چه کنیم که نفرات برتر کشور در دبیرستان رشته های تجربی و ریاضی را بر می گزینند و عموما ته مانده هایشان علوم انسانی می خوانند، سپس در مقطع دانشگاه آن برتر ها وارد پزشکی و مهندسی می شوند، و نفراتی از رشته های مهندسی، پزشکی و در خود علوم انسانی حتی از رشته های پر در آمدی مانند حقوق باز می مانند با رتبه های چند ده هزار وارد رشته های بنیادی علوم انسانی شده و سپس با تحصیلاتی بی کیفیت و مبتنی بر فنون سخنرانی یا بلغور کورکورانه ی کتاب های وارداتی، ارشد و دکتری می گیرند و در نهایت این ها انتظار دارند سیاستگذار هم باشند!!!
ما چه کنیم که پزشکان و مهندسین امروز ایران را دیگران قبول دارند، اما مدعیان علوم انسانی در ایران، به همان تولیدات ابن سینا و ملاصدرا افتخار می کنند؟
ما چه کنیم اگر برند پزشکی ایران دکتر خدادوست است، اما برند علوم انسانی ما کسانی هستند که دنیا آن ها را نمی شناسد و در داخل هم نانشان فقط و فقط در اتلاف وقت، سیاه نمایی و نالیدن است؟