آرین غلامی در مسابقات قهرمانی شطرنج جهان با امتناع از رقابت با حریف صهیونیست، قید جایزه ۲۵ هزار دلاری را زد.

به گزارش جهان نیوز، انصراف شطرنج‌باز ایرانی از رقابت با نماینده رژیم اشغالگر قدس. کاری که آرین غلامی کرد از آن جهت ارزش دارد که او در صدر شطرنج‌بازان حاضر در رقابت‌های «بلیتز» بین‌المللی ریلتون سوئد بود. جوان ۱۶ ساله‌ای که در جبهه‌ای دیگر علیه باطل ایستاد و کاری کرد تا یک سالن پر از تماشاگر شوکه شوند.

جدا از جایزه ۲۵ هزار دلاری که آرین در این رقابت‌ها می‌توانست از آن خودش کند، برای حاضرین عجیب بود که چرا شطرنج‌بازی که از شش مسابقه شش امتیاز گرفته است به یک باره پشت میز خودش حاضر نمی‌شود. بحث، بحث حفظ ارزش‌ها بود و آنچه که برای ایرانی‌ها در قبال ظلم مهم است حمایت از مظلوم و مقابله با ظلم است.

با آرین تماس گرفتیم. او داشت خودش را آماده می‌کرد تا راهی مسابقه دیگری شود. مسابقه‌ای که به قول خودش اگر در آن به موفقیت برسد می‌تواند درجه خودش را ارتقا ببخشد و به مقام «استاد بزرگی» برسد. شاید همین حالا این اتفاق برای او افتاده باشد. گفتگوی «جام جم آنلاین» با او را بخوانید:

آرین از مسابقات برای ما بگو .تو اگر مقابل نماینده رژیم اشغالگر قرار می‌گرفتی و بازی را می‌بردی به مقام اول می‌رسیدی.
من در مسابقات در دو بخش سریع و استاندارد شرکت کرده ام که در بخش سریع توانستم عنوان نایب قهرمانی را به‌دست بیاورم. از مجموع شش بازی نخست خودم شش امتیاز کسب کردم و در دور هفتم به نماینده رژیم اشغالگر برخورد کردم که برای حمایت از مردم فلسطین و دفاع از آنها مقابل او پشت میز قرار نگرفتم. تا دور ششم یک امتیاز از سایر رقبا جلو بودم و امتیاز بالایی هم داشتم اما در نهایت با انتخابی که کردم به مقام نایب قهرمانی رسیدم.

 یک چیزی که وجود دارد سن و سال تو است.  تو قید پاداش دلاری را زدی. می‌خواهیم از تصمیمی که گرفتی برایمان بگویی.

من این کار را ترجیح دادم چون یک سری چیزها برای من و کشورم اهمیت دارد. حفظ قداست پرچم ایران و پایبندی به آرمان‌های نظام اهمیت زیادی دارد. من با هزینه شخصی خودم راهی این رقابت‌ها شدم اما آنجا که پای ایران به میان بیاید،  چیزهای دیگر برای من بی ارزش می‌شود .

 جو سالن چطور بود؟  تو در صدر بودی و …
در آن لحظه شرایط سخت بود. همه داشتند مرا نگاه می‌کردند. من در صدر جدول بودم و همه شگفت‌زده شده بودند و اصلا انتظار نداشتند. باورشان نمی‌شد. یک لحظه سالن را سکوت فرا گرفته بود. تا این‌که همهمه و پچ پچ‌ها شروع شد.

می‌دانستم دارند درباره من حرف می‌زنند. ساعت را می‌دیدم که دارد تند تند حرکت می‌کند اما من در یکی دو دقیقه تصمیمی که باید را گرفتم. من پیروی کردم از راه خودمان و حرف حضرت آقا. نرفتن پشت میز مسابقه برای من که صدرنشین بودم و فاصله زیادی تا قهرمانی نداشتم سخت بود،  اما انتخاب خودم بود و بهترین تصمیم را گرفتم.