دولت پاکستان و مسئولیت در کنترل تروریست‌ها
چهارشنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۴۷
کد مطلب: 647167
به گزارش جهان نيوز به نقل از روزنامه آرمان، محسن روحی صفت مسئول سابق سرکنسولگری ایران در پیشاور در یادداشتی در این روزنامه نوشته است: 14نفر از نیروهای بسیجی طرح امنیت و هنگ مرزی میرجاوه به‌دست اعضای گروهک تروریستی جیش العدل(جیش الظلم) ربوده شدند و یا در سال‌هایی که عبدالمالک ریگی و گروهک تروریستی وابسته به او(جندالشیطان) در مرزهای ایران و پاکستان دست به عملیات تروریستی می‌زدند و یا زمانی که او در منطقه مرزی بلوچستان رفت و آمد داشت، استدلال دولت پاکستان این بود که به علت وسعت منطقه بلوچستان تسلط کامل و قدرتمندی روی این ایالت ندارد و به لحاظ امنیتی و نظامی فقط به 11درصد منطقه تسلط دارد! ایالت بلوچستان تقریبا نیمی از خاک پاکستان را تشکیل می‌دهد و از جمعیت بسیار کمی برخوردار است. یعنی سرزمینی فراخ و کم‌سکنه است.
بنابراین ایجاد امنیت در چنین سرزمینی، ابزارهای خاص خود را می‌طلبد. از سویی در منطقه بلوچستان و بین مرز پاکستان، ایران و افغانستان یک منطقه مثلثی شکل وجود دارد که محل رفت و آمد و پاتوق قاچاقچیان مواد مخدر، تروریست‌ها و نیروهای مسلح مخالف دولت پاکستان و ایران است. این نیروها مسلح به انواع و اقسام سلاح‌های سبک و سنگین هستند که همین امر باعث ایجاد ناامنی در منطقه شده است.
از سویی اختلافات سیاسی ایران با برخی کشورهای عربی منطقه، باعث شده تروریست‌ها باانگیزه بیشتر و بهره‌مندی از امکانات مالی و تسلیحاتی این کشورها، به ایجاد ناامنی در ایران و استان سیستان و بلوچستان بپردازند. کمک مالی قدرت‌های بزرگ و کشورهای عربی به این گروه‌های مسلح، مشوق آنها برای انجام انواع عملیات تروریستی است. چندی پیش هم این گروهک‌ها که در مرزهای شرقی و غربی ایران همواره دست به تحرکاتی می‌زنند، در واشنگتن جلسه‌ای داشتند که بعد شاهد انجام عملیات تروریستی در اهواز هم بودیم. همه این موارد باعث می‌شود که ایران به‌طور جدی به این تحرکات توجه کند و مراقب رفتار تروریستی این گروه‌ها باشد.
ایران باید در زمینه روابط اجتماعی، قومی، قبیله‌ای و فرهنگی در منطقه بلوچستان فعالیت کند تا بدین وسیله بتوان این گروهک‌ها را کنترل کرد و یا حداقل اجازه نداد آنها در داخل مرزهای ایران دست به اعمال تروریستی و یا آدم ربایی بزنند. ایران باید تا زمانی که برخی از کشورهای منطقه و جهان با ایران دشمنی می‌کنند، آمادگی لازم برای برخورد با این گروهک‌ها را داشته باشد. اما از نظر حقوقی و بین‌المللی، باید دولت پاکستان پاسخگو و مسئولیت سامان دادن به اوضاع منطقه بلوچستان را بر عهده داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران به دفعات توانسته است به لحاظ دیپلماتیک و با رایزنی‌های سیاسی، بر مشکلات و مسائل تروریستی و آدم‌ربایی‌ها فائق آید و در مواردی هم موفق نبوده است.
ایجاد گشت مرزی مشترک یکی از مواردی است که می‌تواند بخشی مشکلات مرزی ایران و پاکستان را حل کند. جلسات مرزی هم که گاهی در زاهدان و یا کویته پاکستان برگزار شده و یا استفاده از ابزارهای مدرن کنترل مرز مانند دوربین دید در شب یا استفاده از پهپادها، تا حدودی می‌تواند دست ایران را در کنترل مرز بازتر کند تا بتوان نظارت و کنترل بیشتر بر آن منطقه داشت. از نظر سیاسی هم دولت جدید پاکستان علاقه‌مند گسترش روابط با ایران است و می‌خواهد مواضعش را با تهران همسو کرده و توسعه بخشد.
البته تمایل آقای عمران‌خان نخست وزیر جدید پاکستان به گسترش روابط با تهران، ممکن است چندان به مذاق کشورهای عربی که با ایران رابطه خوبی ندارند، خوش نیاید و برعکس دنبال این باشند که زمینه همکاری‌های دوستانه و دوجانبه قوی بین اسلام‌آباد و تهران را کمرنگ کرده و یا حتی از بین ببرند. مدتی است که ارتباطات و مناسبات سیاسی، نظامی و امنیتی ایران و پاکستان ارتقا پیدا کرده است و سطح اعتماد بین دو کشور افزایش یافته است که همین امر موجب شده مخالفان ایران تلاش مضاعفی برای ناامن کردن منطقه داشته باشند. درواقع سرریز دعواهای سیاسی اعراب منطقه با ایران، در بلوچستان پاکستان و مناطق مرزی ایران و پاکستان بروز پیدا می‌کند. همواره کشورهای عربی تامین کننده مالی و تسلیحاتی گروهک‌های تروریستی پاکستانی و یا مخالف ایران بودند.
باید به یاد آورد که اولین بیانیه گروهک‌های تروریستی مثل جندا... یا جیش‌العدل(الظلم) برپایه افزایش و گسترش افراط‌گرایی اسلامی بود و بر طبل بنیادگرایی می‌کوبیدند. اینها پیامدهای حوادث 11 سپتامبر بود که آثار خود را در منطقه بدین شکل نشان می‌داد. درواقع این گروه‌ها افراط‌گرایانی هستند که از برخی شیوخ حاشیه خلیج فارس تامین مالی و تسلیحاتی شده و می‌شوند.
اما ایران در کنترل این تروریست‌ها باید 2 کار مهم انجام دهد؛ نخست اینکه قاطعانه از دولت پاکستان بخواهد تدابیر مشترکی را با ایران در منطقه بلوچستان به اجرا درآورد و اجازه برخی تحرکات نظامی و تعقیب تروریست‌ها را به ایران بدهد و دوم اینکه باید روی توانایی داخلی حساب کرد. تجربه ثابت کرده که زیاد نمی‌توان روی طرف پاکستانی حساب کرد. ایران خود باید نقاط مرزی‌اش را امن کند. یکی از زاویه مسائل قومی و قبیله‌ای و ایجاد پیوندهای مستحکم با هموطنان بلوچ که خود آنها در برابر تروریست‌ها عمل کنند و دوم اینکه باید از لحاظ تجهیرات امنیتی و نظامی در منطقه قوی حاضر شود تا بتوان با قدرت بیشتری با تروریست‌ها مقابله کرد.
بنابراین ایجاد امنیت در چنین سرزمینی، ابزارهای خاص خود را می‌طلبد. از سویی در منطقه بلوچستان و بین مرز پاکستان، ایران و افغانستان یک منطقه مثلثی شکل وجود دارد که محل رفت و آمد و پاتوق قاچاقچیان مواد مخدر، تروریست‌ها و نیروهای مسلح مخالف دولت پاکستان و ایران است. این نیروها مسلح به انواع و اقسام سلاح‌های سبک و سنگین هستند که همین امر باعث ایجاد ناامنی در منطقه شده است.
از سویی اختلافات سیاسی ایران با برخی کشورهای عربی منطقه، باعث شده تروریست‌ها باانگیزه بیشتر و بهره‌مندی از امکانات مالی و تسلیحاتی این کشورها، به ایجاد ناامنی در ایران و استان سیستان و بلوچستان بپردازند. کمک مالی قدرت‌های بزرگ و کشورهای عربی به این گروه‌های مسلح، مشوق آنها برای انجام انواع عملیات تروریستی است. چندی پیش هم این گروهک‌ها که در مرزهای شرقی و غربی ایران همواره دست به تحرکاتی می‌زنند، در واشنگتن جلسه‌ای داشتند که بعد شاهد انجام عملیات تروریستی در اهواز هم بودیم. همه این موارد باعث می‌شود که ایران به‌طور جدی به این تحرکات توجه کند و مراقب رفتار تروریستی این گروه‌ها باشد.
ایران باید در زمینه روابط اجتماعی، قومی، قبیله‌ای و فرهنگی در منطقه بلوچستان فعالیت کند تا بدین وسیله بتوان این گروهک‌ها را کنترل کرد و یا حداقل اجازه نداد آنها در داخل مرزهای ایران دست به اعمال تروریستی و یا آدم ربایی بزنند. ایران باید تا زمانی که برخی از کشورهای منطقه و جهان با ایران دشمنی می‌کنند، آمادگی لازم برای برخورد با این گروهک‌ها را داشته باشد. اما از نظر حقوقی و بین‌المللی، باید دولت پاکستان پاسخگو و مسئولیت سامان دادن به اوضاع منطقه بلوچستان را بر عهده داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران به دفعات توانسته است به لحاظ دیپلماتیک و با رایزنی‌های سیاسی، بر مشکلات و مسائل تروریستی و آدم‌ربایی‌ها فائق آید و در مواردی هم موفق نبوده است.
ایجاد گشت مرزی مشترک یکی از مواردی است که می‌تواند بخشی مشکلات مرزی ایران و پاکستان را حل کند. جلسات مرزی هم که گاهی در زاهدان و یا کویته پاکستان برگزار شده و یا استفاده از ابزارهای مدرن کنترل مرز مانند دوربین دید در شب یا استفاده از پهپادها، تا حدودی می‌تواند دست ایران را در کنترل مرز بازتر کند تا بتوان نظارت و کنترل بیشتر بر آن منطقه داشت. از نظر سیاسی هم دولت جدید پاکستان علاقه‌مند گسترش روابط با ایران است و می‌خواهد مواضعش را با تهران همسو کرده و توسعه بخشد.
البته تمایل آقای عمران‌خان نخست وزیر جدید پاکستان به گسترش روابط با تهران، ممکن است چندان به مذاق کشورهای عربی که با ایران رابطه خوبی ندارند، خوش نیاید و برعکس دنبال این باشند که زمینه همکاری‌های دوستانه و دوجانبه قوی بین اسلام‌آباد و تهران را کمرنگ کرده و یا حتی از بین ببرند. مدتی است که ارتباطات و مناسبات سیاسی، نظامی و امنیتی ایران و پاکستان ارتقا پیدا کرده است و سطح اعتماد بین دو کشور افزایش یافته است که همین امر موجب شده مخالفان ایران تلاش مضاعفی برای ناامن کردن منطقه داشته باشند. درواقع سرریز دعواهای سیاسی اعراب منطقه با ایران، در بلوچستان پاکستان و مناطق مرزی ایران و پاکستان بروز پیدا می‌کند. همواره کشورهای عربی تامین کننده مالی و تسلیحاتی گروهک‌های تروریستی پاکستانی و یا مخالف ایران بودند.
باید به یاد آورد که اولین بیانیه گروهک‌های تروریستی مثل جندا... یا جیش‌العدل(الظلم) برپایه افزایش و گسترش افراط‌گرایی اسلامی بود و بر طبل بنیادگرایی می‌کوبیدند. اینها پیامدهای حوادث 11 سپتامبر بود که آثار خود را در منطقه بدین شکل نشان می‌داد. درواقع این گروه‌ها افراط‌گرایانی هستند که از برخی شیوخ حاشیه خلیج فارس تامین مالی و تسلیحاتی شده و می‌شوند.
اما ایران در کنترل این تروریست‌ها باید 2 کار مهم انجام دهد؛ نخست اینکه قاطعانه از دولت پاکستان بخواهد تدابیر مشترکی را با ایران در منطقه بلوچستان به اجرا درآورد و اجازه برخی تحرکات نظامی و تعقیب تروریست‌ها را به ایران بدهد و دوم اینکه باید روی توانایی داخلی حساب کرد. تجربه ثابت کرده که زیاد نمی‌توان روی طرف پاکستانی حساب کرد. ایران خود باید نقاط مرزی‌اش را امن کند. یکی از زاویه مسائل قومی و قبیله‌ای و ایجاد پیوندهای مستحکم با هموطنان بلوچ که خود آنها در برابر تروریست‌ها عمل کنند و دوم اینکه باید از لحاظ تجهیرات امنیتی و نظامی در منطقه قوی حاضر شود تا بتوان با قدرت بیشتری با تروریست‌ها مقابله کرد.
