مرگ، پایان نیست و به اصطلاح به جای پوسیده شدن، از پوست درآمدن است.
جهان نيوز - دکتر محمد لطفی زاده: در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری میپردازیم.
18 - اِلهی لَم یَزَل بِرُّکَ عَلیَّ اَیّامَ حَیاتی، فَلا تَقطَع بِرَّکَ عَنّی فِی مَماتی (خدایا همواره نیکی تو بر من در ایام زندگانیام تحقق داشته، پس آن را هنگام مرگم از من قطع مکن)
احسان و لطف الهی به انسان در طول زندگانی او همواره مشمول حال وی گردیده و در این فراز با زبان مناجات از خدای سبحان میخواهیم همانطور که در طول زندگی، زیر سایه رحمت و محبت و لطف و احسان خدای مهربان بودهایم در حال مرگ و پس از آن نیز همین گونه باشد.
از این فراز به خوبی معلوم میشود که مرگ، پایان نیست و به اصطلاح به جای پوسیده شدن، از پوست درآمدن است. بنابراین، هر چه انسان در این زندگی کوتاه دنیا به لطف و احسان الهی نیازمند و مشمول آن بوده، حتماً در زندگی پس از مرگ که رو به ابدیّت میرود بیشتر نیازمند است.
امید که هنگام مرگ و پس از آن، همه ما مشمول احسان الهی و لطف و رحمت خاص پروردگار سبحان باشیم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین