انتخاب: اصلاح‌طلبان بر لبه پرتگاه قرار گرفته‌اند
سه شنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۲۳
کد مطلب: 651744
با وجود این حساسیت‌ها، اخبار خوشی از درون شورا به گوش نمی‌رسد. در ماجرای انتخاب شهردار جدید، رقابت‌های حزبی درون جناحی به شکل مخرب آن بالا گرفته. برخی که خود را تمام و کمال صاحب حق می‌دانند و حاضر نیستند ذره‌ای از خواسته خود کوتاه بیایند؛ حتی تحت هیچ شرایطی حضور یک اصولگرا در شورای 21 نفره را هم تحمل نمی‌کنند. نتیجه این تنش آن شده که در نهایت از میان 5 گزینه نهایی شهرداری، افرادی وجود داشته باشند که هرگز در حد و اندازه‌های شهرداری نیستند.
این اتفاق در اردیبهشت ماه امسال برای انتخاب جایگزین محمدعلی نجفی هم رخ داد و یکی از دو گزینه نهایی، در نهایت فقط یک رای به دست آورد که نشان از نحوه بالا آمدن و انتخاب او داشت. ریشه این اتفاقات در یک تفکر نادرست است. برخی جریانات اصلاح‌طلبی، برای لاپوشانی تمامیت‌خواهی خود، پشت یک گزاره نادرست سنگر گرفته‌اند و آن اینکه هر 21 عضو شورای شهر باید اصلاح‌طلب بمانند!
دسته‌ای از اصلاح‌طلبان، همه سهم موفقیت‌های انتخاباتی را به نام «تکرار» خاتمی نوشتند. آنها با تحلیل‌های غلط خود رفته رفته، دیگر عوامل اصلی موفقیت در چند انتخابات اخیر را فراموش کردند. این افراد سهم ویژه آیت‌الله هاشمی و نقش بی‌بدیل او در یکپارچگی اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان، اتفاقات سیاسی رخ داده در آن سال‌ها و نیز عقلانیت به کار رفته در ائتلاف اصلاحات – اعتدال را نادیده گرفتند.
این تفکر وقتی خطرناک‌تر می‌شود که این دسته از اصلاح‌طلبان تصور می‌کنند در هر زمان و مکانی، خاتمی «تکرار» کند، مردم هم لیست را «تکرار» می‌کنند.
در حالی که تاریخ – آن هم نه زمان‌های دور بلکه همین تاریخ متاخر - به خوبی نمایانگر اشتباه راهبردی این افراد است. خاتمی در سال 80 و در اوج محبوبیت خود 22 میلیون رای از مردم گرفت. اما یک سال بعد در سال 80 لیست‌های منسوب به او در انتخابات شورا ناکام ماندند و یک تجربه تلخ تاریخی برای اصلاح‌طلبان رقم خورد. این شکست در سال 84 هم تکرار شد و در حالی که مصطفی معین، نزدیک‌ترین کاندیدا به خاتمی تصور می‌شد، او با حدود 4 میلیون رای، نفر پنجم انتخابات شد.
نیازی نیست راه دوری برویم؛ خود خاتمی در سال 92 و همزمان با انتخابات ریاست جمهوری هم با لیست اصلاح‌طلبان برای شورای شهر تهران، عکس یادگاری گرفت و پشت آنها ایستاد. اما این لیست کمتر از نیمی از کرسی‌های شورا را به دست آورد و نتوانست اکثریت پارلمان شهری را تصاحب کند.
گویا دسته‌ای از اصلاح‌طلبان تمامیت‌خواه، منافع حزبی خود را به مصلحت مردم ترجیح داده‌اند.
شیوع این تفکر خطرناک و ادامه باندبازی و سهم‌خواهی و تمامیت‌خواهی در میان برخی اصلاح‌طلبان قطعاً سم مهلکی است.
