گزیده سخنرانی در مسجد صاحب الزمان (علیه السلام) /
اسلام ترامپی در برابر اسلام سیاسی
پنجشنبه ۱ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۲۱:۰۶
کد مطلب: 635773
اگر مردم ایران فقط در مساجد نماز بخوانند و به کار حکومتداری و تشکیل نظام اسلامی کار نداشته باشند، ترامپ اولین کسی است که به طور جدی از این نوع اسلام حمایت میکند!
پویایی و جاودانگی دین اسلام
واژه دین به معنای راه، روش، مسیر و شیوه است. همه ادیان تلاش می کنند یک راه درست و صحیح جلوی پای بشر بگذارند. هر دین شامل مجموعه فرمانها، دستورها و برنامه هایی است که با به کارگیری آنها می توان هدف آن دین رسید.
هدف نهایی همه ادیان الهی رسیدن انسان به سعادت ابدی است و به ویژه در دین اسلام، نهایت؛کمالِ قُربِ الهی است که این سعادت ابدی را تامین می کند.
فرمانها، دستورها و برنامه های دین می گویدکه انسان بایستی پیرامون خود را بشناسد و از امکانات پیرامونی خود جهت رسیدن به سعادت خود و دیگران، استفاده بهینه نماید.
نظر به این که دین اسلام هم به وجه درونی انسان یعنی روح و روان و هم به وجه بیرونی انسان یعنی جسم، توجه ویژه ای داشته و برای آنها برنامه دارد بنا بر این توانسته است به تمام پرسشها و نیازهای بشر پاسخ بدهد.
اسلام توجه به علم، نظم، بهداشت و بسیار چیزهای دیگر را در سرلوحۀکار خود قرار می دهد. اسلام یک دین پاسخگو است.
تکیه و دقت اسلام بر همۀ جنبه های بشری این امکان را به شخص می دهدکه مسئولیت پذیری اخلاقی خود را بالا برده و بُعدِ جهان شُمولی اسلام، وظایف علم آموزی، احترام به یکدیگر، نوع دوستی و ... را در فرد باروَر می سازد.
اسلام یک دین خردگرایی و خردورزی است؛ یعنی همه فرمانها، دستورها و برنامه¬های آن منطبق بر خِرَد و اندیشه است.
آیه¬های فراوانی در قرآن ذکر شده همانند: ( اَفَلا تَعقِلون، اَفَلا تَدَبَّرون، اَفَلا تُبصِرون، اَفَلا یَتَفَکرون و ...) همگی بشر را به اندیشیدن، پژوهش، جستجو و بررسی پیرامون خود وا می دارد.
اسلام این امکان را به بشر داده که بهتر بیاندیشد و از شیوه انسانی خود خارج نشود، تلاش بر این باشد که بهترین امکانات را برای خود و دیگران فراهم آورد. هم برای خود و هم برای دیگران کوشش نماید.
همه ادیان الهی بر مبنای فطرت انسانی پدید آمده اند و این مهم در اسلام به حد نهایی رسیده است.
توانایی پویایی و انعطاف پذیری اسلام در برخورد با چالشها و رویدادهای تازه توانسته تازگی و نو بودن را در آن زنده نگه دارد و هیچ گاه بوی کهنگی و قدیمی شدن را به خود نگیرد.
مگرد هیچ گونه به گِرد بدی/به نیکی بیارای اگر بِخردی
خرد چشمِ جان است چون بنگری/تو بی چشم شادان جهان نسپری
کسی را که کوتاه باشد خرد/زِ دینِ نیاکان خود بگذرد
منتسب به دانشور(حکیم) فردوسی بزرگ، استاد بی مانند سرزمین سخن پارسی.