گروه سیاسی جهان نیوز، وحید یامین پور: پیگیری‌های عدالتخواهانه در رابطه با ویلای لواسان چند جنبه مثبت دارد؛ اول اینکه یک حرکت رو به جلو و تحرکی مثبت از جریان دانشجویی دیدیم و این اتفاق خیلی خوبی است. من اوایل دهه 80 را به یاد می‌آورم که جنبش عدالت‌خواه سروشکل پیدا کرده بود و رهبر انقلاب نامه‌ 81/8/6 را خطاب به جنبش عدالتخواه دانشجویی منتشر کرده است و در واقع از طریق تحرکات مثبت دانشجویان انقلابی سرخط و اولویت‌های نظام را تغییر دادند. این خیلی عجیب است و اولین باری بود که رهبری دست به چنین کاری می‌زدند. چندی بعد نتایج این اقدام، خود را در انتخابات شورای شهر و مجلس و ریاست‌جمهوری نشان داد.

دوم اینکه باید تصریح کرد مدعی اصلی آرمان عدالت نیروهای انقلاب هستند. با این وصف چرا باید با تسامح نسبت به موضوعاتی از این دست کاری کنیم که دیگرانی که اساسا عدالت را قبول ندارند، منافقانه و ریاکارانه مدعی عدالت شوند؛ کسانی که در سرفصل مبانی نظری برنامه چهارم توسعه می‌نویسند عدالت مفهومی است مبهم، موهوم و غیرقابل برنامه‌ریزی.

نکته سوم آن است که ما باید به مردم نشان دهیم که آبروی انقلاب، از آبروی هر مسئولی و بلکه از آبروی جمیع مسئولان مهم‌تر است. در این رابطه اتفاقا می‌توان از فردی که منصوب رهبر معظم انقلاب است، شروع کرد و از او پرسید که از کجا آورده است؟ در مرحله بعد می‌توان از دیگران هم توضیح خواست و فرضا مطالبه کرد که آقای خاتمی درباره ویلایی که در جماران در اختیارشان قرار گرفته، توضیح دهند. یا به‌عنوان نمونه پرسید که دفتر سازمان حفظ و نشر آثار حضرت امام(ره) بودجه خود را با چه کیفیتی هزینه کرده و ساختمان‌های آن به چه مصارفی می‌رسند. کسی نباید تصور کند که عدالت‌خواهی یک رفتار جناحی و سیاسی است.

مساله بعد که ضریب اولویت این موضوع را افزایش می‌دهد، آن است که در شرایط کنونی حساسیت مردم نسبت به مقوله فساد و ویژه‌خواری نسبت به قبل بسیار بیشتر شده و بخشی از ناامیدی موجود در جامعه ناشی از همین موضوع است. مردم احساس می‌کنند آتیه نظام در دست کسانی است که تعلق خاطری به بدنه مستضعفان ندارند و خود را پشت چفیه ،عبا و عمامه پنهان می‌کنند. وقت تعارف و رودربایستی نیست و باید با صدای بلند و رسا عدالت را مطالبه کرد تا اعتماد عمومی تقویت شود.  

به اعتقاد بنده، پیگیری عدالتخواهانه این موضوع از سوی دانشجویان متدین و انقلابی رضایت رهبر انقلاب را به دنبال خواهد داشت؛ پیگیری‌ای که لازم است در چارچوب قانون، بدون بی‌تقوایی و بدون رفتارهای بی‌حساب و کتاب و ساختارشکنانه، استمرار یابد.

مردم می‌دانند که خواه‌ناخواه ممکن است در جامعه بی‌‌‌عدالتی وجود داشته باشد. آن چیزی که باعث ایجاد ناامیدی می‌شود، عدم برخورد سیستم با این مقوله است. مردم نباید احساس کنند سیستم فاسد شده و اراده برخورد با تبعیض و بی‌عدالتی را ندارد. ناامیدی اجتماعی در صورت برخورد مسامحه‌آمیز با تخلفات و مفاسد، عمق پیدا می‌کند. وقتی مردم ببینند با یک مسئول متخلف برخوردی صورت گرفته، طیب خاطر پیدا می‌کنند.