سخنی با آقای روحانی؛
جام برجام بس است!
نصرالله شفیعی
يکشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۷:۳۵
کد مطلب: 633467
نمی خواهم این زخم کهنه گذشته- البته دامنه دار را دوباره باز کنم؛ هم اعصاب خود را خرد کنم هم اعصاب عده ای از خوانندگان را!
به‌هرحال علی رغم همه ی تذکرات رهبری که فرمودند: «من به مذاکرات خوش بین نیستم، آمریکا قابل‌اعتماد نیست، بعداً که خرشان از پل گذشت به ریش شما می‌خندند و...» مذاکرات برجام صورت گرفت و پس از تصویب 20 دقیقه ای در مجلس همه ی تعهدات ایران به‌صورت یک‌طرفه عملی شد و ترامپ از برجام خارج شد و به ریش ما هم خندید.
دکتر روحانی و دکتر ظریف نیز پس از خروج آمریکا از ترامپ بارها مذاکره مجدد با آمریکا را محکوم کردند تا این حد که دکتر روحانی گفتند مذاکره با آمریکا احمقی است، همه ی این موضع‌گیری‌ها موجب دلگرمی عده ای شد که دردمندانه رنج مذاکرات و بدعهدی های آمریکا را بر قلب خویش احساس می کنند.
آقای دکتر روحانی در گفت‌وگوی تلویزیونی خود با مردم در تاریخ 15/5/97 هرچند به خاطر بدعهدی های ترامپ مذاکره با آمریکا را رد نمودند ولی در لابه‌لای همین صحبت هایش نکته ای را اشاره کرد که قابل‌تأمل است. وی گفت: «من پیش‌شرطی برای مذاکره با آمریکا ندارم، اگر دولت آمریکا آماده است که در خصوص نحوه ی پرداخت غرامت ها به ملت ایران به دلیل مداخلات آن ها در زندگی مردم و کشور ایران با مذاکره کند، ما این آمادگی را داریم که ببینیم آمریکا چگونه می خواهد این غرامت ها را و در چند قسط و چگونه پرداخت کند آمریکا به دلیل مداخلات در کشور ایران هم بدهکار عذرخواهی هم بدهکار غرامت است.»
این سخنان دکتر روحانی هرچند اشاره به یک واقعیت مهم و آن‌هم غارت بی شرمانه منابع کشور ایران از سوی آمریکا دارد؛ ولی اینکه آمریکا از طریق مذاکره بخواهد غرامت ها را به ایران بپردازد زهی خیال باطل است.
غارت ها، جنایت ها و خیانت های آمریکا در مورد ایران فراتر از آن است که از طریق مذاکره بتوان آن ها را از چنگ آمریکا به دست آورد.
آمریکا دزد و غارت گر است، برای بدست آوردن اموال غارت شده از دست دزد تبهکار باید شکایت کرد یا با دزد مذاکره کرد؟!
آمریکا آگاهانه دست به این غارت زده و از همه مهم تر سرمایه های معنوی و هزاران نفر بیگناه از مردم ایران را در طول سالیان ساله به کشتن داده است. چگونه ممکن است این کشور که پایه و اساس نظام حکومتی اش بر غارت سرمایه های دیگران بنا شده است تصمیم بگیرد غرامت های ایران را بپردازد؟!
آمریکایی که از یک معاهده ی بین المللی که خود نیز یک طرف امضای آن بود به راحتی بیرون رفت و هر روز که می گذرد برای ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی تحریم و فشارها و توطئه ای جدید اعمال می کند، آیا حاضر است در قالب مذاکره به ایران غرامت بپردازد؟ بر فرض فردا ترامپ اعلام کرد در مورد پرداخت غرامت به ایران حاضر است وارد مذاکره شود، سؤال این است که هدف مذاکره چیست؟ هدف از مذاکره از سوی طرفین به دست آوردن امتیاز است، خوشبینانه ترین شکل مذاکره برای طرفین بُرد بُرد است یعنی هر کدام از طرفین امتیازاتی بدهند و امتیازاتی بگیرند تا سرانجام این مذاکره، منافع دو طرف را تأمین کند.
پیشنهاد جناب آقای روحانی برای مذاکره بر سر پرداخت غرامت از سوی آمریکا از دو جهت برای ایران موجب خسارت است:
1. تجربه نشان داده آمریکا در مذاکرات جز به منافع خود نمی اندیشد و بر فرض که به توافقی هم تن در داد به هیچ وجه به تعهدات خود عمل نمی کند. قرارداد الجزایر در مورد آزادی گروگان ها که آن موقع بهزاد نبوی طرف مذاکره با آمریکا بود و قرارداد اخیر برجام نمونه ای آشکار از این بدعهدی است.
2. در مذاکرات برای پرداخت غرامت، دو کشور حضور دارند. یک کشور که اموال و دارایی مادی و معنوی اش توسط کشور مقابل غارت شده و یا از بین رفته است و کشور دیگر که غارتگر است و حداقل قریب هفتاد سال است که از هر طریقی برای غارت منابع ایران کوتاهی نکرده است.
حالا نتیجه ی این مذاکره چه خواهد شد؟ خیلی جالب خواهد بود، براساس قانون مذاکره در فضایی خوش بینانه باید هم ایران امتیاز بدهد هم آمریکا.
ایران به خاطر غارت منابع و از بین رفتن سرمایه های انسانی اش به آمریکا امتیاز می دهد و آمریکا نیز طبق تجربه های تکرار شده، امضایی می کند و سپس با جابجایی یک رئیس جمهور همه تعهدات به باد فنا می رود. اگر در این مذاکره آمریکا باید غرامت بپردازد، مذاکره برای آمریکا معنایی ندارد. این امری بدیهی است و شواهد امروزه (برجام) کاملاً بر آن صدق می کند. نمی دانم این روایت پیامبر اسلام (ص) که «مؤمن از یک سوارخ دو بار گزیده نمی شود» کجا به کارمان می آید؟ به هر حال آمریکا دزد است و غارتگر، دزدی که زندگی خود را بر این پایه بنا نهاده است، باید به زور منافعت را از چنگ این دزد بدست بیاوری، یا اگر نمی توانی باید علیه ایندزد به دادگاه شکایت کنی، که آزموده را آزمودن خطاست.
نکته¬ ی آخر اینکه چرا دکتر روحانی علی رغم همه ی تجربیات تاریخی و بخصوص تجربه ی برجام باز هم حرف آخر را درباره ی مذاکره با آمریکا نمی زند که به تعبیر مقام معظم رهبری مذاکره با آمریکا ممنوع!
پاسخ این است که ایدئولوژی سیاسی دکتر روحانی و مشاورانش از جمله اصلاح طلبان بر مذاکره با آمریکا و به اصطلاح کنار آمدن با کدخدا پایه¬ گذاری شده است. به همین خاطر آن ها نمی خواهند به خود بقبولانند که مذاکره با آمریکا یعنی خسارت محض. این ایدئولوژی و شیوه حکومت داری را دکتر روحانی در همین گفت وگوی تلویزیونی نیز یادآوری کرده و گفته است: «به هر حال کسانی که امروز در ایران دولت را در اختیار دارند، کسانی هستند که از ابتدا شعارشان تعامل، مذاکره، گفت و گو و میز مذاکره بوده است و بر همین مبنا هم پیش رفته اند و حتی با آمریکا یی ها و بقیه مذاکره کرده اند.»
اینکه دولتی بخواهد بر اساس منافع خود با دنیا مذاکره کند؛ هیچ وقت نفی نشده، ولی تنها کشوری که امام راحل و مقام معظم رهبری مذاکره با آن را ممنوع شمرده اند آمریکا است، بنابراین ما حصل صحبت دکتر روحانی در فراز بالا همان مذاکره با آمریکا می باشد. وقتی با هزار ویک دلیل اثبات شده که مذاکره با آمریکا یعنی خسارت محض، چرا آقای روحانی در یک کلام نمی گوید: «مذاکره با آمریکا اشتباه بود» آری دکتر روحانی هرگز این جمله را نخواهد گفت چون پایه ایدئولوژی سیاسی خود و هم فکرانش ویران خواهد شد.
ولی باز هم تأکید می کنیم و خواهش می کنیم جناب آقای روحانی همان برجام بس است و جامی دیگر به ملت ایران ننوشانید.
*صاحب امتیاز و سردبیر هفته نامه دریای جنوب
