اگر جای رئیس‌جمهور بودم چه می‌کردم؟
منوچهر محمدی
دوشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۵۰
کد مطلب: 611956
1- در حالیکه:
- در مبارزات انتخاباتی سال 92 به مردم وعده داده بودم که "کاری خواهم کرد که هم سانتریفیوژ ها بچرخد و هم چرخ اقتصاد کشور به چرخش درآید".[1]ولی مع الاسف هم سانتریفیوژ ها از چرخش افتاد و چرخ اقتصاد کشور نیز به گردش درنیامد!!.
- در مذاکرات سرنوشت ساز هسته ای به مردم وعده داده بودم که حل همه مشکلات کشور اعم از آب مردم، هوای مردم، محیط زیست مردم، ریزگردها، تنفس مردم، اشتغال، صنعت و... در مقابل برداشتن و رفع تحریم ها حل شود،[2] در عوض همه دست آوردهای دانش هسته ای را در طبق اخلاص تسلیم کردم و تنها یک دکوری از آن باقی گذاشتم و نه تنها هیچ مشکلی از مردم رفع نگردید و تحریم ها هم برداشته نشد بلکه بر تحریم های دشمن همه روزه اضافه گردید.
- در آماده شدن برای شرکت در مذاکرات بجای اینکه با دست پر و بی نیازی و یا به اصطلاح بجای آنکه با سیلی! هم که شده صورت خود را سرخ نمایم و با پشتوانه قدرت و عزت ملی و انقلابی بر سر میز مذاکره بروم مواضعی ذلیلانه و به غلط اتخاذ و اعلام کردم که «خزانه ما خالی است» و « اقتصاد ما بمراتب بدتر از آنچه که فکر می کردم می باشد » و وزیر خارجه من هم اعلام می کند که « امریکا می تواند با یک بمب سیستم دفاعی ما را نابود کند»[3] و... تسلیم وار و با یک نوع وادادگی پشت میز مذاکره نشستیم که بدیهی بود نتیجه همین شده که همه چیز را بدهیم و هیچ چیز نگیریم و به غلط ادعا کنیم که بازی برد- برد را انجام دادیم!!
- دست آورد برجام را که به قول مدیران خودم از جمله اعتراف رئیس کل بانک مرکزی تقریبا هیچ بود از آن به عنوان «آفتاب تابان»[4] ، « ابر گذران»[5]، « توافق قرن»، «باغ سیب و گلابی»[6] و... تمثیل بزنم و بعد از گذشت پنج سال که از برجام هیچ چیز حاصل نیامد، ادعا کنم که برجام توانست سایه جنگ را از سر کشور بردارد!!!
- به جای آنکه از نظرات دلسوزانه جمع منتقدان در کشور بهره ببرم و آنها را به کمک بگیرم آنها را با شلاق اتهامات هم چون؛ کاسبان تحریم[7]، تازه به دوران رسیده، تخریب گر و .. نواخته و کلکسیونی از دیگر ناسزاها همچون؛ بیسواد، کم عقل، مزدور، و... نثار آنها نموده و آنها را به جهنم حواله بدهم.
- بجای آنکه کارشناسان متعهد و مورد اعتماد حقوقی، بانکی و مالی در تیم مذاکره کننده بگمارم، اجازه دادم اشخاص دو تابعیتی و مشکوک که عموما سر بر درگاه دشمن سپرده بودند بکار گرفته شده و آنها هم بجای دفاع از منافع جمهوری اسلامی برای دشمنان ما جاسوسی کرده و نظرات و منافع آنها را در توافق نهایی ما بگنجانند.
- نه تنها به خطوط قرمز نظام و رهبری بی اعتنایی کرده و آنها را در توافق نهایی لحاظ نکردم بلکه حتی شروط 29 گانه را در پذیرش برجام هم رعایت نکردم چرا که از اول تصمیم غلط خود را گرفته بودم و بر این اصل تکیه کرده بودم که "هر توافق بدی هم بهتر از عدم توافق" می باشد!!! .
- در حالی که به زیاده خواهی های دشمن آگاه بودم و می دانستم و به ما هشدار داده شده بود که دشمنان ما توافق هسته ای را نه پایان دشمنی بلکه آغاز کار عقب نشینی ما می دانند و با برنامه ریزی برای تسلیم قطعی ما و بدنبال برجام های دیگر هستند. مع الاسف تسلیم این زیاده خواهی شده و برجام های دیگری را در زمینه امور بانکی و مالی ((FATF نفتی (IPC) فرهنگی) 2030( و... یواشکی و محرمانه پذیرفته و آنها را اجرایی کردم و در حقیقت همه اصول و ارزشهای اسلامی و انقلابی کشور را به حراج گذاشتم وهم آنقدر مفتون افسانه برجام و رفع تحریم ها روی کاغذ شده بودم که در مبارزات انتخاباتی دور دوم هم در سال 96 مغرورانه ادعا کردم که کاری خواهم کرد که بقیه تحریم های غیر هسته ای هم برداشته شود[8] !!!
اگر بخواهم همه شاهکار های!! خود را در این رقعه به رشته تحریر در آورم بحر طویلی خواهد شد که از حوصله خوانندگان عزیز خارج خواهد بود و به همین بسنده می کنم .
2- اینک که صادقانه بر این کارنامه پنج ساله خود گذر می کنم می بینم جز خسران و ندانم کاری دست آورد دیگری برای ملت به ارمغان نیاورده ام. در این شرایط حساس و سرنوشت ساز من دو راه در پیش رو دارم یا اینکه با لجبازی و نخوت و غرور برای سه سال آینده -که از دوره دوم ریاست جمهوری من باقی مانده- هم چنان همان روش ها را دنبال می کنم و بر طبل توخالی برجام بکوبم که یقینا بر خسارات و ضایعات مترتبه افزوده و ضمن اینکه هیچ مشکلی از مردم حل ننموده بلکه بر مشکلات کشور نیز بیفزایم و خود را بیش از پیش شرمنده ملت بدانم.
و یا اینکه صادقانه و در مقابل وجدان خود و محضر خدای متعال و ملت شریف ایران عاجزانه به عملکرد و اشتباهات خسارت بار کارنامه پنج ساله خود اعتراف نموده و از ملت شریف ایران عذرخواهی نموده و طلب عفو نمایم و با استعفای خود از این مسئولیت سنگین کناره گیری نموده و اجازه دهم تا ملت، دیگری را که شایسته تر از من می دانند انتخاب نمایند.
اگر بجای رئیس جمهوری بودم یقینا این راه را انتخاب می کردم!!!
...........
1- 94/1/14
2- 94/3/17
3- 92/9/14
4- 95/7/7
5- 96/1/20
6- 95/8/2
7- 96/2/18
8- 96/2/23
آدمیزاد
۹۱۶
همه حاکمان و رییس جمهور ها اشتباه داشتند و دارند و خواهند داشت بیاییم بجای مقصر یابی ، راهکار های سازنده و کاربردی (نه شعاری) برای عبور از بحران را نشان دهیم.
با عذر خواهی شاید دل شما خنک شود اما وضع کشور درست نمیشود ، من اطمینان دارم که مقام رهبری نیز خواهان راهکار های کاربردی و سازنده اند تا مدیحه سرایی و شعار دادن و چاپلوسی انگشت تقصیر را بسوی این و آن نشانه گرفتن ، البته من که کاره ایی نیستم و مانند بعضی ها (!! ) از بر همین شعار دادن ها و مدیحه سرایی ها زندگی نمیکنم و تنها برای زادگاهم ایران دلنگرانم ،
جناب محترم شما اگر براي ايران و ايراني نگران بوديد مي بايست اون وقتي كه هر چه دلسوزان نظام و در راس همه رهبري فرياد مي زدند كه به اين مذاكرات خوشبين نيستم و به دشمن نمي شود اطمينان كرد، در خيابانهاي تهران رقص و پايكوبي نمي كرديد و براي دلار هزار توماني!!! نعره مستي سر نمي داديد... رئيس جمهور ... كه با هر منتقدي با فحاشي برخورد مي كرد مي بايست حساب امروز هم دستش مي بود، حال سواي خسارت محضي كه به كشور وارد كرده، جواب غرور لگدكوب شده ملت بزرگ ايران اسلامي را چگونه مي خواهد بدهد؟! مگر به صرف اينكه رئيس جمهور است اجازه داشت كه هر فضاحتي را بر سر اين كشور بياورد؟...
من ملیگرایم نه اصلاحطلب ، من از همان اول هم با برجام و حتی مذاکره هم مخالف بودم ، آدم برای چیزی که حق قانونی اش باشد نباید مذاکره کند ، هنگامیکه ایرانی ها به پای میز مذاکره رفتند طرف مقابل فهمیده بود که ایرانی ها سست شده اند و مذاکره تنها منت کشی است و میتوانند ایران را به تسلیم وادارند که پیروز هم شدند و ایران جنگ نکرده تسلیم شد ، اما اینها تاریخ است ، باید راهکاری سازنده و با نگهداشت منافع و غیرت ملی برای آینده، پیدا کرد.
متاسفانه دلواپسان فقط بلدند شعار عزت و غیرت و ... سر بدهند و از ارائه راهکار عملی عاجزند. با این همه مشکلات داخلی اعم از بیکاری، فساد، فقر، بی عدالتی، اقتصاد نا مولد، دلال بازی و غیره درگیری و سرشاخ شدن با بعضی از کشورها به غیر از نابودی سرمایه های ملی چیزی عاید کشور نخواهد کرد. بیایید عاقلانه فکر کنیم و تصمیم بگیریم. دولت آقای روحانی به دلیل مشکلات اقتصادی طلب شرکتهای پیمانکاری را با اوراق قرضه سال 99 پرداخت می کند... به خود بیایید عوامل جهان اینقدر بر طبل تقابل و دشمنی با خودی و بیگانکان نکوبید. زمان به سرعت از دست می رود و این آتش تر و خشک را با هم خواهد سوزاند. سایت جهان نیوز هم در ایجاد تقابل و اختلاف واقعاً بی نظیر است. خسته نباشید دلاور
