به گزارش جهان نیوز، روز گذشته کاسه صبر ایران بالاخره لبریز شد و حسن روحانی گفت ایران دیگر حاضر نیست همه تعهدات خود ذیل برجام را اجرا کند و در مقابل آنها بنشیند و زیرمیز زدنهای آمریکا و اروپا را نظارهگر باشد. روحانی دیروز از یک سال صبر ایران گفت؛ مدتی که قرار بود چند هفته باشد، اما یک سال به طول انجامید و در این مدت علاوهبر آمریکا که از برجام خارج شد، تنها شبحی از اروپاییها در برجام مانده بود و این شرایط معنایی نداشت جز متضرر شدن ایران از برجام.
روحانی روز گذشته در جلسه هیات دولت اعلام کرد ایران مرحلهبهمرحله پیش خواهد رفت و از تعهدات خود در برجام خواهد کاست و این روند را در صورت عدم همراهی اروپا و همچنین بیاثر نشدن تحریمهای نفتی و بانکی ادامه خواهد داد.
مرحله اول:
رئیسجمهور روز گذشته در توضیح مرحله اول اقدامات ایران گفت: «امروز ما به سران پنج کشور اعلام کردیم که از دو اقدامی که تاکنون انجام میدادیم صرفنظر خواهیم کرد؛ این دو اقدام در واقع به یک بیان ساده دو فروش بوده است؛ یعنی ما هروقت مواد غنیشدهمان به 300کیلوگرم میرسید، اضافه بر آن را به کشوری میفروختیم و در عوض آن کیک زرد میگرفتیم. امروز این فروش متوقف میشود؛ فروش دوم فروش آب سنگین است که هر وقت از 130 تن تجاوز میکرد، ما آن مقدار اضافی را به کشوری میفروختیم؛ امروز این فروش را هم متوقف میکنیم، پس کل اقدام امروز جمهوری اسلامی ایران توقف دو اقدام است و به یک معنا دو فروش را انجام نمیدهیم؛ نه اورانیوم غنیشده را از امروز میفروشیم، نه آب سنگینمان را.»
این تصمیم البته همانگونه که پیشبینی میشد، اولین و حداقلیترین اقدام ایران است و در شرایطی اتخاذ میشود که ایالات متحده چندی پیش معافیت تحریمی ایران در این دو موضوع را تمدید نکرد و همکاری برای خرید و فروش آب سنگین و کیک زرد را مورد تحریم قرار داد.
مرحله دوم:
رئیسجمهور از پیشبینی ایران برای گام دوم اقدامات خود در قبال عهدشکنی آمریکا و اروپا در برجام هم سخن گفت و تاکید کرد: «البته این اعلام ما برای 60 روز است؛ به طرف مقابل اعلام کردیم که ظرف 60 روز اگر آنها یعنی پنج کشور پای میز مذاکره آمدند و با آنها صحبت کردیم و به نتیجه رسیدیم و به منافع اصلیمان بهویژه نفت و بانک بهعنوان دو مورد از منابع مهم دست یافتیم، به نقطه اول برمیگردیم. یعنی تا 60روز دیگر که جلو میرویم، اگر آنها جبران کردند ما به شرایط دیروز بازمیگردیم؛ یعنی شرایط 17 اردیبهشت سال 1397، ولی اگر در پایان 60 روز ما به نتیجه نرسیدیم، دو اقدام دیگر را آغاز خواهیم کرد و آن دو اقدام این است که ما در برجام توافقمان بر این بود که غنیسازی را در سطح 3.67 نگه داریم؛ از این اقدام خودداری میکنیم یعنی دیگر سطحی برای ما مطرح نیست و دوم اینکه رآکتور آب سنگین اراک که بنا بود با مشارکت کشورهای 1+5 در برجام نوسازی شود و در مسیر نهایی شدن بود، بعد از 60 روز نسبت به اراک هم تصمیم خواهیم گرفت که برنامه قبل از توافق برجاممان را ادامه دهیم.» او البته تاکید کرد که مراحل دیگری هم پیشبینی شده که در ایام آتی و در مقاطع بعدی اعلام خواهد شد.
با توجه به این اوصاف البته گامهای بعدی ایران آنچنان دور از انتظار نیست و گمان آن میرود که با عبور از 60 روز اول و سپس اقدام به غنیسازی بیش از 3.67، گامهای اساسیتری برداشته شود و از آنجا به بعد غرب دوباره موضوع هستهای ایران را روی میز بهعنوان یک برگ برنده ببیند و روال زیادهخواهی آنها متوقف یا حداقل کند شود.
مرحله سوم:
ایران پیش از برجام دارای 19 هزار سانتریفیوژ از نسل اول و دوم بود؛ سانتریفیوژهایی که میتوانستند ایران را به غنیسازیهای قابلتوجهی نزدیک کنند، همانطور که همین نسل از سانتریفیوژها بودند که توانستند غنای 20 درصد برای ایران فراهم کنند و ایران را به باشگاه کشورهای مدرن در عرصه هستهای وارد سازند.
حالا ایران در نقطهای قرار گرفته که میتواند با یک برنامهریزی کوتاهمدت دوباره 19 هزار سانتریفیوژ از نسلهای مختلفی را که در اختیار دارد، به راه بیندازد و علاوهبر آن دوباره برنامه خود برای تولید اورانیوم 20 درصد را فعال کند. این اقدام خودبهخود به معنای راهاندازی دوباره سایت استراتژیک فردو برای غنیسازی است و به خودی خود گام بلندی برای عبور ایران از شرایط کنونی به حساب میآید.
تصمیم به راهاندازی سایت فردو، عبور ایران از بند 6 برجام است؛ جایی که متن توافق نشان میدهد غربیها به تعطیل بودن این سایت چقدر دل بستهاند.
مرحله چهارم:
بند سوم برجام متذکر شده که «تحقیق و توسعه غنیسازی ایران با اورانیوم برای مدت 10 سال شامل صرفا ماشینهای IR-4، IR-5، IR-6 و IR-8 خواهد بود، ... ایران به تست دستگاههای IR-6 و IR-8 ادامه خواهد داد و در میانه سال هشتم، تست تا 30 دستگاه ماشین IR-6 و IR-8 را به نحو مشخصشده در پیوست 1 آغاز خواهد کرد.» عبور از این بند از گزینههای احتمالی ایران است. ایران مدتهاست از مرحله تستهای اولیه سانتریفیوژهای نسل هشتم و تزریق گاز به آنها عبور کرده و امروز میتواند با یک برنامهریزی مدون نسبت به زنجیرهسازی آنها اقدام کند. ایران در این مسیر در گامهای بعدی میتواند به سمت صنعتی شدن این سانتریفیوژها نیز اقدام کند.
مرحله پنجم:
قبلا یکبار نمایندگان مجلس یک گام بلند در مسیر علم هستهای را برداشتهاند. امروزه 6 یا 7 کشور دنیا دارای فناوری تولید پیشرانهای هستهای و سوخت با غنای بالا برای استفاده در این موتورها هستند و ایران که یک بار در پاییز 95 ساخت و تولید آنها را بهعنوان گزینههای خود مطرح کرده، امروز میتواند دوباره برای آن برنامهریزی کند. دسترسی به پیشرانهای هستهای نهتنها متحولکننده صنایع نظامی ایران در عرصه دریایی یعنی استفاده در موتور کشتیها، ناوها و زیردریاییهای ایران است، بلکه میتواند با توسعه تحقیقات و صنایع مدرن در سالهای آتی در عرصه تجاری نیز مورد استفاده قرار گیرد.
مرحله ششم:
همچنانکه قبلا نیز گفته بودیم، ایران برای نشان دادن حسننیت خود دوبار نسبت به گسترش دسترسی بازرسان آژانس بینالمللی انرژی هستهای اقدام کرده است؛ اقدامات داوطلبانهای که منجر به پذیرش پروتکل الحاقی شده و دسترسی گستردهای را برای آژانس و بازرسانش ایجاد کرده است. ایران امروز در حال اجرای این پروتکل است و زمانی که قرار باشد پایه دیگری از برجام زده شود، قطعا توقف اجرای آن گزینه بسیار مناسبی در دست مسئولان دولت دوازدهم خواهد بود. آنها با توقف این اقدام از آژانس میخواهند که حداقل پس از 14 بار تایید اقدامات ایران ذیل برجام، به فرآیند معمول بازرسیها برگردند و از ایران توقع بیجا نداشته باشند.
مرحله هفتم:
آخرین و بزرگترین گام ایران خروج از NPT است. این گام برای زمانی است که دیگر هیچ مسیری برای تعامل باز نمانده باشد و اروپاییها نیز اقدامات خصمانه خود را تکمیل کرده باشند. در این مسیر ایران اعتراض بزرگ خود به اجرای یک طرفه تعهدات هستهایاش را با صدای بلند خواهد گفت و به عبارتی این دست قواعد بینالمللی را که در بسیاری از موارد در مقام عمل تبعیضآمیز هستند، کنار خواهد گذاشت.
منبع:فرهیختگان