تمرینات در شرایطی برگزار می‌شود که همچنان کیانوش رستمی در اردوی تیم ملی حضور ندارد و تن به تمرینات تیم ملی نمی‌دهد. او که گفته است می‌خواهد در پاتایا وزنه بزند، به تنهایی تمریناتش را دنبال و همچون سال‌های اخیر خرجش را از سایر ملی‌پوشان جدا کرده است. او این روزها زیر نظر مربی معتمدش، کار را دنبال می‌کند.

فدراسیون وزنه‌برداری از رستمی و وضعیت آمادگی‌اش بی‌خبر است و مصاحبه‌های هر از چندگاه کیانوش صرفاً این را یادآوری می‌کند که او نیز می‌خواهد در رقابت‌های جهانی پیش رو که یکی از میادین کسب سهمیه المپیک است، روی تخته برود، اما اینکه رکوردش در چه وضعیتی است و آیا توان کسب مدال در تایلند را دارد یا نه،‌ چیزی است که کسی از آن اطلاعی ندارد.

کیانوش رستمی در ماه‌های گذشته جلسه‌ای با رئیس کمیته ملی المپیک داشت و برای تأمین هزینه آماده‌سازی‌اش، خواستار کمک و حمایت مالی کمیته ملی المپیک شد که در ابتدای امسال 50 میلیون تومان در اختیارش قرار گرفت.

قهرمان المپیک 2016 ریو بار دیگر از کمیته ملی المپیک درخواست کمک کرده است، آن‌هم در حالی که تنها پنج ماه از سال می‌گذرد و او ابتدای سال جاری کمک 50 میلیونی را دریافت کرده بود.

گویا از سوی کمیته ملی المپیک به رستمی گفته شده که برای دریافت این رقم باید نامه‌ای از فدراسیون بگیرد تا این کمیته به او پرداختی مجدد داشته باشد. این در حالی است که فدراسیون از برنامه‌های کیانوش رستمی و وضعیت جسمانی‌اش کاملاً بی‌اطلاع است. رستمی البته از سوی فدراسیون وزنه‌برداری حقوق ماهیانه دریافت می‌کند و باید دید این همه هزینه برای یک ورزشکار، آن هم وزنه‌برداری که تن به تمرینات اردوی تیم ملی نمی‌دهد و صرفاً خودش و مربی معرفی شده از سوی خودش را قبول دارد و همچنین گزارش قابل استنادی از وضعیت تمرینات و میزان رکوردها و آمادگی‌اش در اختیار فدراسیون قرار نمی‌دهد، توجیه درستی دارد یا خیر.

ورزش ایران همواره با معضل ورزشکارسالاری مواجه بوده است و شاید بتوان گفت در فدراسیون وزنه‌برداری نام این معضل را باید کیانوش‌سالاری گذاشت.