همه مواضع نخست وزیر جدید عراق
چهارشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۰۰
کد مطلب: 644345
به گزارش جهان نيوز به نقل از ایرنا، مردی که در 2005 تمایل جدی به پست نخست وزیری داشت و به آن نرسید، اما این بار که هیچ میلی به پست های حکومتی در عراق نداشت و خانه نشینی را انتخاب کرده بود، عالی ترین مقام اجرایی کشور با صلاحیت هایی به مراتب فراتر از 2005 به سراغ او آمد.
عبدالمهدی در برهه ای سکان اداره عراق را بر عهده می گیرد که کشورش با چالش های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی داخلی مواجه است و در عین حال باید در وضعیت متلاطم این روزهای جهان و منطقه، عراق را به ساحل امن و آرامش برساند.
**عبدالمهدی مرد وفادار به محور مقاومت
عادل عبدالمهدی با همه نگرش های لیبرالیستی که در حوزه اقتصاد و توسعه و دموکراسی دارد اما جزو نیروهای وفادار محور مقاومت به شمار می رود.
مواضع عبدالمهدی علیه رژیم صهیونیستی کاملا واضح و آشکار است و از ابتکار عمل حضرت امام خمینی (ره) در نامگذاری جمعه آخر ماه رمضان به نام روز قدس، حمایت کرده است.
او می گوید که بی توجهی رژیم صهیونیستی به حقوق بشر و کشتار مردم مظلوم فلسطین در در نهایت میخی است که این رژیم به تابوت خود می کوبد و برای همین از رژیم صهیونیستی به عنوان 'کودک پرتوقع نژادپرستی' یاد کرده است.
عبدالمهدی بارها از نسل کشی مردم مظلوم یمن انتقاد کرده و معتقد است که این جنگ بیهوده علیه مردم یمن باید متوقف شود.
نسبت به سوریه عادل عبدالمهدی نوشته است که 'سوریه عزیز پیروزمندانه از جنگ بیرون خواهد آمد' و از همان آغاز معتقد بود که راه حل سوریه، سیاسی است و به همین دلیل از مذاکرات آستانه با حمایت ایران، روسیه و ترکیه حمایت کرد.
او درباره مذاکرات آستانه برای پایان بخشیدن به خشونت ها در سوریه گفته است که مذاکرات آستانه در مقایسه با مذاکرات ژنو، واقع بینانه تر و کارآمدتر هستند.
**اعتقاد به گسترش رابطه با ایران
عبدالمهدی جزء حامیان برجام است و برای همین از خروج یکجانبه آمریکا از برجام انتقاد کرد و معتقد است که تحریم های یکجانبه آمریکا علیه ایران بر خلاف قانون بین المللی و به ضرر عراق و منطقه است.
از نکات کلیدی درباره دیدگاه های اقتصاد خارجی عادل عبدالمهدی این است که ایشان معتقد به پایان دوره حاکمیت دلار بر اقتصاد بین المللی و جایگزین شدن 'یوان' چینی به جای آن است.
بر همین اساس، عبدالمهدی معتقد است با توجه به اینکه 22 درصد نفت صادراتی عراق به چین است، عراق نیز باید به جای 'پترودلار' به 'پترویوان' روی بیاورد و به تعامل منطقه ای و بین المللی براساس ارزهای غیر از دلار بیندیشد و برای آن برنامه ریزی کند.
او بعنوان منتقد سیاست های منطقه ای غرب و آمریکا معتقد است که هرچه از تنش غرب با جمهوری اسلامی ایران کاسته شود، عراق از آن بیشتر سود خواهد برد و به همین دلیل به خاطر مناسبات خوبی که با دولت های اروپایی خصوصا فرانسه دارد، این اعتقاد وجود دارد که به عنوان نخست وزیر عراق می تواند نقش فعالی در نزدیک کردن هرچه بیشتر مناسبات بین ایران و اروپا ایفا کند.
درباره روابط با ایران معتقد است که 'روابط ایران و عراق از قدیمی ترین و باسابقه ترین و عمیق ترین روابط تاریخی و حال حاضر است.'به گفته وی، 'روابط دو کشور ایران و عراق دارای ابعاد مختلف دینی، مذهبی، قومیتی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی، امنیتی، حیاتی و جغرافیایی است و مصالح عراق در داشتن روابط با همه همسایگان و خصوصا جمهوری اسلامی ایران است.
عبدالمهدی در جریان حمله تعدادی از نفوذی ها به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در بصره به شدت از این اقدام انتقاد کرد و دولت عراق را در مقابل حمایت از نمایندگی های خارجی مسوول دانست.وی نوشت که حمله به کنسولگری ایران در بصره پیش از هرچیز تعرض به دولت و ملت عراق است.
او جزو مدافعان نیروهای بسیج مردمی عراق (الحشد الشعبی) است برای همین وقتی حیدر العبادی نخست وزیر عراق، چند هفته قبل 'فالح الفیاض' را از ریاست الحشد الشعبی کنار گذاشت به شدت از این اقدام انتقاد کرد و گفت که برکناری الفیاض در وقت نامناسبی صورت گرفته است.
**مردی با تحول فکری مداوم
برخی از عادل عبدالمهدی به دلیل تحولات سیاسی مستمری که در طول حیات سیاسی اش داشته به عنوان مرد هزار چهره سیاست عراق تعبیر می کنند.
عبدالمهدی حیات سیاسی خود را در 1968 با پیوستن به حزب بعث آغاز کرد و سپس به جرگه قومیت گراهای عرب گروید و بعد از مدتی از این منش سیاسی فاصله گرفت و تبدیل به کمونیست مارکسیستی شد.
این رویکرد سیاسی نیز به مذاق عبدالمهدی نساخت و از کمونیست مارکسیستی به کمونیست مائویستی میل پیدا کرد.عاقبت تحولات سیاسی عبدالمهدی به سمت اسلام سیاسی تغییر یافت و در نهایت به عضویت مجلس اعلای اسلامی عراق در دوره ای که آیت الله شهید محمد باقر حکیم رهبر آن بود درآمد و بیشترین دوره حیات سیاسی اش را در مجلس گذراند.
عبدالمهدی به دلیل اینکه در دوران معارضه علیه رژیم صدام بیشتر حیات خود را در فرانسه گذارنده بود، بعد از سقوط رژیم صدام از او به عنوان 'شیعه فرانسوی' یاد می کردند همان طور که از امثال 'حیدر العبادی' و طارق نجم' که در ایام معارضه در انگلستان به سر برده بودند به 'شیعیان انگلیسی' توصیف می شدند.
عادل عبدالمهدی از عشایر بزرگ 'منتفک' است که یکی از عشایر شاخص جنوب عراق در مبارزه با استعمار انگلستان در 1918 به شمار می رود و خانواده عبدالمهدی یکی از شناخته ترین و محترمترین خانواده های عراق است.پدر عبدالمهدی در دوره حکومت سلطنتی در عراق، پست های وزارتی مختلفی در دولت های وقت داشته است.
کارشناسان از عبدالمهدی به رغم اینکه بیشتر حیات سیاسی خود را در مجلس اعلای اسلامی عراق گذرانده اما به خاطر طرز فکر نوینی که در اداره کشور و توزیع ثروت دارد، به عنوان 'شیعه لیبرال' یاد می کنند.
نزدیکترین دوستان سیاسی او 'احمد چلبی' رهبر فقید حزب کنگره ملی و 'ایاد علاوی' نخست وزیر سابق و دبیر کل حزب 'الوفاق' و همچنین 'برهم صالح' رییس جمهور فعلی عراق هستند.
عادل عبدالمهدی در پی در گذشت 'سید عبدالعزیز حکیم' و تشدید اختلافات سیاسی بین 'سید عمار حکیم' و ریش سفیدان مجلس اعلای اسلامی عراق، از مجلس اعلا جدا شد و از حیات سیاسی به طور کلی فاصله گرفت و خانه نشینی را برگزید.
نه تنها در حیات سیاسی، بلکه این چهره در پست هایی حکومتی که بعد از سقوط رژیم صدام در دولت نوین عراق داشته نیز بحث برانگیز ظاهر شد.
او در 2005 در رقابت برای تصدی پست نخست وزیر با اختلاف یک رای در داخل ائتلاف سیاسی وقت شیعیان، به 'ابراهیم الجعفری' باخت و جالب اینکه عامل شکست او، آراء جریان صدر در آن برهه بود که به نفع الجعفری بود اما امروز مقتدا صدر رهبر جریان صدر یکی از حامیان جدی عبدالمهدی برای تصدی پست نخست وزیری است.
عبدالمهدی بعد از تشکیل دولت منتخب عراق تا 2010 سمت معاونت ریاست جمهوری را داشت که یکی از نکات پر حرف و حدیث در این دوره، خودداری او از امضای حکم اعدام صدام بود که در نهایت نوری المالکی نخست وزیر وقت شخصا برگه اعدام را امضا و صدام را به دار مجازات آویخت.
عبدالمهدی در حکومت حیدر العبادی به سمت وزیر نفت عراق رسید اما در 2016 در پی گسترش اعتراضات مردمی به فساد، به صورت داوطلبانه به همراه دیگر همفکر سیاسی خود، 'باقر جبر' - که سمت وزیر حمل و نقل را داشت- از سمت های خود استعفا کردند.
عبدالمهدی از آن تاریخ تا به امروز در سیاست ورود نکرد اما همواره مناسبات خود را با همه دولتمردان و رهبران سیاسی حفظ کرده و به آنها سرکشی می کرد و در ارائه توصیه هایی که تصور می کرد به اداره بهتر کشور کمک می کند، از آنها دریغ نمی کرد.
عبدالمهدی به کار مورد علاقه اش یعنی نوشتن مقالات روی آورد و به دلیل سال ها مدیرمسوولی روزنامه 'العداله' ارگان خبری مجلس اعلای اسلامی عراق، با ایجاد صفحاتی شخصی در شبکه های اجتماعی شروع به انتشار دیدگاه های سیاسی خود درباره شکل اداره کشورش کرد.
**اصلاحات در اداره کشور
این چهره در بعد اداره کشور براساس آنچه به آن اعتقاد دارد و در صفحات شخصی خود منتشر کرده، راه حل خروج عراق از بحران هایش را در دو مقوله اصلاح اداره کشور و تمرکز بر اقتصاد می داند.
او همچنین دیدگاه های مشخصی در زمینه استفاده بهینه از انرژی در عراق و حل معضل قطع برق که در سه سال گذشته مبنای اعتراضات مردمی بوده، دارد و معتقد است که بایستی دو وزارتخانه نفت و برق در هم ادغام شوند و وزارت نیرو ایجاد شود.
عبدالمهدی از دولت به عنوان 'فعال اقتصادی ناتوان' یاد می کند و در عوض قائل به ضرورت کوچک کردن دولت از طریق ادغام برخی وزارتخانه های مشابه به منظور کاستن از آفت سهم بندی های سیاسی در کشور است و بحران فعلی بصره را بحران عموم عراق می داند.
معتقد به کار جمعی است و می گوید یکی از دلایل استعفای او از وزارت نفت این بود که احساس می کرد چیزی به نام کاری جمعی و تیمی در عراق وجود ندارد.
برهمین اساس وی معتقد است که برای اداره صحیح عراق باید یک تیم هماهنگ وجود داشته باشند.
به گفته او، برای بهبود اقتصادی در عراق باید نظام بانکداری دولتی و خصوصی توسعه یافته و بر روی کشاورزی و منابع دامی سرمایه گذاری کرد و در حوزه صنایع، صنایع کوچک و متوسط و کارگاه ها فعال شوند.
**عادل عبدالمهدی برای حل مشکلات با کردها برنامه دارد
در زمینه حل مشکلات با کردها معتقد است که باید رهبران مسوولیت پذیر در هر دو طیف کردها و دولت مرکزی عراق وجود داشته باشند تا بر سر تعریف وحدت بین ملت به توافق برسند.
او بر این باور است که وحدتی که بین ملت واحد در عراق شکل می گیرد باید فراتر از مسائل حاکمیتی باشد و به نحوی حقوق کردها را برای آنها محفوظ نگه دارد.
وی خاطرنشان ساخته است که اصرار کردها بر قومیت به عنوان رویکرد سیاسی برای دستیابی به حقوق شان کافی نیست همان طور که اصرار بر تشکیل دولت مستقل به رغم اهمیت آن، نیز کافی نخواهد بود بلکه راه حل اساسی در رسیدن به توافقی با سایر نیروهای سیاسی در بغداد است.
**کابینه عبدالمهدی شاخص موفقیت او است
عادل عبدالمهدی با کوله باری از تجارب سال های طولانی فعالیت سیاسی و مسوولیت های حکومتی و پرآوازه و با خوشنامی خانواده اش که از خانواده های سادات هستند، در سن 76 سالگی به پست نخست وزیری رسیده تا با همکاری دوست اش برهم صالح و همراهی محمد الحلبوسی رییس جوان پارلمان عراق ، دیدگاه هایش را به مرحله اجرا برساند.
او دارای دو مدرک کارشناسی ارشد یکی در زمینه علوم سیاسی و دیگری اقتصاد از دانشگاه های فرانسه است و به نظر می رسد اکنون زمان عملیاتی کردن همه آنچه تاکنون درباره آن نوشته است، رسیده است.
فضای عمومی سیاسی عراق نیز با او همراه شده و تاکنون جناح های مهم سیاسی عراق از او حمایت کرده اند و تمامی شروط او را برای موفقیت اش پذیرفته اند و به اعتقاد کارشناسان، نوعی کابینه ای که همه در انتظار او هستند، شاید شاخصی برای سنجش موفقیت نخست وزیر جدید عراق باشد.
عبدالمهدی در برهه ای سکان اداره عراق را بر عهده می گیرد که کشورش با چالش های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی داخلی مواجه است و در عین حال باید در وضعیت متلاطم این روزهای جهان و منطقه، عراق را به ساحل امن و آرامش برساند.
**عبدالمهدی مرد وفادار به محور مقاومت
عادل عبدالمهدی با همه نگرش های لیبرالیستی که در حوزه اقتصاد و توسعه و دموکراسی دارد اما جزو نیروهای وفادار محور مقاومت به شمار می رود.
مواضع عبدالمهدی علیه رژیم صهیونیستی کاملا واضح و آشکار است و از ابتکار عمل حضرت امام خمینی (ره) در نامگذاری جمعه آخر ماه رمضان به نام روز قدس، حمایت کرده است.
او می گوید که بی توجهی رژیم صهیونیستی به حقوق بشر و کشتار مردم مظلوم فلسطین در در نهایت میخی است که این رژیم به تابوت خود می کوبد و برای همین از رژیم صهیونیستی به عنوان 'کودک پرتوقع نژادپرستی' یاد کرده است.
عبدالمهدی بارها از نسل کشی مردم مظلوم یمن انتقاد کرده و معتقد است که این جنگ بیهوده علیه مردم یمن باید متوقف شود.
نسبت به سوریه عادل عبدالمهدی نوشته است که 'سوریه عزیز پیروزمندانه از جنگ بیرون خواهد آمد' و از همان آغاز معتقد بود که راه حل سوریه، سیاسی است و به همین دلیل از مذاکرات آستانه با حمایت ایران، روسیه و ترکیه حمایت کرد.
او درباره مذاکرات آستانه برای پایان بخشیدن به خشونت ها در سوریه گفته است که مذاکرات آستانه در مقایسه با مذاکرات ژنو، واقع بینانه تر و کارآمدتر هستند.
**اعتقاد به گسترش رابطه با ایران
عبدالمهدی جزء حامیان برجام است و برای همین از خروج یکجانبه آمریکا از برجام انتقاد کرد و معتقد است که تحریم های یکجانبه آمریکا علیه ایران بر خلاف قانون بین المللی و به ضرر عراق و منطقه است.
از نکات کلیدی درباره دیدگاه های اقتصاد خارجی عادل عبدالمهدی این است که ایشان معتقد به پایان دوره حاکمیت دلار بر اقتصاد بین المللی و جایگزین شدن 'یوان' چینی به جای آن است.
بر همین اساس، عبدالمهدی معتقد است با توجه به اینکه 22 درصد نفت صادراتی عراق به چین است، عراق نیز باید به جای 'پترودلار' به 'پترویوان' روی بیاورد و به تعامل منطقه ای و بین المللی براساس ارزهای غیر از دلار بیندیشد و برای آن برنامه ریزی کند.
او بعنوان منتقد سیاست های منطقه ای غرب و آمریکا معتقد است که هرچه از تنش غرب با جمهوری اسلامی ایران کاسته شود، عراق از آن بیشتر سود خواهد برد و به همین دلیل به خاطر مناسبات خوبی که با دولت های اروپایی خصوصا فرانسه دارد، این اعتقاد وجود دارد که به عنوان نخست وزیر عراق می تواند نقش فعالی در نزدیک کردن هرچه بیشتر مناسبات بین ایران و اروپا ایفا کند.
درباره روابط با ایران معتقد است که 'روابط ایران و عراق از قدیمی ترین و باسابقه ترین و عمیق ترین روابط تاریخی و حال حاضر است.'به گفته وی، 'روابط دو کشور ایران و عراق دارای ابعاد مختلف دینی، مذهبی، قومیتی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی، امنیتی، حیاتی و جغرافیایی است و مصالح عراق در داشتن روابط با همه همسایگان و خصوصا جمهوری اسلامی ایران است.
عبدالمهدی در جریان حمله تعدادی از نفوذی ها به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در بصره به شدت از این اقدام انتقاد کرد و دولت عراق را در مقابل حمایت از نمایندگی های خارجی مسوول دانست.وی نوشت که حمله به کنسولگری ایران در بصره پیش از هرچیز تعرض به دولت و ملت عراق است.
او جزو مدافعان نیروهای بسیج مردمی عراق (الحشد الشعبی) است برای همین وقتی حیدر العبادی نخست وزیر عراق، چند هفته قبل 'فالح الفیاض' را از ریاست الحشد الشعبی کنار گذاشت به شدت از این اقدام انتقاد کرد و گفت که برکناری الفیاض در وقت نامناسبی صورت گرفته است.
**مردی با تحول فکری مداوم
برخی از عادل عبدالمهدی به دلیل تحولات سیاسی مستمری که در طول حیات سیاسی اش داشته به عنوان مرد هزار چهره سیاست عراق تعبیر می کنند.
عبدالمهدی حیات سیاسی خود را در 1968 با پیوستن به حزب بعث آغاز کرد و سپس به جرگه قومیت گراهای عرب گروید و بعد از مدتی از این منش سیاسی فاصله گرفت و تبدیل به کمونیست مارکسیستی شد.
این رویکرد سیاسی نیز به مذاق عبدالمهدی نساخت و از کمونیست مارکسیستی به کمونیست مائویستی میل پیدا کرد.عاقبت تحولات سیاسی عبدالمهدی به سمت اسلام سیاسی تغییر یافت و در نهایت به عضویت مجلس اعلای اسلامی عراق در دوره ای که آیت الله شهید محمد باقر حکیم رهبر آن بود درآمد و بیشترین دوره حیات سیاسی اش را در مجلس گذراند.
عبدالمهدی به دلیل اینکه در دوران معارضه علیه رژیم صدام بیشتر حیات خود را در فرانسه گذارنده بود، بعد از سقوط رژیم صدام از او به عنوان 'شیعه فرانسوی' یاد می کردند همان طور که از امثال 'حیدر العبادی' و طارق نجم' که در ایام معارضه در انگلستان به سر برده بودند به 'شیعیان انگلیسی' توصیف می شدند.
عادل عبدالمهدی از عشایر بزرگ 'منتفک' است که یکی از عشایر شاخص جنوب عراق در مبارزه با استعمار انگلستان در 1918 به شمار می رود و خانواده عبدالمهدی یکی از شناخته ترین و محترمترین خانواده های عراق است.پدر عبدالمهدی در دوره حکومت سلطنتی در عراق، پست های وزارتی مختلفی در دولت های وقت داشته است.
کارشناسان از عبدالمهدی به رغم اینکه بیشتر حیات سیاسی خود را در مجلس اعلای اسلامی عراق گذرانده اما به خاطر طرز فکر نوینی که در اداره کشور و توزیع ثروت دارد، به عنوان 'شیعه لیبرال' یاد می کنند.
نزدیکترین دوستان سیاسی او 'احمد چلبی' رهبر فقید حزب کنگره ملی و 'ایاد علاوی' نخست وزیر سابق و دبیر کل حزب 'الوفاق' و همچنین 'برهم صالح' رییس جمهور فعلی عراق هستند.
عادل عبدالمهدی در پی در گذشت 'سید عبدالعزیز حکیم' و تشدید اختلافات سیاسی بین 'سید عمار حکیم' و ریش سفیدان مجلس اعلای اسلامی عراق، از مجلس اعلا جدا شد و از حیات سیاسی به طور کلی فاصله گرفت و خانه نشینی را برگزید.
نه تنها در حیات سیاسی، بلکه این چهره در پست هایی حکومتی که بعد از سقوط رژیم صدام در دولت نوین عراق داشته نیز بحث برانگیز ظاهر شد.
او در 2005 در رقابت برای تصدی پست نخست وزیر با اختلاف یک رای در داخل ائتلاف سیاسی وقت شیعیان، به 'ابراهیم الجعفری' باخت و جالب اینکه عامل شکست او، آراء جریان صدر در آن برهه بود که به نفع الجعفری بود اما امروز مقتدا صدر رهبر جریان صدر یکی از حامیان جدی عبدالمهدی برای تصدی پست نخست وزیری است.
عبدالمهدی بعد از تشکیل دولت منتخب عراق تا 2010 سمت معاونت ریاست جمهوری را داشت که یکی از نکات پر حرف و حدیث در این دوره، خودداری او از امضای حکم اعدام صدام بود که در نهایت نوری المالکی نخست وزیر وقت شخصا برگه اعدام را امضا و صدام را به دار مجازات آویخت.
عبدالمهدی در حکومت حیدر العبادی به سمت وزیر نفت عراق رسید اما در 2016 در پی گسترش اعتراضات مردمی به فساد، به صورت داوطلبانه به همراه دیگر همفکر سیاسی خود، 'باقر جبر' - که سمت وزیر حمل و نقل را داشت- از سمت های خود استعفا کردند.
عبدالمهدی از آن تاریخ تا به امروز در سیاست ورود نکرد اما همواره مناسبات خود را با همه دولتمردان و رهبران سیاسی حفظ کرده و به آنها سرکشی می کرد و در ارائه توصیه هایی که تصور می کرد به اداره بهتر کشور کمک می کند، از آنها دریغ نمی کرد.
عبدالمهدی به کار مورد علاقه اش یعنی نوشتن مقالات روی آورد و به دلیل سال ها مدیرمسوولی روزنامه 'العداله' ارگان خبری مجلس اعلای اسلامی عراق، با ایجاد صفحاتی شخصی در شبکه های اجتماعی شروع به انتشار دیدگاه های سیاسی خود درباره شکل اداره کشورش کرد.
**اصلاحات در اداره کشور
این چهره در بعد اداره کشور براساس آنچه به آن اعتقاد دارد و در صفحات شخصی خود منتشر کرده، راه حل خروج عراق از بحران هایش را در دو مقوله اصلاح اداره کشور و تمرکز بر اقتصاد می داند.
او همچنین دیدگاه های مشخصی در زمینه استفاده بهینه از انرژی در عراق و حل معضل قطع برق که در سه سال گذشته مبنای اعتراضات مردمی بوده، دارد و معتقد است که بایستی دو وزارتخانه نفت و برق در هم ادغام شوند و وزارت نیرو ایجاد شود.
عبدالمهدی از دولت به عنوان 'فعال اقتصادی ناتوان' یاد می کند و در عوض قائل به ضرورت کوچک کردن دولت از طریق ادغام برخی وزارتخانه های مشابه به منظور کاستن از آفت سهم بندی های سیاسی در کشور است و بحران فعلی بصره را بحران عموم عراق می داند.
معتقد به کار جمعی است و می گوید یکی از دلایل استعفای او از وزارت نفت این بود که احساس می کرد چیزی به نام کاری جمعی و تیمی در عراق وجود ندارد.
برهمین اساس وی معتقد است که برای اداره صحیح عراق باید یک تیم هماهنگ وجود داشته باشند.
به گفته او، برای بهبود اقتصادی در عراق باید نظام بانکداری دولتی و خصوصی توسعه یافته و بر روی کشاورزی و منابع دامی سرمایه گذاری کرد و در حوزه صنایع، صنایع کوچک و متوسط و کارگاه ها فعال شوند.
**عادل عبدالمهدی برای حل مشکلات با کردها برنامه دارد
در زمینه حل مشکلات با کردها معتقد است که باید رهبران مسوولیت پذیر در هر دو طیف کردها و دولت مرکزی عراق وجود داشته باشند تا بر سر تعریف وحدت بین ملت به توافق برسند.
او بر این باور است که وحدتی که بین ملت واحد در عراق شکل می گیرد باید فراتر از مسائل حاکمیتی باشد و به نحوی حقوق کردها را برای آنها محفوظ نگه دارد.
وی خاطرنشان ساخته است که اصرار کردها بر قومیت به عنوان رویکرد سیاسی برای دستیابی به حقوق شان کافی نیست همان طور که اصرار بر تشکیل دولت مستقل به رغم اهمیت آن، نیز کافی نخواهد بود بلکه راه حل اساسی در رسیدن به توافقی با سایر نیروهای سیاسی در بغداد است.
**کابینه عبدالمهدی شاخص موفقیت او است
عادل عبدالمهدی با کوله باری از تجارب سال های طولانی فعالیت سیاسی و مسوولیت های حکومتی و پرآوازه و با خوشنامی خانواده اش که از خانواده های سادات هستند، در سن 76 سالگی به پست نخست وزیری رسیده تا با همکاری دوست اش برهم صالح و همراهی محمد الحلبوسی رییس جوان پارلمان عراق ، دیدگاه هایش را به مرحله اجرا برساند.
او دارای دو مدرک کارشناسی ارشد یکی در زمینه علوم سیاسی و دیگری اقتصاد از دانشگاه های فرانسه است و به نظر می رسد اکنون زمان عملیاتی کردن همه آنچه تاکنون درباره آن نوشته است، رسیده است.
فضای عمومی سیاسی عراق نیز با او همراه شده و تاکنون جناح های مهم سیاسی عراق از او حمایت کرده اند و تمامی شروط او را برای موفقیت اش پذیرفته اند و به اعتقاد کارشناسان، نوعی کابینه ای که همه در انتظار او هستند، شاید شاخصی برای سنجش موفقیت نخست وزیر جدید عراق باشد.
