گروه فرهنگی جهان نيوز: مردی زنش را به خدمت حضرت فاطمه (س) فرستاده و این پرسش را سؤال نمود: «آیا من از شیعیان شما هستم یا نه؟»
حضرت جواب داد: «اگر تو به دستورات و گفتههای ما عمل می کنی و از آنچه تو را ممنوع کرده ایم ترک مینمایی، شیعه ما هستی وگرنه، نه.»
زن چون این پیام را به شوهرش رسانید، او شروع به گریه و ناله کرد و گفت: چه کسی از این همه گناهان دوری میکند؟ من که چنین نیستم. بنابراین همیشه در آتش جهنم خواهم بود زیرا کسی که شیعه اهل بیت (ع) نباشد طعمه ی ابدی آتش قهر خدا خواهد بود.
زن، چون مرد خود را بسیار پریشان دید، دوباره به خدمت فاطمه (س) برگشته و واکنش شوهرش را در برابر جواب آن حضرت، به اطلاع آن بانو رسانید. فاطمه (س) دوباره پیغام داد: به او بگو چنین فکر نکن، شیعیان ما از بهترین افراد اهل بهشت خواهند بود و دوستان ما نیز که به مقام شیعه بودن نمی رسند، همیشه در آتش دوزخ نخواهند بود.
گناهان آنان در اثر گرفتاری به بلاها و بیماریها در دنیا محو میشود. بقایای گناهانشان نیز در عرصه ی محشر - در اثر ترس و وحشت از آن صحنه - کم میگردد و سپس در طبقات بالای آتش جهنم نیز با عذاب محدود الهی پاک میشوند، آنگاه با محبّت و شفاعت ما نجات پیدا میکنند.
کسانی که امام علی بن ابیطالب علیه السّلام را خلیفه و جانشین بلافصل پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می دانند، شیعه نامیده می شوند. شیعیان امامیه، علی علیه السّلام و یازده فرزند معصوم وی را امام و پیشوای مسلمین می دانند و از رفتار و گفتارشان پیروی می کنند. شیعه واقعی، کسی است که از علی و ائمه اطهارعلیهم السّلام متابعت کند و سیره عملی و رفتاری آنان را ملاک عمل خویش قرار دهد
امام محمدباقرعلیه السّلام به جابر می فرماید: ای جابر! آیا در شیعه بودن شخص، همین مقدار کافی است که بگوید: دوستدار اهل بیت علیهم السّلام هستم؟ به خدا سوگند، شیعه ما نیست، مگر کسی که پرهیزکار باشد و از خدا اطاعت نماید. ای جابر! قبلا شیعیان ما به این صفات شناخته می شدند: تواضع، امانت داری، ذکر خدا، روزه، نماز، احسان به پدر و مادر، رسیدگی و کمک به همسایگان و بینوایان و بدهکاران و یتیمان، راست گویی و تلاوت قرآن. درباره مردم، جز خوبی نمی گفتند; امین مردم بودند. جابر عرض کرد: یابن رسول الله صلی الله علیه وآله! در این زمان کسی را سراغ ندارم که دارای این صفات باشد. حضرت فرمود: ای جابر! عقاید مختلف تو را سرگردان نکنند و به اشتباه نیفکنند. آیا برای رستگاری و سعادت انسان، همین قدر کافی است که بگوید: دوستدار علی علیه السّلام هستم، اما به دستورات خدا عمل نکند؟ اگر کسی بگوید: من دوستدار پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله هستم. اما از دستورات و رفتار آن حضرت پیروی نکند