نگاهی به بازتاب حذف لاریجانی و حضور زاکانی در قم
چرا تغییر معادلات بزرگ انتخابات از «قم» شروع شد؟!
يکشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۸ ساعت ۰۸:۲۹
کد مطلب: 706669
اهمیت انتخابات در قم و بهم ریختن معادلات سیاسی
به گزارش جهان نيوز، روزنامه آرمان، نزدیک به خانواده هاشمی درباره اهمیت انتخابات در شهر قم نوشته است: شهر قم از ابتداي انقلاب تاکنون کانون توجهات مختلف به‌خصوص در عرصه سياست و قدرت بوده و انتخابات به‌خصوص در حوزه مجلس در اين شهر از اهميت بسزايي برخوردار بوده است. در اين سال‌ها انتخابات بجز تهران در قم نيز محل تاثير و اهميت بوده و فعالان و کنشگران سياسي همواره به آرايش و صف بندي نامزدهاي جريانات سياسي توجه ويژه‌اي داشتند. هرچند که ساختار مذهبي قم، وجود حوزه علميه، جامعه مدرسين، مجمع محقق و مدرسين و از همه مهم‌تر پايگاه اصلي انقلاب در اين اهميت بي‌تاثير نبوده است. البته لازم به‌ذکر است که در قم همواه اصولگريان دست برتر را داشته‌اند و اصلاح‌طلبان برخلاف دوره قبل که علي‌لاريجاني را به عنوان گزينه مورد حمايت خود معرفي کردند، به‌واسطه تاثير اصولگرايان براين شهر چندان حسابي روي اين شهر باز نمي‌کنند. با اين حال طي انتخابات گذشته مجلس تاکنون اتفاقات جديدي در صحنه سياسي قم روي داده که معادلات را به کلي بهم ريخته وآنطور که از شواهد پيداست گويا بايد شاهد نامزدهايي جديد از سوي قم درانتخابات مجلس باشيم.
علی لاریجانی جایی در میان معادلات اصولگرایان ندارد
روزنامه دولتی ایران نیز نوشته است: علی لاریجانی جایی در میان معادلات اصولگرایان برای انتخابات اسفندماه 98 ندارد. چه بخواهد نامزد این انتخابات شود و چه نخواهد. آنها مثلث نامزدهای انتخاباتی خود برای مجلس یازدهم در قم را بدون حضور نام او بسته‌اند. خیلی قبل‌تر از آنکه خبرگزاری «ایلنا» گزارش دهد که رئیس مجلس در جمع نزدیکانش در قم گفته دیگر وارد رقابت انتخاباتی بهارستان نخواهد شد. اصولگرایان قم برای مجلس دهم نیز چنین کردند.
روزنامه ایران همچنین تصریح کرده است : لاریجانی در حالی رسماً در جمع اصولگرایان موقعیت برتر خود را کاملاً از دست داده که در این سوی میدان، یعنی در میان اصلاح‌طلبانی که سال 94 او را در قم سرلیست خود کرده‌اند هم بعید است جایی داشته باشد. اصلاح‌طلبان از خیلی قبل‌تر از اینها اعلام کرده بودند که برای مجلس یازدهم دیگر سراغ ائتلاف با مستقلین و اصولگرایان معتدل نخواهند رفت و لیستی را می‌دهند که سر تا ته آن اصلاح‌طلب باشد. چیزی که معنای عملی‌اش حذف امثال علی لاریجانی است.
روزنامه دولت همچنین در گزارش خود درباره آینده سیاسی لاریجانی و انتخابات ریاست جمهوری آینده نیز نوشته است: این وضعیت اما چیزی نیست که بتواند میدانی دوباره برای قدرتنمایی لاریجانی باز کند. شاید خود او هم به همین نتیجه رسیده که بر اساس گزارش دیروز «ایلنا» در جمع نزدیکانش در قم گفته دیگر وارد میدان رقابت مجلس نخواهد شد. این البته موردی بود که برخی نزدیکان او از خیلی قبل‌تر به صورت جسته و گریخته و البته غیر رسمی اعلام می‌کردند. حالا آن طور که «ایلنا» گزارش کرده، «طبق شنیده ها از یک منبع موثق، علی لاریجانی نماینده مردم قم و رئیس مجلس شورای اسلامی، اخیراً در جمع برخی فعالان سیاسی نزدیک به خود در شهر قم اعلام کرده که دیگر کاندیدای انتخابات نمایندگی مجلس شورای اسلامی نمی‌شود و تاکنون هرچه در توان داشته، برای کشور به‌کار گرفته است.» با این اوضاع اگر حضور در مجلس را برای لاریجانی تمام شده بدانیم، سؤال مهم دیگر این است که نسبت او با انتخابات 1400 چه میشود؟ افقی که خیلی‌ها تا همین یکی دو سال قبل فکر می‌کردند هدفگذاری اصلی علی لاریجانی و یاران اوست. تا آنجا که برخی این گزاره را مطرح کرده بودند که ورود جهانگیری به انتخابات 96 هم بازی بود که لاریجانی و نزدیکانش برای سوزاندن گزینه 1400 اصلاح‌طلبان به راه انداخته بودند.
بیشتر بخوانید:
جزئیات نحوه انتخاب «زاکانی» برای حضور در لیست انتخاباتی قم
حتی همان کارگزاران که تا اینجا برای انتخابات مجلس برخلاف بسیاری از دیگر اصلاح‌طلبان حاضر به نفی صریح ائتلاف نشده‌اند، در رابطه با موقعیت علی لاریجانی در 1400 اصلاً نظر مثبتی ندارند. از جمله حسین مرعشی در شهریورماه به صراحت در این رابطه گفته بود که «حزب کارگزاران دست‌کم به اندازه انگشتان یک دست چهره سیاسی برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دارد و نیازی به ائتلاف با علی لاریجانی ندارد.» در سوی دیگر میدان هم یعنی در اردوگاه اصولگرایی، وقتی جایی برای لاریجانی در بین سه کاندیدای شهر قم نیست به طریق اولی می‌توان حدس زد که نه تنها برای نامزدی نهایی او در 1400 که حتی برای طرح نامش برای این انتخابات هم جای چندانی نباشد. به عبارتی لاریجانی شانس زیادی برای گرفتن نیابت از دو جریان اصلی کشور برای سال 1400 ندارد. به این موقعیت باید واقعیت دیگری را هم اضافه کرد؛ از رمق افتادن تیم نزدیکان لاریجانی. کاظم جلالی، نزدیک‌ترین فرد به او در حال عزیمت به روسیه برای گرفتن کلید سفارت در مسکو است.
بعد از او هم افرادی چون بهروز نعمتی قرار دارند که معلوم نیست برای آینده چه انتخاب‌هایی پیش رو داشته باشند. پروژه تأسیس یک حزب با محوریت علی لاریجانی هم هنوز به جای قابل اتکایی نرسیده و این عوامل افق 1400 برای لاریجانی را قدری نامشخص می‌کند. علاوه بر همه اینها اگر جمله نقل شده از لاریجانی در گزارش «ایلنا» را هم ملاک قرار دهیم که «تاکنون هرچه در توان داشته‌ام برای کشور به کار گرفته‌ام»، میشود این طور نتیجه گرفت که چه بسا او تمایلی برای رقابت در انتخابات 1400 هم نداشته باشد.
علی لاریجانی باید زیر پرچم روحانی بیایید!
روزنامه ایران در ادامه نیز نوشته علی لاریجانی راهی جز نزدیک شدن به حزب نزدیک اعتدالیون و آمدن به زیر پرچم حسن روحانی ندارد و آورده است: آیا جایی برای اعتدالیون باز میشود؟ اما آیا کناره گرفتن از دو رقابت انتخاباتی پیش رو به معنای بازنشستگی سیاسی و حاشیه‌نشینی علی لاریجانی خواهد بود؟ سرنوشت علی لاریجانی به عنوان یکی از قدرتمندترین سیاستمداران ایران در حدود سه دهه اخیر چه میشود؟ آیا جریان میانه یا همان اعتدال آنقدر قدرت دارد تا لاریجانی با بازی جدیدی در قالب آن بتواند تأثیرگذاری خود در ساختار قدرت را حفظ کند و جایگاهش را ارتقا دهد؟ به نظر می‌رسد برای آینده سیاسی علی لاریجانی اگر یک گزینه جز بازنشستگی باشد آن گزینه چیزی نیست جز تبدیل شدن به محور جریانی که نه اصولگراست و نه اصلاح‌طلب و حسن روحانی پرچمدار فعلی آن است. در میان گروه های سیاسی هم حزب اعتدال و توسعه واجد ویژگی های اعتدالی است که اتفاقاً اعضای آن رابطه حسنه‌ای هم با رئیس مجلس دارند. چهره‌های مطرح دیگری همچون علی اکبر ناطق نوری و علی مطهری هم هستند که اگر چه ریشه در جریان اصولگرا داشته‌اند اما حالا همچون علی لاریجانی زاویه‌های معناداری با این جریان سیاسی پیدا کرده و البته تمایلی هم برای قرار گرفتن زیر تابلوی اصلاح‌طلبی ندارند. بیراه نیست اگر گفته شود برگ برنده احتمالی رئیس مجلس اهتمام برای سر و سامان دادن به جریان اعتدالی و مجاب کردن افکار عمومی به این گزاره است که تأمین منافع آنها نه از دوگانه مرسوم اصلاح‌طلبی- اصولگرایی بلکه از مسیر میانه‌روی و اعتدال است.
از سوی دیگر، حسن رسولی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم به روزنامه همدلی گفته است: به نظر می‌رسد که در شرایط کنونی، آقای لاریجانی احساس می‌کند که در جریان اصولگرا، اقبال چندانی در جهت تمایل به او وجود ندارد وبه احتمال زیاد مورد حمایت آنان قرار نخواهد گرفت. از طرفی با توجه به اینکه که اگر حمایت سیاسی اصلاح‌طلبان از آقای لاریجانی در مجلس دهم نبود، چه بسا او نه تنها در راس قوه مقننه نبود که اساسا در مجلس دهم نیزحضور نمی‌داشت. اما با این حال او جبهه اصلاحات را با نامهربانی خود روبه‌رو کرد و به جای قدردانی، خود را بی‌نیاز از حمایت اصلاح‌طلبان دانست و بنابراین نمی‌تواند به حمایت این جریان هم دل خوش دارد. در مجموع تصور میشود که با وجود این مواضع و رفتارهای آقای لاریجانی که در دو دهه گذشته در بستر افکار عمومی از او دیده شده است و نیز این رویکرد که همواره سعی کرده است متاثر از معادلات قدرت، مواضع خود را تنظیم کند، مورد توجه هیچ کدام از دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب قرار نگیرد.
