چنین موجود دست بسته ای، فقط مناسب قربانی کردن است و هیچ دلیلی نداردکه پای میز مذاکره با او بنشینند و چانه زنی کنند. البته کسانی هم بدشان نمی آید دولت روحانی فقط، به عنوان دیکته نویس طرف آمریکایی عمل کند. به هر حال جا دارد در داخل دولت بررسی شود که کدام مشاوران نفوذی، روحانی را به تله سازمان سیا هل داده اند تا از او یک بازنده بزرگ بسازند؟

جهان نیوز ـ محمد ایمانی: آقای روحانی معمولا خود را خیلی دنیادیده و زیرک معرفی کرده است. او اما برخی اوقات به سادگی، پا را روی پوست موزی می گذارد که زیرپایش نهاده اند. یک نمونه، همین زمزمه رفراندوم که یک هفته قبل از وی، از زبان دو نماینده عضو فراکسیون امید ( پارسایی و میرزایی نکو) درباره مذاکره با ترامپ مطرح شد.

برخی نمایندگان شبه اصلاح طلب در مجلس همواره از بیرون مجلس خط گرفته و مانند نشتی بشکه عمل کرده اند. آنها در مجلس ششم نامه تسلیم طلبانه موسوم به جام زهر را در مقابل تهدید ها و زیاده طلبی های دولت بوش امضا کردند و نمایش هایی نظیر استعفا و تحصن را ترتیب دادند. برخی از همان ها از کشور گریختند و در اروپا و آمریکا پناهندگی گرفتند.

چرا می گوییم زیرپای روحانی، پوست موز یا اصطلاحا پوست خربزه گذاشتند؟ دولت در ماجرای نقض عهد برجام ،باید از دولت آمریکا طلبکار باشد. اما وقتی موضوع رفراندوم درباره مذاکره با ترامپ عهدنشناس و بی اعتقاد نسبت به تعهدات پیش کشیده می شود، پالس تسلیم طلبی و انفعال مطلق را با وجود پیمان شکنی آمریکا ارسال می کند.

تیم ترامپ بدین ترتیب برای اقدام نامشروع خود، مشروعیت دست و پا کرد؛ مفهوم مطالبه رفراندوم برای مذاکره، این است که آمریکا مسیر درستی را طی کرده و گرنه ارسال چنان پالسی، تدارک مقدمات ریشخند نسبت به خویش است. معنای این سیگنال پر خسارت، این است که؛ ما بی صفتی شما را به رسمیت می شناسیم، شما کار درستی کردید که تعهدات خود را زیر پا گذاشتید و با ادامه فشار و بدعهدی می توانید امتیازات بیشتری را بستانید!

این دقیقا نیاز دیکته شده آمریکا بود که توسط نفوذی ها به فضای رسانه ای پمپاژ شد. متاسفانه آقای روحانی در وضعیت سوء مدیریت اقتصادی دولت و به خیال مشغول سازی منتقدانی که هر روز بیشتر می شوند، در تله "جریان نفوذ و دستکاری"  پا گذاشت.

او حتی اگر کمترین سودی در مسکوت گذاشتن نقض مطلق برجام و مذاکره مجدد در بازی مار و پله یکطرفه آمریکایی ها تصور می کرد، پیشاپیش، خود را بازنده و مغلوب کرد. وقتی اجازه دهید تا به دروغ و خیانت، چنین القا شود که مردم خواستار مذاکره و  قول و قرار مجدد و واگذاری امتیازات جدید با دولتی ذاتا عهد نشناس هستند، در واقع معنایش بستن دست دولت خود مقابل دشمن است.

چنین موجود دست بسته ای، فقط مناسب قربانی کردن است و هیچ دلیلی نداردکه پای میز مذاکره با او بنشینند و چانه زنی کنند. البته کسانی هم بدشان نمی آید دولت روحانی فقط، به عنوان دیکته نویس طرف آمریکایی عمل کند. به هر حال جا دارد در داخل دولت بررسی شود که کدام مشاوران نفوذی، روحانی را به تله سازمان سیا هل داده اند تا از او یک بازنده بزرگ بسازند؟