سخنان دیروز آقای روحانی، اعترافی تلخ اما دیر هنگام بعد از پنج سال است؛ پنج سالی که مدام وعده یا گزارش های مجعول رونق اقتصادی به عوام و خواص داده می شد. خب ایشان پنج سال رئیس دولت بوده اند اما تدبیری برای حجم فربه دستگاه ها و شرکت های دولتی و ناکارآمدی بخش مهمی از آنها نیاندیشیده اند. چون برجام زدگی و نگاه به خارج، مجالی برای تدبیر و مدیریت درست ظرفیت های داخلی باقی نگذاشت.

به گزارش جهان نیوز، محمد ایمانی در کانال خود نوشت: زیانده کردن مجموعه #شستا (شرکت سرمایه گذاری سازمان تامین اجتماعی) در روند پنج ساله دولت، موضوع هشدار آمیزی است.

امسال که دولت با مشکل بودجه مواجه شده، برای واگذاری شستا خیز برداشته و نگرانی این است که مانند برخی واگذاری های دو سر خسارت گذشته، مردم  به عنوان مالکان اصلی شستا دچار زیان مضاعف شوند.

شستا محیط زرخیزی برای برخی مدیران بوده و به همین دلیل، اغلب درباره پست گرفتن در شرکت های تابعه شستا رقابت بوده است. در عین حال، محمد شریعتمداری وزیر کار و رفاه همین اواخر گفت "تاکنون بنگاه‌داری شستا زیان آور بوده و نتوانسته ایم با این روش از منافع ذینفعان دفاع کنیم".

به تعبیر حجت اله صیدی مدیر عامل بانک صادرات، متوسط دوره مدیر عاملی شستا در هفت سال اخیر نزدیک به یک سال بوده است. شستا 9 هلدینگ دارد که مهمترین آنها در حوزه نفت و گاز، پتروشیمی، دارویی، سیمان، صنایع عمومی است.

لطفی مدیرعامل شستا می گوید "ارزش کالا و خدمات فروخته شده در گروه شستا 27،900 میلیارد تومان بوده که حدود 2/1 درصد اقتصاد ملی است. ارزش دارایی‌های این شرکت  60 هزار میلیارد تومان، معادل 17 میلیارد دلار  است".

نوروز زاده مدیر عامل قبلی شستا شهريور  ۱۳۹۶ گفته بود "46 میلیون نفر شامل کارگران، بازنشستگان و وابستگان آنها از سفره تامین اجتماعی و شستا بهره‌مند هستند. شرکتهای شستا از سال 1391 تا 1393 سودآور بودند و از سال 1393تا 1395 باکاهش سود همراه شد‌ند بطوری که 56 درصد افت سود داشتند. در مجموع میزان سود این شرکتها تا پایان سال 1393 از 1500 میلیارد تومان به 5000 میلیارد تومان رسید اما در سال 1394 سود این شرکت ها با کاهش 56 درصدی،‌ به 2200 میلیارد تومان رسید".

آقای روحانی دیروز هنگام تقدیم لایحه بودجه 98 گفت "ما ثروت و دارایی زیادی داریم اما آن را در گاوصندوق گذاشته و قفل کردیم.  صندوق های رفاه ببینید به چه روزی افتاده اند. ما زمانی اگر مشکل داشتیم به سمت صندوقها می رفتیم. شستا بنگاههای زیانده دارد و نمی تواند پشتیبان صندوقها باشد. ما در اقتصاد دولتی مشکل داریم. با قولی که وزیرکار داده، سال 98 سال عرضه بنگاه‌های اقنصادی و شستا به بازار سرمایه خواهد بود".

سخنان دیروز آقای روحانی، اعترافی تلخ اما دیر هنگام بعد از پنج سال است؛ پنج سالی که مدام وعده یا گزارش های مجعول رونق اقتصادی به عوام و خواص داده می شد. خب ایشان پنج سال رئیس دولت بوده اند اما تدبیری برای حجم فربه دستگاه ها و شرکت های دولتی و ناکارآمدی بخش مهمی از آنها نیاندیشیده اند. چون برجام زدگی و نگاه به خارج، مجالی برای تدبیر و مدیریت درست ظرفیت های داخلی باقی نگذاشت.

اما نگرانی امروز، ادامه همان نگرانی سال های آغازین دهه هفتاد (واگذاری همراه با رانت شرکت های دولتی به ثمن بخس) است. چنان که همسران چند سیاستمدار کارگزارانی، فلان کارخانه الکتریکی را در شمال که ارزش آن 90 میلیارد تومان برآورد می شد، به دو میلیارد تومان -با اقساط 13 ماهه !!- خریدند و برای رد شویی، پشت قباله همسران خود زدند و سپس با اخراج 530 کارگر، زمین های با ارزش آن را بالا کشیدند!

این نگرانی وجود دارد که به هوای تامین هزینه های جاری، اتفاق مشابهی رقم بخورد. پیشنهاد می شود تکلیف شستا، فراتر از سازمان تامین اجتماعی و هیئت مدیره شستا، با نظارت مجلس و قوه قضائیه معلوم شود و هر نوع تصمیم گیری جدید درباره مجموعه ای که 2 درصد اقتصاد ما را تشکیل می دهد، در فضایی شفاف و توام با نظارت فرادولتی باشد.

اما قبل از آن باید دولت به مجلس و قوه قضائیه حساب پس بدهد که چرا با سوء مدیریت، شستا را به این روز انداخت و چه تضمینی می دهد که مشکلات جدیدی در این باره پدید نیاورد؟