گاهی طیف جوان انقلابی به قشری نگری در بیان مطالبات متهم می‌شود، درحالی‌که دقیق‌ترین و قابل‌تأمل ترین انتقادات از تحولات کشور – بدون هیچ تعصبی – از جانب این طیف شنیده شده است.

جهان نیوز - پرویز سروری: کلیدواژه‌های «آرمان‌خواهی» و «انقلابی گری» که در سیره عملی و نظری رهبر حکیم انقلاب به کرات بروز و ظهور داشته، ازجمله مطالباتی است که ایشان در مواقف مختلف برای جوانان کشور مطرح کرده و خواستار تحقق آن شده‌اند اما آنچه در دیدار روز دوشنبه با دانشجویان بیان گردید، الزام متفاوتی را پیش روی افسران جنگ نرم برای حفظ ارزش‌های انقلاب ترسیم کرد. از منظر سکان‌دار انقلاب، درحالی‌که قطار انقلاب از جانب بدخواهان خارجی و پیاده‌نظام داخلی آن‌ها، هدف هجمه‌های تودرتو و پیچیده قرارگرفته، حجم و تعداد نفرات این رویارویی در کنار «آتش به اختیار» بودن جوانان نیز حائز اهمیت است. طرح موضوع «لشکر جوان مؤمن پرانگیزه انقلابی» بر این حقیقت دلالت می‌کند که افراد و گروه‌هایی که قصد ایجاد انحراف در اهداف و آرمان‌ها یا بنای سنگ‌اندازی در این مسیر را دارند، به ابزار قدرت و ثروت مسلح شده‌اند و برای خود عِدّه و عدّه‌ای تراشیده‌اند و بر این مبنا، باید در مقابل سیاهی‌لشکر آنان، صف‌آرایی کرد. 
وقتی فردی یا جریانی به توهم خودبرتربینی می‌رسد و تلاش می‌کند بدون در نظر گرفتن مصالح کشور و تقید به لوازم انقلابی گری، از اقشار مردم یارگیری کند یا با جا زدن خود به‌عنوان حامی حقوق ملت، درصدد القای نسخه‌های انحرافی از انقلاب هستند، باید به همان نسبت و در همان حد و اندازه، لشکری فراهم کرد و مبانی فکری – نظری آن‌ها را به شکل معقول و شفاف به چالش کشید. این جماعت ترفندهای مختلفی به اصطلاح  برای خلع سلاح جوانان از روحیه انقلابی بکار می‌بندند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.
 
1. گاهی مطرح می‌کنند که وظیفه جوانان، انقلابی گری است و رسالت مسئولین، مصلحت‌اندیشی و نتیجه می‌گیرند که از جمع این دو، می‌توان حرکت صحیحی را شکل داد! مقصود نظریه‌پردازان این تفکر انحرافی آن است که این دو مقوله با یکدیگر در تعارض‌اند و پایبندی به یکی، نفی دیگری را در پی دارد، درحالی‌که مصلحت اگر صحیح و بجا باشد، تمام جوانان انقلابی باید آن را بشناسند و پاس بدارند و انقلابی گری هم اگر به مصلحت است - که هست- همه مسئولین، موظف به انقلابی بودن هستند والا در دام ضدانقلاب می‌افتند.
 
2. زمانی می‌گویند که ذات انقلابی گری با رفتار مغایر عقلانیت و غیرقابل‌کنترل، عجین شده و نمی‌تواند جامعه را به سمت خیر و صلاح پیش ببرد؛ بهتر است امور کشور در دست کسانی باشد که می‌توانند با دید باز، واقعیت‌ها را ببینند و به دور از هیجانات و رفتارهای احساسی، مصلحت را تشخیص دهند. در پاسخ به این شبهه باید گفت که انقلابی‌ها به دلیل آرمان‌خواهی، بیش از همه واقع‌بین هستند و بهتر از همه می‌توانند مصلحت‌ها را بفهمند، چراکه جسارت و صراحت لهجه را چاشنی تفکر و تدبر کرده و با ناملایمات و اتهامات، از راه به در نمی‌روند.
 
3. به هر بهانه‌ای، بی‌اعتنا کردن جوانان به آرمان‌های انقلاب را ترویج  کرده و دوره این تفکر را تمام شده قلمداد می‌کنند. از هیچ‌گونه هجمه فکری و فرهنگی با هدف شیوع ویروس وابستگی و بی‌اعتنایی فروگذار نمی‌کنند و می‌کوشند قوای نسل نو را صرف امور سطحی و لاطائلات کنند. مدل تفکر غربی و انحرافی که فساد مدرن امروز رقم زده را نسخه شفابخش کشور می‌دانند اما غافل‌اند که جوان وقتی آرمان‌گرا نباشد و روحیه انقلابی نداشته باشد، در معرض هدر رفت نشاط و انرژی قرار خواهد گرفت و نه‌تنها به عقلانیت نخواهد رسید، بلکه در معرض هرزگی قرار می‌گیرد. گویا فراموش کرده‌اند که حافظه تاریخی ایران اسلامی، یادآور قدرت تحلیل عمیق جوانان در بزنگاه‌هاست و تقلا برای اغوا نمودن آنان، راه به جایی نبرده است. پیشقراولان جنگ تحمیلی، مبارزه با  فتنه‌های داخلی و جهاد علمی – فرهنگی، جوانان بوده و هستند و حرکت آنان چنان درخشان بوده که به‌عنوان شاخص و نقطه عطف تاریخ انقلاب شناخته می‌شود. بنابراین، برتری از آن قاطبه جوانان انقلابی است و اگر برخی پیشکسوتان نادم، از آرمان‌خواهی و عقلانیت فاصله بگیرند، جوانان به سرعت جای آن‌ها را خواهند گرفت؛ جوانانی که از جهت کمی و کیفی از جوانان صدر انقلاب پیشتازترند و به مراتب از قدرت تحلیل و تشخیص بیشتری نسبت به آنان برخوردارند.
 
4. گاهی طیف جوان انقلابی به قشری نگری در بیان مطالبات متهم می‌شود، درحالی‌که دقیق‌ترین و قابل‌تأمل ترین انتقادات از تحولات کشور – بدون هیچ تعصبی – از جانب این طیف شنیده شده است؛ گواه این مدعا آن است که پاسخ‌های مستدل و محکمه‌پسندی به آن‌ها داده نمی‌شود و حتی در مواردی به زد و بند سیاسی نیز متهم می‌شوند. 
دلایل ذکر شده برای دور کردن جوانان از این فرهنگ ناب، از این منظر قابل اعتناست که لشکر جوانان انقلابی از ویژگی شجاعت در برخورد و نفی اشرافی گری و سلطه‌پذیری در افکار عمومی بهره‌مند‌است و مقتدای آن‌ها رهبری است که به جد، خواستار صراحت لهجه در برابر انحرافات و حراست از ارزش‌هاست و سخن و عملش به دور از پیرایه و مصلحت‌اندیشی. بین مواضع اعلامی و اعمالی رهبران دنیا همیشه زاویه و اختلاف بعضاً فاحشی وجود داشته و اکثر آن‌ها از بیان بی‌پروای مطالب و روحیه مطالبه‌گری جوانان در حضور رسانه‌ها پرهیز می‌کنند اما رهبر همیشه مقتدر ایران اسلامی، نه‌تنها از بیان انتقادات گله‌مند نمی‌شوند و عتاب و خطاب نمی‌کنند، بلکه از آن‌ها می‌خواهند که بدون لکنت زبان و واهمه، با بیان بلیغ و صریح، تیغ سخن را به روی انحرافات بکشند و با ارتشی از افسران جنگ نرم، به مصاف اعوجاجات و انحرافات رخنه کرده در انقلاب بروند.
منبع:حمایت