گروه سیاسی
جهان نيوز، این روزها شاهد قطعی برق در کشور به طور برنامه ریزی شده هستیم. موضوعی که علاوه بر اینکه زندگی شهروندان را در گرمای تابستان با مشکل روبرو می کند، بلکه ضرر و زیان هایی نیز به مشاغل مختلف وارد کرده است.
قطعی برق برای تولید کنندگان و صنعت گران نیز به مانند مردم عادی اتفاق می افتد. همچنین مشاغلی که در شهر هستند و به مردم خدمات می دهند مانند نانوایی ها که کارشان مستقیما با برق در ارتباط است نیز آسیب دیده اند.
برخی از مشاغل مانند مرغداری ها نیز بعضا با قطعی برق ضررهای بسیاری را متحمل شده اند. شاید برای شهروندان قطعی دو ساعته برق که با برنامه ریزی همراه است و از پیش اعلام شده مشکلی نباشد و آنها بتوانند گرما را تا دو ساعت تحمل کنند اما برای برخی مشاغل این موضوع ضرر و زیان های زیادی در بر داشته است. به عنوان مثال قطع برق برخی از مناطق گناباد موجب تلف شدن صدها مرغ و وارد آمدن خسارت مالی به فعالان این بخش شد.
از سوی دیگر شاهد تغییر ساعات ادارات دولتی و ... هستیم که صبح علی الطلوع کارمندان را به ادارات می کشاند و از آن طرف زودتر شاهد تعطیلی ادارات دولتی هستیم. این موضوع هم کارمندانی که راه شان تا محل کار بسیار دور است و هم شهروندانی که بایستی کارشان انجام شود را با مشکل مواجه کرده است. بخصوص زنان کارمند در این زمینه مشکلاتی دارند.
البته تدبیر دولت تا به اینجا برای مقابله با کمبود حدود پنج هزار مگاوات برق این راهکار بوده است. پیشتر اعلام شده بود که نیروگاههای برق آبی در برخی از مناطق به دلیل کمبود بارش با مشکل منابع آبی در پشت سدها روبه رو هستند که براساس ارزیابی صورت گرفته در این بخش با کاهش حدود سه تا سه هزار و ۵۰۰ مگاواتی کاهش انرژی نسبت به سال گذشته مواجه خواهیم شد.
از طرفی با توجه به اینکه امسال ظرفیت تولید نیروگاههای در حال احداث نیز نسبت به سال گذشته بیش از دو هزار مگاوات نخواهد بود در نتیجه کمبود پنج هزار مگاواتی برق برای سال جاری هدف گذاری شده است و بر اساس آن نیز به شرکتهای توزیع و برق منطقهای سهمیهای داده شده است تا در بخشهای مختلف صنعتی، کشاورزی، تجاری و... عملیاتهای لازم را برای مدیریت مصرف در زمان مناسب انجام بدهند.
این کمبود برق در شرایطی است که قرار بود با شعار دولت هم چرخ زندگی مردم بچرخد و هم سانتریفیوژها. اما حالا شاهد آن هستیم که پس از 5 سال چرخ زندگی مردم با مشکل زیاد به گردش در می آید و صنعت هسته ای نیز با برجام مختل شده است. در این عرصه آنهایی که می گفتند به انرژی هسته ای نیازی نداریم، نیز بطلان همه استدلالهایشان به طور واقعی مشخص شده است. درواقع این استدلال محکم به وجود آمده که با توجه به کمبود منابع آبی کشور بایستی صنعت هسته ای هم باشد تا با تولید برق هستهای اینگونه با بی برقی مواجه نشویم و شهروندان و مشاغل صنعتی و تولیدی با مشکلات متعدد مواجه نشوند.
در این عرصه با توجه به کمبود منابع آبی چرخش چرخ زندگی مردم وابسته به سانترفیوژها و صنعت هسته ای است. تولید برق صنعتی هم می تواند مشکلات کشور را حل کند و هم می تواند با صادرات برق برای ما کسب درآمد کند. کشورهایی مانند فرانسه که چند نیروگاه دارند امروز به صادرات برق می پردازند. فرانسه اگرچه اعلام کرد که قصد دارد طی سالهای آتی نصب راکتورهای جدید را متوقف کند اما هماکنون توان تولید برق هستهای این کشور بیش از ۶۰ برابر ایران است.
فرانسه، بر اساس یک خطمشی امنیت انرژی، در حدود 75 درصد از برق خود را از انرژی هستهای تولید میکند. این سهم تا سال 2025 به 50 درصد کاهش خواهد یافت.به دلیل هزینه بسیار پایین تولید برق در فرانسه، این کشور بزرگترین صادر کننده الکتریسیته در جهان با سالیانه 3 میلیارد دلار درآمد است.
با این شرایط اهداف شعار چرخش چرخ زندگی مردم و همینطور سانتریفیوژها با شیوه و مدیریت دولت نه تنها محقق نشده است بلکه امروز با مشکلات عدیده ای در این زمینه روبرو هستیم که هر دو حوزه این شعار را با مشکل مواجه کرده است.