روزنامه زنجیره‌ای حامی آقای فیروزآبادی شد!

خانه ای مجید انصاری

...

به احتمال زیاد آرمان خبر از ویلا های در دست دیگران با سمتهای بالاتر از فیروز آبادی دارد که چنین برآشفته شده است .
هر چند در ایران امروز این چیزها عادی است اگر مسئول حکومتی صادق ودرست کار بود باید شک کرد .

...
هنگامی که گزارش فساد و اختلاس 30 هزار درهمی منذر بن جارود عبدی یکی از کارگزاران آن حضرت به ایشان رسید، او را عزل کرد، سی‌هزار درهم را پس گرفت و به او نوشت « شایستگی این را نداری که در جمع آوری بیت المال به تو اعتماد شود» (نهج‌البلاغه - نامه 71)

در هر کاری یک دست های آشکاری وجود دارد و یک دست های قوی، قدرتمند و بسیار تأثیرگذار پنهانی وجود دارد!
در جریان خیانت برجامی دولت، قوی ترین دست پنهانی تصویب و تحمیل برجام بر نظام، همین آقای فیروزآبای بوده که حالا مورد تمجید و حمایت خانئنین اصلاح طلب قرار گرفته!!!

... اخوي
اگر راست مي گفتي عكسي از تمام اين محل مي گرفتي و در رسانه ها علني مي كردي.

اتفاقا جنبش عدالتخواه دانشجویی از امثال فیروز ابادی و مدعیان اصولگرایی و ولایت مداری شروع کرد تا این شتر چموش و پرانرژی پرسشگری را درب خانه اصلاح طلبان - اعتدالیون هم بخواباند که " از کجا اورده اید؟" " چه کسی به شما بیت المال را بخشیده و مگر ارث پدرشان بوده که بخشیده اند"؟....

والله، والله، والله..... اگر آقاي فيروزآبادي اين مواضع را در قبال رئيس جمهور نداشت، همين روزنامه‌هاي زنجيره‌اي تا الآن خودشون رو براي اين قصه جر داده بودند....

خدا ناظر بر کارهمه است رئیس ومرئوس وزیر ووکیل سردار وامیر سیر وگرسنه درا وندار همه وهمه

پس بگو چرا از رياست ستاد برش داشتند !

کسانی که از بیت المال استفاده شخصی می کنن مواضع سیاسی متمایل به آمیرکا دارند

یکی از منصوبان امام که عزل شده و بعد از آن زندانی شد ، « ابن هرمة» بود ، که در اهواز مسئول رسیدگی به بازار بود ،امام نامه ای به« رفاعه »نوشته و طی آن ابن هرمه را عزل کرده و دستور زندانی شدنش را صادر کرد .[1] در میان عزل شدگان دوره امام علی نفر بعدی را می توان ابوموسی اشعری دانست که امام پس از انتصاب او به سمت استانداری کوفه ، در جنگ جمل از او درخواست نیرو کرد که او نپذیرفته و کمک نکرده ، مردم را از گرویدن به لشکر امام باز می داشت .در پایان امام او را برکنار کرد [2].علاوه بر اینها ، حضرت تمامی کارگزاران عثمان را برکنار کرد ، مگر همین ابوموسی اشعری که به توصیه مالک اشتر برقرار ماند[3] تا جنگ جمل، که برکنار شد . امام علیه السلام با درخواستهای زنی یمنی به نام « سوده همدانی » به دلیل آنکه فرماندار امام در همدان – از توابع یمن – چند کیلو گندم از وی اضافه گرفته بود، به شکایت زن ترتیب اثر داده ،او را عزل کرد [4].فرماندار دیگری که عزل شد ،کمیل بن زیاد نخعی بود .او کارگزار امام در شهر هیت بود ، اما کمیل نتوانست جلوی یورش های سربازان معاویه را بگیرد . و بدون نقشه حساب شده برای جبران یورشهای معاویه به یکی از شهرهای مرزی شام به نام قرقیسیا حمله کرد که بهانه ای به دست معاویه داد . و مورد نکوهش امام قار گرفت و سر آخر،عزل گردید [5]. علاوه بر اینها ،منذر بن جارود یکی از فرمانداران امام بود .که اندکی بعد از آنکه مشغول به کار شده ا، خیانت ورزید و امام او را برکنار کرد [6]. شخص دیگری که در این جا از او نام می بریم ، قاضی حضرت ، ابوالاسود دوئلی بود .که بر اثر خشونت با مردم برکنار شد[7] و خود را قاضی یک روزه خواند [8].همچنین امام علی ، قیس بن سعد را از حکومت مصر برکنار کرد .موقعی که معاویه نامه جعلی خود را از جانب قیس برای مردم شام خواند که قیس با او کنار آمده وسازش کرده ، واین خبر همه جا پیچید .به دنبال آن عبدالله بن جعفر خواستار عزل قیس شد . امام که می دانست قیس چنین مردی نیست با اصرارهای اطرافیان ، او را برکنار کرد .و به جای او برادر مادری عبدالله بن جعفر ، یعنی محمد بن ابی بکر را فرستاد [9].همچنین امام علیه السلام ، در آستانه جنگ صفین ، یکی از بزرگترین فرماندهان خود که حاکم بحرین و فارس بود به نام عمرو بن ابی سلمه را از حکومت آنجا برکنار کرده ، به نزد خود فراخواند. و به جای او نعمان بن عجلان زرقی را گماشت . امام می خواست در جنگ ، عمرو یاریش کرده وهمراهش باشد [10].در نهایت بزرگترین و سخت ترین عزل دوران حضرت ، برکنار نمودن معاویه از شام بود که اما ضمن نامه 71 نهج البلاغه او را از حکومت برکنار کرد .

عبرت تاریخ :
« اشعث بن قیس کندی » پس از افشای فسادش در آذربایجان با اقتدار مولا امیرمؤمنان علیه السلام برکنار و به کوفه فرخوانده شد ولی وقتی طبل جنگ نواخته شد قوم بزرگ « کنده » به دلیل رفتار تند امیرمؤمنان علیه السلام با اشعث از جنگ سرباز زدند و چون احتمال داشت در سفر جنگی یاران حضرت علیه السلام و خالی شدن کوفه کودتا کنند و نبودشان در جنگ هم خللی ایجاد می کرد حضرت شخصاً به در خانه اشعث ملعون رفت و منت استاندار اختلاس گرش را کشید ٬ اشعث هم قبول نکرد و حضرت تمام روز پرچم بخشی از سپاه را درب منزلش نصب کرد تا وی رضایت داد و ...
اوج مظلومیّت آنجاست که « جعده» دختر همین اشعث همسر فررند برومند امام شد تا قاتلش هم شود ؛ آقازاده اش محمد اشعث هم یکی از قاتلان کربلاست و ...
میبینیم امام علی (ع) اینچنینن مجبور شد اشعث را برای مصلحت نظامش در بالاترین سطح نگهدارد !

مشکل امام علی ‏علیه السلام در کارهای اجرائی کشور این بود که به میزان نیاز از نیروهای انسانی متعهّد و کارآمدی برخوردار نبود.
افرادی باتقوی، مؤمن، خوب و سالم در جمع یاران امام وجود داشتند، امّا مدیران لایقی نبودند، آینده‏نگر و زرنگ و سیاستمدار نبوده، در برابر دشمنان اسلام کوتاهی می کردند.
و در مقابل، افراد زرنگ و سیاستمداری وجود داشتند که ایمان و پرهیزکاری آنان ضعیف بود،
حضرت امیرالمؤمنین‏علیه السلام به ناچار (زیاد بن أبیه) را بر اهواز و بصره با نظارت ابن عبّاس، مأموریت داد،
و در دستورالعمل حکومتی نیز به او هشدار داد و نوشت:
وَإِنِّی أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَماً صَادِقاً، لَئِنْ بَلَغَنِی أَنَّکَ خُنْتَ مِنْ فَی‏ءِ الْمُسْلِمِینَ شَیئاً صَغِیراً أَوْ کَبِیراً، لَأَشُدَّنَّ عَلَیکَ شَدَّةً تَدَعُکَ قَلِیلَ الْوَفْرِ، ثَقِیلَ الظَّهْرِ، ضَئِیلَ الْأَمْرِ، وَالسَّلَامُ.
همانا من، براستی بخدا سوگند می‏خورم، اگر به من گزارش کنند که در بیت المال خیانت کردی، کم یا زیاد، چنان بر تو سخت گیرم که کم بهره شده، و در هزینه عیال، درمانی، و خوار و سرگردان شوی. با درود. [1] .
امّا باز هم نگرانِ کار او بود که نامه 21 را پس از شروع ار به او نوشت:
فَدَعِ الْإِسْرَافَ مُقْتَصِداً، وَاذْکُرْ فِی الْیوْمِ غَداً، وَأَمْسِکْ مِنَ الْمَالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِکَ، وَقَدِّمِ الْفَضْلَ لِیوْمِ حَاجَتِکَ. أَتَرْجُو أَنْ یعْطِیکَ اللَّهُ أَجْرَ الْمُتَوَاضِعِینَ وَأَنْتَ عِنْدَهُ مِنَ الْمُتَکَبِّرِینَ! وَتَطْمَعُ - وَأَنْتَ مُتَمَرِّغٌ فِی النَّعِیمِ، تَمْنَعُهُ الضَّعِیفَ وَالْأَرْمَلَةَ - أَنْ یوجِبَ لَکَ ثَوَابَ الْمُتَصَدِّقِینَ؟ وَإِنَّمَا الْمَرْءُ مَجْزِی بِمَا أَسْلَفَ وَقَادِمٌ عَلَی مَا قَدَّمَ، وَالسَّلَامُ.
«ای زیاد، از اسراف بپرهیز، و میانه‏روی را برگزین، از امروز به فکر فردا باش، و از اموال دنیا به اندازه کفاف خویش نگهدار، و زیادی را برای روز نیازمندیت در آخرت پیش فرست. آیا امیدداری خداوند پاداش فروتنان را به تو بدهد در حالی که از متکبّران باشی؟ و آیا طمع داری ثواب انفاق کنندگان را دریابی در حالی که در ناز و نعمت قرار داری؟ و تهیدستان و بیوه‏زنان را از آن نعمت‏ها محروم می‏کنی؟ همانا انسان به آن چه پیش فرستاده، و نزد خدا ذخیره ساخته، پاداش داده خواهد شد. با درود.» [2] .
سرانجام زیاد پس از خیانت های مالی به سوی معاویه گریخت.
امام گرچه کمیل بن زیاد علاقه داشت که دعای کمیل به نام او معروف شد، او فردی با ایمان و مُخلص، امّا در امور مدیریت نظامی و سیاسی ضعیف بود، و به جای ایستادگی در برابر دشمن، سُستی بخرج می‏داد.
کمیل فرماندار امام علی‏علیه السلام در شهر مرزی «هیت» بود و نتوانست جلوی یورش‏ها و تجاوزات سربازان معاویه را بگیرد،
و بدون نقشه‏ای حساب شده برای جبران یورشهای معاویه به یکی از شهرهای مرزی شام «قرقیسا» حمله کرد که بهانه دیگری به دست معاویه داد.
و مورد نکوهش حضرت امیرالمؤمنین‏علیه السلام قرار گرفت و عزل گردید.
امام علی‏علیه السلام در نامه‏ای با نگرانی تمام به او نوشت که:
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْییعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّی، وَتَکَلُّفَهُ مَا کُفِی، لَعَجْزٌ حَاضِرٌ، وَرَأْی مُتَبَّرٌ.
وَإِنَّ تَعَاطِیکَ الْغَارَةَ عَلَی أَهْلِ قِرْقِیسِیا، وَتَعْطِیلَکَ مَسَالِحَکَ الَّتِی وَلَّینَاکَ - لَیسَ بِهَا مَنْ یمْنَعُهَا، وَلَا یرُدُّ الْجَیشَ عَنْهَا - لَرَأْی شَعَاعٌ.
فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَةَ مِنْ أَعْدَائِکَ عَلَی أَوْلِیائِکَ، غَیرَ شَدِیدِ الْمَنْکِبِ، وَلَا مَهِیبِ الْجَانِبِ، وَلَا سَادٍّ ثُغْرَةً، وَلَا کَاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْکَةً، وَلَا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ، وَلَا مُجْزٍ عَنْ أَمِیرِهِ.
«پس از یاد خدا و درود! سُستی انسان در انجام کارهایی که بر عهده اوست، و پافشاری در کاری که از مسؤولیت او خارج است، نشانه ناتوانی آشکار، و اندیشه ویرانگر است. اقدام تو به تاراج مردم «قرقیسا»، در مقابل رها کردن پاسداری از مرزهایی که تو را بر آن گمارده بودیم و کسی در آنجا نیست تا آنجا را حفظ کند، و سپاه دشمن را از آن مرزها دور سازد، اندیشه‏ای باطل است.
تو در آنجا پُلی شده‏ای که دشمنان تو از آن بگذرند و بر دوستانت تهاجم آورند، نه قدرتی داری که با تو نبرد کنند، و نه هیبتی داری از تو بترسند و بگریزند، نه مرزی را می‏توانی حفظ کنی، و نه شوکت دشمن را می‏توانی درهم بشکنی، نه نیازهای مردم دیارت را کفایت می‏کنی، و نه امام خود را راضی نگه می‏داری.» [3] .

امیرمؤمنان علی علیه‌السلام پس از دریافت خبر موثق از خیانت «ابن هَرمَه» مسئول اقتصادی بازار اهواز، به ابن رفاعه، حاکم اهواز، نامه‌ای کوتاه ولی در نهایت شفافیت و قاطعیت نوشت. ترجمه نامه این است:

با دریافت نامه من، فوراً ابن هرمه را از مسئولیت بازار عزل کن؛ به‌خاطر حقوق مردم، او را زندانى کن و همه مردم را از از عزل و بازداشتش با خبر نما؛ تا اگر شکایتى دارند، اعلام کنند. این حکم را به همه کارکنان دولتی ابلاغ کن تا سیاست مرا بدانند. در این کار، نسبت به ابن هرمه نباید غفلت و کوتاهی شود و الاّ نزد خدا هلاک خواهى شد و من نیز به بدترین وجه تو را از مسئولیت عزل می‌کنم؛ و تو را به خدا پناه مى‌دهم از این که در این کار کوتاهى کنى.

اى رفاعه! روزهاى جمعه او را از زندان بیرون آر و پس از نواختن سى و پنج ضربه تازیانه بر او، وی را در بازار بگردان؛ تا اگر کسى از او شکایتى داشت و شاهد آورد، شاکی و شاهدش را سوگند بده؛ آنگاه حق او را از مال ابن هرمه بپرداز؛ سپس دست بسته و با خوارى او را به زندان برگردان و برپایش زنجیر بزن؛ تنها برای اقامه نماز زنجیر را از پایش در آر و اگر براى او خوردنى و نوشیدنى و یا پوشیدنى آوردند، مانع نشو؛ ولی به کسى اجازه ملاقات با او را نده تا راه فرار از تعقیب و مجازات را به او بیاموزد و اگر به تو گزارش رسید که کسى در زندان چیزى به او آموخته که مسلمانى از آن ضرر مى‌بیند، آن‌کس را مى‌زنى و زندانى مى‌کنى تا توبه کند و از عمل خود پشیمان شود.

اى رفاعه ! همه زندانیان را براى هواخوری به حیاط زندان بیاور، غیر از ابن هرمه را؛ مگر آن که بر جانش بیمناک باشى که تنها در این صورت به او هم با زندانیان دیگر اجازه هواخوری بده. اگر توان بدنی دارد هر سى روز، سى و پنج شلاّق بر بدنش مى‌زنى؛ جریان امور را گزارش کن و حقوقش را قطع کن. جانشین او را نیز معرفی کن.

و تَحَفَّظْ مِنَ الاْعْوانِ، فَاِنْ اَحَدٌ مِنْهُمْ بَسَطَ یَدَهُ اِلى خِیانَة اجْتَمَعَتْ بِها عَلَیْهِ عِنْدَکَ اَخْبارُ عُیُونِکَ اکْتَفَیْتَ بِذلِکَ شاهِداً، فَبَسَطْتَ عَلَیْهِ الْعُقُوبَةَ فى بَدَنِهِ، وَ اَخَذْتَهُ بِما اَصابَ مِنْ عَمَلِهِ، ثُمَّ نَصَبْتَهُ بِمَقامِ الْمَذَلَّةِ، وَ وَسَمْتَهُ بِالْخِیانَةِ، وَ قَلَّدْتَهُ عارَ التُّهَمَةِ

از یاران و یاوران برحذر باش؛ اگر یکى از آنان دست به خیانت دراز کند و مأموران مخفى تو بالاتفاق خیانتش را گزارش نمایند اکتفاى به همین گزارش تو را بس باشد؛ و او را به جرم خیانت کیفربدنى بده؛ و وى را به اندازه عمل ناپسندش عقوبت کن؛ و سپس اورا به مرحله ذلّت و خوارى بنشان؛ و داغ خیانت را بر او بگذار؛ و گردنبند عار و بدنامى را به گردنش بینداز.

لطفا از این کارهاتون دست بردارید و بیایید برای یک بار هم که شده در خصوص عدالت و برقراری عدالت و عدالتخواهی و مبارزه با فساد و این دست مفاهیم و اصول ارزشمند اسلامی، نگاه جناحی را کنار بگذاریم و منافع کشور و ملت را به منافع ملی و انقلاب ترجیح دهیم...
شما هم اگر از مخالفان روحانی فسادی سراغ دارید، فریاد مطالبه گری و عدالت سر دهید تا این جریان ادامه پیدا کند انشالله

این ها بیشتر از سونامی پس گیری خانه ها وویلا های مصادره ای میترسند که به ایل وتبار خودشان برسد . به امید ان روز انشاا............... بزودی