چرا وزیر برند روحانی و ژنرال زنگنه حاشیه امن دارند؟

گروه سیاسی جهان نيوز، امیر حمزه‌نژاد: مجلس دهم «علی ربیعی» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را با 129 رای از سمت خود برکنار کرد تا در این برهه اقتصادی که مردم بخصوص کارگران با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند، طعم تغییرات دولت را آنهم نه از سوی پاستورنشینان بلکه از سوی بهارستانی‌ها بچشیم.

وعده‌های دولتی با تشدید بحران اقتصادی و بالارفتن قیمت ارز و طلا و متعاقب آن التهابات بازار برای تغییر در ساختار اقتصادی خود چندین بار از سوی «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور تکرار شد. اما کمی پس از پایین آمدن این التهابات شاهد آن هستیم که دولت چندان تمایلی برای تغییر از خود نشان نمی دهد و حتی رئیس جمهور در گفتگوی زنده تلویزیونی در مقابل مردم از وزرای خود تمجید و تعریف می کند.

در این عرصه استیضاح علی ربیعی واکنش‌های بسیاری را در پی خود داشت. در جلسه استیضاح «حسین مقصودی» نماینده سبزوار به نکته کلیدی اشاره کرد. این نماینده مجلس پشت تریبون در موافقت با استیضاح وزیر کار روایت کرد: «چند روز پیش با آقای امیری معاون پارلمانی رئیس‌جمهور صحبت کردم که بین ربیعی و کرباسیان چه کنیم؟ به من گفت از کرباسیان دفاع کنید اما ربیعی را خودتان می‌دانید!»

درواقع آنچه برای بسیاری سئوال شده این است که چرا مجلس به مهره‌های اصلی اقتصادی دولت برای استیضاح نرسیده است و ربیعی را برکنار کرده است. درحالی که غیر از وزیر اقتصاد، وزرای نفت و راه و شهرسازی نیز در این میان از جمله اعضای کابینه روحانی هستند که انتقادات بسیاری به نحوه فعالیت آنان در دولت وجود دارد.

در این میان «علیرضا زاکانی»، نماینده ادوار گذشته مجلس در توئیتی اشاره کرد: «ربیعی از وزارت کار رفت تا آخوندی، زنگنه و کرباسیان بمانند. ربیعی بی‌اشکال نبود ولی منشاء مشکلات کشور هنوز در وزارتخانه‌ها مشغول بی‌تدبیری و بی‌عملی‌اند. مجلس به ریشه‌ها بپردازد نه شاخه‌ها، آنچه مهم است جایگزین ربیعی است و این که با بی‌عملی و بدعملی وزرای اقتصادی چه باید کرد؟»

برخی دیگر نیز این موضوع را تسویه حسابی برای اینکه دولت و مجلس در بده بستان‌های نظارتی خود بی حساب شوند و همچنین مجلس از فشار اتهامات و انتقاداتی که به آن وارد است، خارج شود می دانند. در همین رابطه ربیعی حرفی کلیدی در دفاع از خود در جلسه استیضاح زد و بیان کرد که «افراد دیگر نیز برای چرایی نابه سامانی اقتصادی کشور بایستی جوابگو باشند.»

اما سوال اساسی دیگری که در این رابطه مطرح می شود، حضور تضمین شده برخی از وزرا مانند زنگنه و آخوندی در دولت است. سئوال اینجاست که چرا وزرایی در حاشیه امن قرار می گیرند که تا به امروز کارنامه کاری آنها پر از اشکال و  انفعال بوده است. عجیب اینجاست که برخی دیگر بایستی بروند یا به عبارت دیگر قربانی شوند تا این حاشیه امن برای این وزرا امن‌تر شود؛ وزرایی که در عین این که مدعی هستند، دست گل‎های بسیاری هم به آب داده‌اند.

البته در این راستا بسیاری بر این باورند که با عزل یک وزیر نمی‌توان انتظار داشت که تغییر شگرفی در کار دولت ایجاد شود. هر چند که اگر به نظرات کارشناسان و همچنین برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی رجوع کنیم، مشاهده می کنیم که بسیاری بر این باورند که ربیعی نه تنها مشکل اصلی دولت نبود بلکه در برخی از امور نیز عملکرد بدی نداشت.

از سوی دیگر مطالبه بعد از برکناری ربیعی به سمت وزرای که به طور جدی منفعل و بدعمل هستند، گرایش یافته است. هنوز مهر برکناری ربیعی از سوی مجلس خشک نشده که بسیاری این مطالبه را دارند که بعد از وی بایستی به استیضاح وزرایی مانند آخوندی و زنگنه پرداخته شود.

درواقع پس از عزل ربیعی نه تنها مشکلات اقتصادی دولت حل نمی‌شود بلکه این مطالبه مهم نیز پیش روی دولت و بخصوص مجلس قرار می گیرد که وزرای منفعل را نیز استیضاح کند تا راسخ بودن خانه ملت برای اصلاح دولت را به خوبی نشان دهد.