فیلمنامهنویس ۷۳ ساله «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» گفت: من در تمام دوران زندگیام حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودن افتخار کردم، اما الان دورانی است که نمیتوان خیلی به آمریکایی بودن افتخار کرد.
سینماگر هالیوود: آمریکایی بودنم افتخار نمیکنم
4 ارديبهشت 1398 ساعت 15:07
فیلمنامهنویس ۷۳ ساله «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» گفت: من در تمام دوران زندگیام حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودن افتخار کردم، اما الان دورانی است که نمیتوان خیلی به آمریکایی بودن افتخار کرد.
به گزارش جهان نیوز، نشست پرسش و پاسخ «پل جوزف شریدر» کارگردان و فیلمنامهنویس آمریکایی از مهمانان ویژه سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، صبح امروز (چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۹۸) در سالن شماره یک چارسو آغاز شد.
امیر اسفندیاری، معاون پیشین بنیاد فارابی در ابتدای این نشست گفت: آقای شریدر با نقد فیلم کار خودشان را در سینما آغاز کردند و بعدها با فیلمنامهنویسی ادامه دادند و ۴ فیلم با اسکورسیزی کار کردند.
وی افزود: در عین حال کارگردانی را هم شروع کردند و در سینما شناخته شده هستند. آقای شریدر در جشنواره جهانی فیلم فجر هم مسترکلاسی برگزار کردند که با استقبال هنرجویان مواجه شد.
* جشنواره جهانی فجر با جشنوارههای تورنتو و نیویورک قابل قیاس است
سپس پرسش و پاسخ آغاز شد و شریدر در پاسخ به پرسش فارس پیرامون مقایسه جشنواره جهانی فیلم فجر با دیگر جشنوارههای بینالمللی و نقاط قوت و ضعف آن گفت: آنقدر جشنوارهای فیلم زیاد در دنیا برگزار میشود که از تعداد روزهای سال بیشتر است. چند فستیوال در دنیا هست که میتوانم جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کنم، مانند جشنوارههای تورنتو و نیویورک.
وی افزود: من جشنوارههایی در ترکیه هم حضور داشته ام اما از ابعاد جشنواره جهانی فجر شگفتزده شدم و انتظار داشتم با فستیوال کوچکتری در اینجا مواجه شدم.
این نویسنده و کارگردان در پاسخ به اینکه چقدر با فیلمهای ایرانی آشنایی دارد، گفت: درباره جایگاه سینمای ایران تردیدی نیست. در طول ۱۰ - ۱۵ سال گذشته سه نهضت سینمایی شکل گرفت که هر سه سرشار از زندگی هستند؛ نهضت سینمایی ایران، رومانی و آرژانتین.
وی افزود: امروز در هر فستیوال معتبری انتظار میرود که حداقل یک فیلم ایرانی وجود داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب سینمای ایران با عباس کیارستمی شروع شد و بعد به اصغر فرهادی رسیدیم.
فیلمنامهنویس «راننده تاکسی» در پاسخ به این که با ورود و گسترش شبکههایی مانند نتفلیکس آینده سینما را چطور ارزیابی می کنید، عنوان کرد: در ۱۰۰ سال گذشته هر آنچه درباره سینما آموختهایم، در آینده به کارمان نخواهد آمد. همه چیز تغییر کرده و در حال تغییر است. اینکه مدت زمان یک فیلم چقدر است، کجا باید فیلم را ببینیم و اقتصاد سینما و چگونگی پخش و عرضه فیلم چطور باشد، همه دچار تغییر و تحول شدهاند و هیچ چیز مثل گذشته نیست. در حال حاضر در مقطع گذر دائمی هستیم.
شریدر ادامه داد: مثلا در کارتونهای آمریکایی، در حال حاضر بازار هدف دیگر آمریکا نیست و آنها را برای چینیها میسازیم. چون در حال حاضر تکنولوژی مرزها را برداشته است و هر کسی میتواند فیلمساز باشد، اما خبر بد این است که هیچ کسی نمیتواند از این طریق امرار معاش کند.
* سینمای دفاع مقدسی ایران به خارج صادر نشده است
این سینماگر هالیوودی در پاسخ به این که شناختش از سینمای ایرانی چقدر است، گفت: تا جایی که میدانم ۲ نوع فیلم ایران داریم؛ نوعی که برای بازار داخلی ساخته میشود و دیگری برای بازار خارجی. مثلا فیلمهایی را که درباره جنگ عراق و ایران ساخته شده است، به دلیل این که صادر نشده، تاکنون ندیدهام. ایران هم مثل بسیاری از کشورها سینمای داخلی و بینالمللی دارد و شاید به همین دلیل جشنوارهاش هم در دو بخش ملی و جهانی برگزار میشود.
وی درباره شناخت خود از سینماگران ایرانی اظهار داشت: کیارستمی را به عنوان یک شخصیت سیاسی نشناختم، همچنین اصغر فرهادی. حتی فکر میکنم جعفر پناهی هم سیاسی نیست و از محتوای فیلمهایش خوششان نمیآید. اما معتقدم فیلمهای سیاسی زیادی میتوان در ایران ساخت که البته اجازه ساخت ندارد. اما با فناوریهای جدید، فیلمهایی ساخته میشوند و در جشنوارههای خارجی به نمایش در میآیند که این هیجانانگیز است.
* شخصیت بزرگ امام خمینی در فیلم نمیگنجد
شریدر در پاسخ به این سوال که آیا علاقهمند هستید پیرامون شخصیتهای سیاسی و مذهبی ایران ماننده امام خمینی(ره) پژوهش داشته باشید و فیلمنامه بنویسید، گفت: این نوع سوژهها برایم جالب نیستند، چون باید به شکل رسمی به آنها بپردازیم و این اصلا ساده نیست.
وی افزود: امام خمینی خیلی بزرگتر از یک فیلم است و واقعا نمیتوان او را در یک فیلم گنجاند. ضمن اینکه همیشه بین دو نوع قضاوت شدن به معنای طرفدار بودن و مخالف بودن قرار میگیرید. حقیقت را زمانی میتوان بیان کرد که از زیر بار تاریخ رهایی یافت.
* سانسور در دنیا رو به افزایش است!
این سینماگر هالیوودی در پاسخ به این که در نتیجه سفر به ایران آیا فرصتی برای هم اندیشی و همکاری با فیلمسازان ایرانی و آمریکایی متصور است، گفت: در سیاست آمریکا، جریانی همواره وجود داشته که به دنبال تغییر رژیم در ایران بوده اما همیشه کنترل شده است. متاسفانه در چنین شرایطی هستیم بنابراین امکان طرح فرصت همکاری دولتی با آنسوی اقیانوس فراهم نیست.
وی درباره مقوله ممیزی اظهار داشت: سانسور مسأله حساسی است و انواع مختلفی دارد. شما (ایرانیان) بدترین نوع آن را که نوع رسمی است تجربه میکنید.
وی افزود: سانسورهای دیگری هم وجود دارد که مربوط به خودسانسوری یا بازار است.
آنچه دردسرساز میشود این است افرادی در یک اتاق تصمیماتی میگیرند که علتش مشخص نیست. البته سانسور در دنیا رو به افزایش است و محدود به خاورمیانه نیست.
این فیلمنامهنویس نامزد دریافت جایزه اسکار در بخش دیگری از نشست خبری خود گفت: احترام زیادی برای اسکار قائل نیستم، نمیدانم اگر سال گذشته از دست کسانی که برایشان احترام قائل نیستم، جایزه میگرفتم، چه حسی پیدا میکردم.
اسکار معمولا جایزهای است که اولویت بندی درستی ندارد و در این سالها کمتر شاهد انتخاب درست بودیم و در اکثر مواقع مردم انتخابهای اسکار را فراموش میکنند.
* در زمانه ترامپ به آمریکایی بودنم افتخار نمیکنم
شریدر در پاسخ به پرسشی پیرامون تحریمهای آمریکا و تأثیر آن بر روابط سینماگران ایران با دیگر کشورها گفت: الان دورانی است که نمیتوان خیلی به آمریکایی بودن افتخار کرد. من در تمام دوران زندگیام حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودن افتخار کردم، اما الان چنین نیست. ما الان دولتی داریم که دنبال تغییر رژیم در کشور شماست. البته تغییر رژیم بهانه است و هدف اصلی آمریکا دستیابی به منابع نفتی شماست، برنامهای که از صد سال قبل وجود دارد.
وی اطهار کرد: تأثیری که یک هنرمند میگذارد، قابل مقایسه با تأثیر بزرگ ماشین پروپاگاندا و حکومتها نیست.
این فیلمنامهنویس درباره آثار جنگی در سینما گفت: ما فیلم ضدجنگ به معنای واقعی نداریم، چون هر تصویری که از جنگ ارائه بدهیم، ناخودآگاه شکوه آن را هم نشان دادهایم. من نمیدانم که چقدر ما میتوانیم با دیدن فیلمهای جنگی از آن تاثیر بگیریم.
اسفندیاری در این باره توضیح داد: فیلمهای جنگی ما که در دنیا دیده شدهاند وجه عرفانی دارند و متفاوت از فیلمهای جنگی هستند. متأسفانه آقای شریدر این فیلمها را ندیدهاند.
شریدر درباره پرسشی پیرامون جنبش #metoo که در اعتراض به تجاوزهای جنسی در هالیوود شکل گرفته است، اظهار داشت: این اتفاقی که افتاده و موجی که ایجاد شده، مانند پاندولی است که فعلا دارد میرود و بعد باز میگردد. فعلا باید صبور باشیم و بعد قضاوت کنیم، ولی سوءاستفاده از زنان، از آغاز خلقت وجود داشته است.
وی افزود: جنبش #metoo اتفاق خوبی است که میتواند تعادل موجود را به هم بزند. البته هر پدیدهای را به شکلهای مختلف میتوان تفسیر کرد، مثلا درباره انقلاب ۵۷ ایران، میتوان پرسید آیا علیه غرب و آمریکا بوده یا علیه زنان و آزادی بیان!
منبع:فارس
کد مطلب: 683260
آدرس مطلب: https://www.jahannews.com/news/683260/سینماگر-هالیوود-آمریکایی-بودنم-افتخار-نمی-کنم