وی افزود: «دوپامین» هورمونی است که موجب تسریع در انجام فعالیت‌های ارادی بدنی از جمله راه رفتن و غذا خوردن شده و با کاهش ترشح این هورمون به تدریج فعالیت‌های بدن کُند می‌شود.

بستانی تصریح کرد: اختلال در ترشح این هورمون سبب بروز بیماری پارکینسون می‌شود که در آن فرد بیمار به مرور حرکات بدنی‌اش کند می‌شود و تا آنجا پیش می‌رود که عملا تبدیل به مجسمه شده و حتی توانایی بلعیدن را هم از دست می‌دهد.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه علت شناخته شده‌ای برای بروز این بیماری وجود ندارد، گفت: تنها یک یا دو درصد موارد بیماری ارثی است و در مابقی موارد علت شناخته شده‌ای برای آن وجود ندارد، اما شواهد نشان می‌دهد افرادی که ضربات بیشتری به سر آنها وارد شده مانند بوکسورها بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

بستانی با بیان اینکه این بیماری از سن ۴۰ سالگی به بعد بروز پیدا می‌کند، یادآور شد: میزان ابتلا به این بیماری در مردان و زنان تفاوت چندانی ندارد.

وی افزود: علاوه بر کندی حرکات بدن، لرزش دست و پا و در مواردی لرزش صورت و چانه نیز از جمله دیگر علائم این بیماری است.

این متخصص مغز و اعصاب گفت: درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد و تنها داروهایی که میزان دوپامین را افزایش دهد تجویز می شود تا کندی حرکات فرد به تاخیر افتد.

بستانی خاطرنشان کرد: در برخی افراد نیز با عمل جراحی، باطری‌هایی در مغز کار گذاشته می‌شود که موجب تسریع در حرکات بدن شده و میزان نیاز به دارو را کاهش می‌دهد.