کدام تشنج‌های عصبی حکایت از «صرع» دارند؟
سه شنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۴۷
کد مطلب: 610058
به گزارش جهان نيوز به نقل از ایسنا، علی حسین‌خواه اظهار کرد: سازمان جهانی صرع تقسیم بندی‌های مختلفی را برای این بیماری اعلام کرده است. یکی از این تقسیم‌بندی‌ها به سن مربوط می‌شوند. در دوران نوزادی، کودکی، نوجوانی و جوانی انواع گوناگونی از بیماری صرع می‌تواند بروز یابد.
وی با بیان اینکه صرع را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد، ادامه داد: در گروه اول این بیماری، علتی برای بروز آن وجود دارد. مثلا خون‌ریزی و زردی در اطفال، وجود تومور مغزی، ضربه دیدن سر و دیگر آسیب‌های مغزی می‌تواند منشا ابتلا به بیماری صرع باشد. این نوع صرع در تمامی سنین ممکن است بروز پیدا کند. خون‌ریزی و سکته مغزی در افراد مسن امکان ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
این متخصص مغز و اعصاب در خصوص دومین تقسیم‌بندی بیماری صرع افزود: نوع دیگری از بیماری صرع وجود دارد که تاکنون پزشکان منشا مشخصی برای آن گزارش نکرده‌اند. بخشی از این بیماری که علت مشخصی ندارد، ممکن است به دلیل اختلالات وراثتی ایجاد شده باشد. والدین ممکن است ناقل این بیماری باشند و نشانه‌های بیماری صرع را نداشته باشند. این افراد ممکن است ژن این بیماری را به فرزندان خود منتقل کنند.
حسین‌خواه تصریح کرد: در خصوص بیماری صرع ارثی، پزشکان توانسته‌اند ژن مربوط به این بیماری را مشخص کنند. امروزه، با توجه به امکانات پزشکی، هنوز علت دقیقی برای این نوع صرع وجود ندارد.
وی با بیان اینکه عوامل محیطی مستقیماً در ایجاد بیماری صرع نقشی ندارد، ادامه داد: صرع در واقع ایجاد تشنجی است که ریشه در آسیب‌های مغزی دارد. این بیماری را می‌توان در هنگام تشنج از روی نوار مغز تشخیص داد. تشخیص این موضوع که تشنج بیمار به دلیل صرع است یا اختلالات عصبی برای پزشکان زمان‌بر است.
این متخصص مغز و اعصاب اظهار کرد: علاوه بر تشنج‌هایی که به بیماری صرع مربوط است، تشنج‌های عصبی نیز وجود دارند، اما در واقع به دلیل بیماری صرع اتفاق نمی‌افتند. این تشنج‌ها ریشه در روان فرد دارند. به دلیل تفاوت در نحوه درمان این دو نوع تشنج، تمایز و تشخیص درست آن‌ها از هم بسیار حائز اهمیت است.
حسین‌خواه اضافه کرد: در خطاهای پزشکی، پزشکان ممکن است تشنج‌های عصبی را تشخیص ندهند، این بیماری عصبی را صرع مقاوم به درمان بپندارند و داروهایی تجویز کنند که قطعا برای فرد مضر خواهد بود. دقت به حالات بیمار در هنگام تشنج می‌تواند به تشخیص درست این دو نوع بیماری از هم کمک کند.
وی در خصوص علامی که صرع و اختلالات عصی را از یک‌دیگر متمایز می‌کند، عنوان کرد: در بیماری صرع در هنگام تشنج مشاهده شده‌است که چشمان فرد باز می‌ماند و او به یک نقطه خیره می‌شود. تشنج حتما همراه با لرزش بدن نیست، ممکن است تنها عضلات فرد بدون لرزش منقبض شود. بعد از اتمام تشنج بیمار معمولا کاملا هوشیار نیست و حتی ممکن است تمایل داشته باشد که بخوابد.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: در صورت مشاهده این علائم، ابتدا باید از سر بیمار ام آر آی تهیه و سپس نوار مغزی گرفته شود. در تشنج‌های عصبی معمولا چشم‌های بیمار بسته است، زبان خود را گاز نمی‌گیرد، کنترل ادرارش را از دست نمی‌دهد و صدمه جدی نمی‌بیند. بعد از اتمام تشنج فرد نسبتا هوشیار است و می‌تواند صحبت کند. در بسیاری از موارد پزشکان نوع بیماری را بر اساس مشاهدات بالینی تشخیص می‌دهند تا صرفا بر اساس نتایج ام آر آی یا نوار مغزی.
حسین‌خواه در خصوص روش‌های درمان صرع اظهار کرد: برای درمان هر دو نوع صرع در وهله اول، دارو درمانی در نظر گرفته می‌شود. در قدم بعدی به علت ایجاد صرع توجه و اقدامات لازم برای برطرف کردن آن‌ها انجام می‌شود. داروهای مختلفی وجود دارد که بر اساس نوع تشنج تجویز می‌شود. اگر تومورها علت ایجاد صرع باشند جراحی صورت می‌گیرد.
