او درباره انگیزه اش از اهدای مدالهایش به حرم امام رضا (ع) توضیح داد: «سال 82 این اتفاق افتاد. وقتی تازه کشتی را شروع کرده بودم، نذر داشتم این کار را کنم. یک بار که همراه پدرم به موزه حرم رفته بودم و مدالهای آقا تختی را دیدم، با خودم گفتم شاید یک روز من هم بتوانم این کار را انجام بدهم. سرانجام وقتی تعداد مدالهای بین المللی و جهانی ام به 14 رسید آنها را تقدیم حرم کردم.»

خدایی ادامه داد: «حس و حال کسب مدال برای روی سکو است و وقتی از سکو پایین می آیی دیگر نباید با مدال زندگی کرد. همه این مدالها برای من یادآور زحمات زیاد است اما هیچوقت آنها را به دیوار خانه آویزان نکردم. در این چند سال هم یکی دو بار بیشتر به موزه حرم سر نزده ام اما دوستانی که سر می زنند عکسهایشان را برای من می فرستند.»

او که اهل مشهد است، در پاسخ به این سوال که قدیم ها کاسب‌ها همه روز را با زیارت امام رضا(ع) شروع می کردند و انگار حالا این مسئله کمرنگ‌تر شده است، جواب داد: «بحث خوبی را مطرح کردید. مشهدی های قدیم که کاسب بودند صبح به صبح به پابوس آقا امام رضا می رفتند، از ایشان طلب خیر و برکت می کردند و بعد کرکره مغازه را با توکل بالا می دادند.

اما اکنون همه چیز مجازی شده و مردم که از خواب بیدار می شوند اولین چیز اینستاگرام و تلگرام خود را چک می کنند. مشغله های زندگی شهری و ترافیک و... هم باعث شده افراد نتوانند هر روز این مسیر را طی کنند تا به حرم برسند و برخی به صورت آنلاین زیارت می کنند! شبکه های اجتماعی باعث کم تحرکی بین مردم شده است. خود من قبلا روزی دو بار در مسیر تمرین از حرم رد می شدم و سلام می دادم.»

این قهرمان کشتی در پاسخ به اینکه چرا هیچ عکس و فیلمی از روز اهدای مدالهای او در دست نیست، گفت: «خودم درخواست داده بودم خبری از این اتفاق پخش نشود و دوست داشتم کار دلی باشد و نگذاشتم عکس و فیلم بگیرند و در سکوت خبری این کار را انجام دادم.»

او همچنین درباره اینکه چرا خادم حرم نشده گفت: «به من پیشنهاد دادند در مقابل این کارم مرا خادم حرم کنند اما دوست نداشتم چیزی بدهم و چیزی بگیرم و می خواستم هر وقت آمادگی این کار را داشتم خادم حرم شوم و این را به خود آقا واگذار کرده ام تا هر موقع که قسمت باشد خادمی اش را بکنم. اکنون احساس می کنم این آمادگی را دارم.»

منبع: خبرآنلاین