قوانین اسیدپاشی مؤثر، بازدارنده و قوی نیست
جمعه ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۴۳
کد مطلب: 610922
این موضوع در سال‌های قبل هم دیده شده که از سوی قوه قضاییه برای متهمان پرونده تشکیل شده و احکام صادر و بعضاً این احکام اجرا شده است.
حال به نظر می‌رسد قوانین مربوط به مجازات اسیدپاشی در کشور ما بازدارندگی مؤثر و لازم را ندارد و موجب رعب و وحشت بخشیدن در سطح جامعه ما شده است.
احمد بشیری وکیل پایه یک دادگستری در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی و قضایی فارس، در پاسخ به این سوال که آیا این اهتمام وجود دارد که در قانون «اسید» به عنوان یک سلاح سرد و شخص اسیدپاش به عنوان مُحارب شناخته شود تا با محاکمه این افراد و صدور حکم اعدام، درس عبرتی برای سایر افرادی که قصد انجام این کار به دور از انسانیت را دارند شود، گفت: اینکه بخواهیم اسیدپاش را مُحارب تلقی کنیم ممکن نیست زیرا عنوانی که برای محارب در قوانین ما قید شده اینطور نیست که ما بتوانیم بگوییم که اسیدپاش یک محارب است.
وی ادامه داد: محارب به معنای کسی است که به معنای واقعی اسلحه در دست داشته باشد، اما به عنوان اسلحه سرد که زیان‌بخش هم هست یا می‌توانند عنوان دیگری برای آن تعریف کنند، لازم نیست که عنوان اسلحه برای شخص اسیدپاش بگذارند اما می‌توانند مجازات برای فرد اسیدپاش را سنگین‌تر کنند.
وی افزود: این مجازاتی که در حال حاضر برای این جرم در نظر گرفته شده عملاً عملی نیست چرا که مجازات انتقامی هست به طور مثال فرد اسیدپاش به صورت یک نفر اسید ریخته است و چشم او آسیب دیده است و حالا برابر قانون فرد مَجنی‌علیه (کسی که بر او جنایت یا جرمی بر ضد او واقع شده) می‌خواهد اسید بر چشم فرد اسیدپاش بریزد که چند نفر می‌روند با او صحبت و او را نصیحت می‌کنند تا بالاخره رضایت بدهد و در آخر این کار یعنی هیچ.
این حقوقدان گفت: به نوعی فرد مجنیعلیه به عنوان فردی از جامعه با رضایت دادن کار فرد اسیدپاش را تائید می‌کند در صورتی که باید طوری باشد که اختیار از دست مجنیعلیه خارج باشد، یعنی در خود دستگاه حاکمه هم مانند برخی تخلفات و جرم‌هایی که بعد از رضایت شاکی باز هم تعقیبی وجود دارد و باید همچین حالتی هم در مورد اسیدپاشی وجود داشته باشد تا مردم ایمن و در امنیت باشند نه اینکه اسیدپاش جرمی انجام بدهد و بعد از مدتی شاکی رضایت دهد و آن جرم در جامعه ادامه پیدا کند.
بشیری افزود: اگر حتی اسید اسلحه سرد هم شناخته نشود ولی باید برای اسیدپاشی و فرد اسید پاش یک عنوان جدی قانونی قائل شوند و یک مجازات سنگین قانونی برای این عمل قائل شوند و اختیار را هم از مجنیعلیه خارج کنند که لزوماً با رضایت مجنیعلیه کفایت نکند. خود دستگاه قضا هم باید در این مورد دخالت کند که این دخالت باید بیشتر از دخیل بودن یا نبودن مجنیعلیه هم باشد.
وی ادامه داد: به نظر من این لازم هست تجدیدنظر صورت گیرد و لازم است این وسیله وحشتناکی که جامعه را تهدید و افرادی را تحریک می‌کند که راحت، به اختیار و به سلیقه خودشون هر بلایی که بخواهند سر مردم در بیاورند به نوعی کنترل شود.
وکیل پایه یک دادگستری در پاسخ به این سوال که به نظر شما چه کاری باید صورت گیرد بیان داشت: از نظر قانون که امثال من نمی‌توانیم کاری کنیم، قانونگذاری یک قوائدی دارد که به طور مثال یک طرحی را می‌آورند و مطرح می‌کنند و متخصصین می‌آیند بحث می‌کنند، بنده و امثال بنده را می‌آورند نظرات را جویا می‌شوند، ما از چیزی که از قوه به فعل در نیامده نمی‌توانیم صحبت کنیم.
بشیری گفت: ما فقط می‌توانیم قوانین که راجع به اینگونه جرائم وضع شده را بگوییم ناقص، ضعیف، کارساز و بازدارنده نیست. نظر اصلی من این است که در مورد اسیدپاشی قانون ضعیف است و باید قانون قوی‌تر، مؤثرتر، بازدارنده‌‌ای وضع شود و مجنیعلیه باید از جریان خارج شود.
وی تأکید کرد: باید رضایت مجنیعلیه به آن معنا نباشد که آن مجرم بتواند از مجازات که حق او است، فرار کند.
