چرا فریادهای امروز حضرتی شنیده نشد؟!/ چرا حساب اصلاح طلب ها از دولت جدا شدنی نیست؟
يکشنبه ۴ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۲۰:۳۸
کد مطلب: 636547
اما این صدا با همه بلندی اش، به گوش ها نرسید و البته دلنشین هم نبود. اما چرا؟ چرا اصلاح طلب ها نمی توانند حساب شان را از امروز دولت جدا کنند؟
پاسخ خیلی روشن است.
یکم. این دولت تنها وتنها با حمایت همه جانبه و بلاشرط اصلاح طلب ها به قدرت رسیده است. همین جناب حضرتی در ایام انتخابات اعلام کرد که "تمام قد" در حمایت از روحانی هستیم؛ آنهم "بدون هرگونه شرطی". حافظه آقایان اگر کوتاه مدت است، البته حافظه رسانه ای کشور پاک شدنی نیست. بگذریم که همین آقای حضرتی چند ماه بعد و در شروع بروز چالش های اقتصادی، چون فکر نمی کرد یکروز کارد ها به استخوان برسد، اینطور گفت: " اصلاح طلب ها در سختی ها نیز در کنار دولتند" حالا چه اتفاقی افتاده است؟ بله امروز روز سختی است؛ بمانید و سفره تان را جدا نکنید.
دوم. ممکن است سوال شود که " حمایت کردیم؛ مثل خیلی ها. انتخابات ، انتخابات است. مگر اصولگراها از احمدی نژاد برائت نکردند؟" سوال دقیقی است. بله اصولگراها حق داشتند اعلام برائت کنند؛ چون احمدی نژاد نفاق داشت. ظاهر آنروزش را چه کسی تصور می کرد با چنین باطنی همراه باشد؟ طبیعی است که با گذشت زمان و روشن شدن حقیقت عقب نشستند.
اما آقای روحانی چی؟ الحمدالله از ویژگی های ممتاز آقای روحانی این است که همین بوده و همین است. با همین شعارها و همین تیم و همین برنامه. همان روزها دلسوزان هشدار دادند این تیم و این برنامه و این راهبرد تهش چالش های تودرتوی سهمگین است. اما اصلاح طلب ها با چشم باز حمایت کردند؛ پس باید بایستند و همراهی کنند.
سوم. ممکن است مثل بسیاری از سلبریتی ها پشیمان شوند و سوال کنند که " خب قبول. آنروز اشتباه کردیم و امروز متوجه شدیم. نمی شود اعلام برائت کرد؟" پرسش درستی است. اما حرف نهائی اینست که در همین حرف نیز بی صداقتی است.
امروز اگر از دولت اعلام برائت می کنند و رگ گردن شان در مجلس بیرون می زند، باز هم از درد مردم نیست؛ متوجه شدند که از این دولت آبی گرم نمی شود و دیگر حاضر نیست برای آنها هزینه دهد. حاضر نیست مطالبات حداکثری آنها را دنبال کند. نمونه اش سخنان آقای خاتمی و توصیه هایش به دولت؛ از رفع حصر گرفته تا آزادی زندانیان و غیره.
همین امروز که آقای حضرتی در مجلس از درد مردم می گفت و حسابش را از دولت جدا می کرد، محمدصادق جوادی حصار عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در سرمقاله روزنامه اعتماد می نویسد که باید حسابمان را از دولت جدا کنیم چون آقای روحانی حرف ما را گوش نداده است. حالا به چه حرفی: عمل به وعده هایی مثل رفع حصر و افزایش آزادی های مدنی و رعایت گسترش حقوق شهروندی و غیره..
مشکلات مردم چنین فهرستی دارد؟ با این بهانه ها می خواهید حساب تان را از مردم جدا کنید؟ امروز هم صداقت ندارید.
چهارم. ممکن است گفته شود: " گذشته را که باختیم. باید برای انتخابات آینده فکری کرد..." بله. اگر این را بگویند صادقانه است. همین را بگویند.
منبع: فارس
۱۹۰
خود الیاس حضرتی یکی از مسببین وضع فعلی اقتصاد است.
به یاد آور همانا تو به یاد آورنده ای؛
بی مقدمه باید عرض کنم که دوستان این دولت با وقت کشی بی مورد که آن ناشی از برنامه ریزی اتاق فکرشان برای زمینه سازی های روانی برای انتخابات 98 مجلس شورای اسلامی است. زیرا به گفته نظریه پرداز ارشدشان جناب آقای حجاریان این انتخابات آخرین مهلت و زمان برای به دست آوردن حداقل نیمی از کرسی های مجلس هست و با ازدست دادن این فرصت دیگر مرگ سیاسی و اجتماعی آنها فرا می رسد، زیرا به قول قدیمی ها دم خروس پیدا شده و قسم حضرت عباس دیگه کارایی ندارد و با کمال تاسف ابراز می دارم بخش وسیعی از جامعه بنا به یک لجبازی تاریخی که ناشی سوء رفتار بسیاری از بزرگان سیاسی این کشور بوده که نمونه بارز آن در دوم خرداد76 رخ نمود هیچ گونه اعتمادی به دلسوزی و همچنین دلواپسی بعضی نیروهای انقلابی ندارند و حتی نمی خواهند داشته باشند. التهابات بازار، آشفتگی های نابسامان کلی اقتصاد تک محور ما، تعارض ها و بحثهای عقیدتی موجود در منطقه پرآشوب ما، عدم شفافیت دولت در اطلاع رسانی بابت انعقاد بسیاری از پیمانهای بین المللی و خیلی چیزهای دیگر، یک فضای گنگ و پیچیده ایجاد کرده که بیشتر به نفع همان طیفی است که در اردیبهشت و خرداد 92 و 96 توانست با بازمهندسی افکار حداقل به مطامع حزبی و گروهی خود برسد و در این میان این مردم هستند که با انتخابشان خواسته یا ناخواسته به این جریانات فکری مشروعیت قانونی می بخشند زیرا میزان رای ملت است و ملت باید به هر طریقی هزینه انتخابشان را برای هر دولتی با هر اندیشه ای بپردازد.
بی مقدمه باید عرض کنم که دوستان این دولت با وقت کشی بی مورد که آن ناشی از برنامه ریزی اتاق فکرشان برای زمینه سازی های روانی برای انتخابات 98 مجلس شورای اسلامی است. زیرا به گفته نظریه پرداز ارشدشان جناب آقای حجاریان این انتخابات آخرین مهلت و زمان برای به دست آوردن حداقل نیمی از کرسی های مجلس هست و با ازدست دادن این فرصت دیگر مرگ سیاسی و اجتماعی آنها فرا می رسد، زیرا به قول قدیمی ها دم خروس پیدا شده و قسم حضرت عباس دیگه کارایی ندارد و با کمال تاسف ابراز می دارم بخش وسیعی از جامعه بنا به یک لجبازی تاریخی که ناشی سوء رفتار بسیاری از بزرگان سیاسی این کشور بوده که نمونه بارز آن در دوم خرداد76 رخ نمود هیچ گونه اعتمادی به دلسوزی و همچنین دلواپسی بعضی نیروهای انقلابی ندارند و حتی نمی خواهند داشته باشند. التهابات بازار، آشفتگی های نابسامان کلی اقتصاد تک محور ما، تعارض ها و بحثهای عقیدتی موجود در منطقه پرآشوب ما، عدم شفافیت دولت در اطلاع رسانی بابت انعقاد بسیاری از پیمانهای بین المللی و خیلی چیزهای دیگر، یک فضای گنگ و پیچیده ایجاد کرده که بیشتر به نفع همان طیفی است که در اردیبهشت و خرداد 92 و 96 توانست با بازمهندسی افکار حداقل به مطامع حزبی و گروهی خود برسد و در این میان این مردم هستند که با انتخابشان خواسته یا ناخواسته به این جریانات فکری مشروعیت قانونی می بخشند زیرا میزان رای ملت است و ملت باید به هر طریقی هزینه انتخابشان را برای هر دولتی با هر اندیشه ای بپردازد.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
