یا لیتنا کنا معک یک یادآوری است که تسلیم شرایط زمان نشوند که در دام یاس نیفتند و امام را برای رسیدن به نتیجه پیروزی یاری کند.

جهان نیوز - دکتر کمیل خجسته: امام، مسلم را فرستاد تا مردم را به بیعت دعوت کند تا حکومت اسلامی تشکیل دهد و ما آرزو می کنیم که ای کاش آنروز بودیم که امام را یاری میکردیم که حکومتشان را شکل داده بودند و وای بر کسانی که امام را تنها گذاشتند و...

اما اگر خود ما آن روز بودیم چه میکردیم؟ تاریخ فریب‌گر است. مصداق «معما چو حل گشت آسان شود» است. وقتی از زمان "حال" خودمان را در تاریخ میبینیم؛ معلومست که در کربلا جز سپاه حسین(ع) میشدیم. چون نتایج و عاقبت رخدادها تجربه شده است.

اما وقتی خودمان را از تاریخ جدا و در زمان "حال" آن رخداد قرار میدهیم معلوم نیست چه میکردیم؟ 

قسمت ساده پاسخ نسبت ما با اهل باطل است. طراحی‌ آن‌ها قتل حسین بود. شناسایی اهل باطل و اینکه در زمره‌شان قرار نگیریم خیلی سخت نیست. اما پیچیدگی کربلا جای دیگری است. آنجا که جماعت اهل حقی پازل باطل را تکمیل کردند. درباره دو گروه از این جماعت جریان طرفدار حق زیاد شنیده‌ایم. کسانی که گریه می‌کردند برای حسین‌بن‌علی اما در همان حال او را با مقام و ثروت یا برای حفظ جانشان معامله کردند.

اینها بودند که مسلم با سی هزار بیعت کننده اش را تبدیل کردند به مسلم غریب و تنهای کوفه.

اما گروه سومی هم بودند که نتوانستند هفتاد و سومین یار سپاه حسین شوند. اتفاقا آنها نه وسوسه مقام و ثروت داشتند و نه ترس از جان و حقانیت حسین(ع) را هم ابراز میکردند.

اما در همین حال به امام نامه می نوشتند که «هدف و قیامت عظیم است اما دست نیافتنی است.» یا در حالی از کاروان امام جدا می‌شدند که او را به عجله نکردن نصیحت می‌کردند که «در کارت شتاب مکن»و... گروه سوم کسانی بودند که تسلیم وضع موجود شده بودند. امید به تغییر نداشتند و از امام می‌خواستند بیخود خود را تباه نکند و امام در جواب آن‌هایی که حقانیتش را قبول داشتند اما پای کارش نمی‌آمدند چه بگوید جز اینکه «پس ناچارم به قربانگاه بروم؟!»

این گروه، ناامیدها، نشستگان و قاعدین بر انقلاب حسین بودند. آن‌ها به‌خاطر اشکالات وضع موجود در جامعه، به‌خاطر بروز انحراف در برخی اصحاب امام را تنها گذاشتند که اگر امام تنها نمی‌شد نتیجه قیامش شهادت نمی‌شد. 

هر چند که بعدها از همین اهل حق پشیمان قیام توابین به‌وجود آمد اما چه فایده که دیگر حسین ی نبود.

یا لیتنا کنا معک یک یادآوری است که تسلیم شرایط زمان نشوند که در دام یاس نیفتند و امام را برای رسیدن به نتیجه پیروزی یاری کند که در منطق کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا شمر زمان، حسین زمان را شناختن کفایت نمیکند. باید "خود" زمانه ات را بشناسی تا امام را یاری کنی.