق نمی‌کنم/ قالیباف مجلس را دست نظامیها میدهد، احمدی نژاد دست لمپن‌ها
شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۳۱
کد مطلب: 711010
به گزارش جهان نيوز، بخش های مهم اظهارات سلحشوری را در ادامه خواهید خواند:
*بزرگانی که پیشکسوت هستند و برایشان ارزش قائل هستم به من گفتند باید -برای انتخابات- حضور پیدا کنم که این مرا مردد کرد. دوستان جوانم از اقصی نقاط کشور متنی با این عنوان که منتظر حضورت برای ثبت‌نام در انتخابات مجلس یازدهم هستیم، برایم ارسال می‌کردند اما نتوانستم وجدان خود را راضی کنم. نه ترس از رد صلاحیت داشتم و نه فشارها و هزینه‌هایی که خود و خانواده‌ام در 4 سال اخیر به شدت دادیم. من را می‌شناسید آدمی هستم که با دلم کار میکنم، عقلم شاید بگوید برو ولی دلم میگوید نه و هرچه تلاش کردم شاید اصلاحاتی که دنبالش هستیم از طریق صندوق رأی پیگیری کنم، اما نتوانستم.
*فکر میکنم فراتر از زن بودن در مجلس دهم فعالیت کردم و بحث فراکسیون زنان نیست. همیشه کسانی هستند که صدای مردم خواهند ماند. 4 سال پیش کسی پروانه سلحشوری را نمی‌شناخت شاید خود سلحشوری هم تصور نمی‌کرد در جایگاه امروز بایستد اما وقتی اراده خداوند وسط باشد، داستان فرق می‌کند. بندگان خدا در این دایره قسمت نقطه پرگار هستند و من هم یک نقطه پرگار برای یک مدت خاصی بودم.
بیشتر بخوانید:
یک عده معتقدند که میشود به صندوق رأی اعتماد داشت!
پروانه سلحشوری: به خاطر نظارت استصوابی نیامدم!
*با مردم هستم و پا پس نمی‌کشم. فعال مدنی خواهم ماند به خصوص در حوزه‌هایی که علاقه دارم و دلم می‌خواهد، بتوانم در آنها حضور پررنگ داشته باشم.
*من نه کسی را تشویق می کنم که در انتخابات حضور یابد و نه کسی را منع می کنم که نیاید اما در مورد خودم نیامدنم، بهتر از آمدنم است.
*قالیباف یک نظامی است و اگر رئیس مجلس شود مجلس را به دست نظامیان دادیم. البته مجلس دهم هم همینطور بود. اگر احمدی‌نژاد می‌آمد مجلس به دست لمپن‌ها می‌افتاد و یا اگر جلیلی می‌آمد مجلس، دست آنهایی که فکر بسته و تفکر بسیار محدود و ناکارآمد دارند، می‌افتاد.
*زمانی که وزارت میراث تصویب شد خیلی از فعالین آن حوزه از اقصی نقاط کشور به من گفتند که شما باید مطرح شوید. من اصلا سهم خواهی را نمی‌پذیرم، همه جا شایسته سالاری را قبول دارم و شاید اگر این پیشنهاد را رئیس جمهور به من می‌داد، در وهله اول ممکن بود نپذیرم، شاید هم می پذیرفتم. اساسا این موضوع مطرح نبود. سهم خواهی حرف زشتی است. برخی افراد از ترس معرفی، شروع به تخریب من کردند.
بیشتر بخوانید:
مردم را قلع و قمع کردند!/ جواب اعتراضشان را با گلوله و بازداشت دادند!
عمل کردن گردنم و درد دستم، ثمره سال‌ها پوشیدن چادر بود!
*من و تو خیلی کار غیر حرفه ای و غیراخلاقی انجام داد. با «نو کالر آی دی» با من تماس گرفته شد وقتی اینها زنگ زدند، دفعه اول جواب ندادم چون متوجه نشدم. یکی از دوستانم با «نو کالر آی دی» بامن تماس می‌گیرد گمان کردم اوست زنگ زدم و پاسخ نداد. بعد از چند ساعتی با این نو کالر آی دی مجددا زنگ زدند و جواب دادم، گفت من رحمانی هستم خبرنگار آزاد، چند بار هم پرسیدم خبرنگار آزاد یعنی چه؟ و برای کجا کار میکنید؟ که گفت گزارش کوتاه تهیه می کنم و در حین صحبتم گفت: کمیسیون ویژه‌ای می‌خواهید برای حوادث آبان ماه تشکیل دهید، دیدم چیز خاصی نیست و این را قبلا هم خبری کرده بودم. در پاسخ به سوالش گفتم در جریان طرحی هستیم تا کمیسیون ویژه‌ای را بعد از تعطیلات مجلس به صحنه بیاوریم. خبرنگار «من و تو» معرفی نکرد از کدام رسانه و کجاست؟ حالا اگر می‌گفت شاید مصاحبه می‌کردم. آدمی نیستم از رسانه ها بترسم و یا کسی بگوید اهل فلان رسانه هستم و مصاحبه نکنم.
*برای تاریخ، اتفاقاتی که در دوره ریاستم در فراکسیون زنان رخ داد را می‌نویسم، خاطرات خودم را خواهم نوشت. با همه فشارها از درون مجلس ماندم، کاری به بیرون ندارم فشار بیرون آدم را نابود نمی‌کند.
مجید
۷۰۲
مردم را رها کنید بگذارید خودشان تصمیم بکیرند متاسفم برای شما...
انسان، موجودی رها شده نیست تا همانند حیوانات، تمام همتش پر کردن شکم باشد و خود را در برابر هیچکس پاسخگو نداند؛ بلکه تفاوت انسان با سایر موجودات، افزون بر عقل و خِرد، وظایفی است که توسط آفریننده انسان برای او وضع شده است تا با عمل به آنها، سعادت دنیا و آخرت را به دست آورد.
از منظر اسلام خداوند متعال در برابر هر نعمتی، مسئولیتی را بر عهده انسان قرار داده و به میزان مسئولیت نیز از انسان بازخواست خواهد نمود،[1] مهم آن است که مسئولیت‌ها را به خوبی بشناسیم و در مقام عمل به وظیفه خود عمل کنیم.
حس مسئولیت، گاه در برابر خودِ انسان است که تقوا و ترس از خدا بارزترین نمونه آن است. تقوا، احساس مسئولیت از درون را افزایش میدهد و انسان باتقوا، همواره یک پلیس معنوی را در درون جان خود حاضر میبیند. به همین خاطر در خلوت و تنهایی، همانند زمانی که در منظر دیگران است، در انجام تعهدات و مسئولیت‌های خویش کوتاهی نمی‌کند و در همه حال خدا را شاهد بر اعمال خویش می‌داند و گاه در برابر افراد و محیط پیرامون خویش است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم
از منظر اسلام خداوند متعال در برابر هر نعمتی، مسئولیتی را بر عهده انسان قرار داده و به میزان مسئولیت نیز از انسان بازخواست خواهد نمود،[1] مهم آن است که مسئولیت‌ها را به خوبی بشناسیم و در مقام عمل به وظیفه خود عمل کنیم.
حس مسئولیت، گاه در برابر خودِ انسان است که تقوا و ترس از خدا بارزترین نمونه آن است. تقوا، احساس مسئولیت از درون را افزایش میدهد و انسان باتقوا، همواره یک پلیس معنوی را در درون جان خود حاضر میبیند. به همین خاطر در خلوت و تنهایی، همانند زمانی که در منظر دیگران است، در انجام تعهدات و مسئولیت‌های خویش کوتاهی نمی‌کند و در همه حال خدا را شاهد بر اعمال خویش می‌داند و گاه در برابر افراد و محیط پیرامون خویش است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم
متأسفانه برخی افراد نه‌تنها احساس مسئولیتی نسبت به نیازمندان ندارند و به آنان یاری نمی‌رسانند بلکه گاه با نگاه و گاه با زبان و گاه با کردار و رفتار به‌تحقیر آنان می‌پردازند. چنین است که رسول خدا صلی الله علیه و آله در آخرین خطبه خود، احترام به مسلمانان فقیر را به همگان گوشزد میکنند: «و هر کس مسلمان فقیری را برای تهیدستی‌اش اهانت کند و او را کوچک شمارد، بیگمان حقّ خدا را ناچیز شمرده و همواره مورد نفرت و بیزاری و خشم خداوند باشد تا زمانی که آن فقیر را از خود راضی گرداند و هر کس مسلمان فقیری را احترام کند، خداوند را در روز قیامت دیدار کند درحالی‌که به روی او خندان است ( و خداوند متعال از او راضی است)
