به گزارش جهان نيوز، ابراهیم اصغرزاده، فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو شورای اول شهر تهران در گفتگو با روزنامه شرق، انتقادات صریح خود را از دولت روحانی و همچنین وضعیت امروز جریان اصلاحات مطرح کرد.
به گزارش رجانیوز، وی در خصوص نوع عملکرد کابینه دوم روحانی اظهار داشت: عدم موفقيت روحانی (البته تا حدودي) در تحقق وعدهها باعث شد جامعه سرخورده شود.
این فعال سیاسی اصلاح طلب همچنین معتتقد است: " در شرایط کنونی يک تخممرغ ميتواند جامعه را ملتهب کند. يا حتي همين نابساماني ارزي نشان داد که اين دولت، دولت ضعيفي است."
اصغرزاده در ادامه این گفتگو بی اطلاعی اصلاح طلبان از مشکلات اقتصادی جامعه را اینگونه شرح می دهد: "اصلاحطلبان در مواجهه با دي ماه 96 اعلام کردند که غافلگير شدند. وقتي ميگويند که غافلگير شديم، يعني نميدانستند زير پوست شهر و جامعه چه ميگذرد. يعني مثلا از وضعيت حقوق معوق کارگران خبر نداشتند. معترضان نميگفتند که ما سهم نفت ميخواهيم، يک نفر آنها نميگفت که ما آزادي ميخواهيم يا سهم در قدرت را طلب نکردند. ميگفتند حقوق معوق ما را بدهيد؛ بازنشستگان، گروههاي ضعيف شهري و تهيدستان هم همينطور. اصلاحطلبان از اين وضع خبر نداشتند، خود دولت هم خبر نداشت...در شهرهايي که تظاهرات رخ داد، ماههاي قبل و حتي سال قبل هم اعتراضهايي صورت گرفته بوده است. اين نشان ميدهد که ما به لحاظ سيستماتيک کور شده و نميتوانستيم اعتراضات را پيشبيني کنيم. به همين دليل اعلام كردند غافلگير شدند. فقدان حضور اصلاحطلبان در لايههاي پاييني جامعه و نداشتن تحليل درست، باعث شد که مردم، گروه مرجع خود را تغيير بدهند."
به اعتقاد اصغرزاده، اصلاحطلبان در درون دچار شکاف شدهاند. گروهي که «اصلاحطلبان بوروکرات» هستند- يعني اصلاحطلباني که در هر شرايطي ميخواهند وضع موجود را توجيه کنند- اينها معتقد هستند ما بايد با همان فرماني که جامعه را به دو دسته تندرو و کندرو يا افراطي و اعتدالي تقسيم ميکند، جلو برويم. اين گروه در دولت هستند و روزه سکوت هم گرفتهاند... فکر ميکنند اصلاحطلبي يعني بهنوعي وضع موجود را توجيهکردن. اينها بيشتر اصلاحطلبان پفکي و نمايشي هستند... اما بخش ديگر اصلاحطلبان معتقدند لزومي ندارد که تمام هويت اصلاحطلبي را پاي دولت و وضع موجود بريزيم. ما بايد بدانيم که بخشهايي از جامعه از ما عبور خواهند کرد؛ بنابراين بايد گفتمان اصلاحطلبي را ارائه دهيم که قادر باشد به مسائل جديد جواب بدهد. براي اين هدف، لازم است تعريفي از اين نوع اصلاحطلبي در برابر اصلاحطلبي پفکي ارائه کنیم.
این عضو شورای شهر اول، در ادامه به حاشیه های این روزهای شورای شهر تهران اشاره کرد و گفت: وقتي که احزاب سياسي با آن وضع فجيع فهرست شوراها را بستند، از نظر من حذف نخبگان بود، درباره شهردار تهران نبايد بگذاريم اين اتفاق تکرار شود؛ يعني نبايد اتفاقي بيفتد که عناصر دست دوم دولت يا حزبي وارد شهرداري شوند. شهردار کسي است که بايد کابينه تشکيل بدهد. برنامه داشته باشد... توصيه اول من اين است که شرايط را به سمتي نبرند که جوي از نااميدي را به جامعه شهري القا کنند. ما الان در شرايط خوبي نيستيم. هم اصلاحطلبان و هم دولت تحت فشار قرار دارند.
سال 97 سال سختي خواهد بود و ممکن است با شرايط متفاوتي مواجه شويم که به کلانشهرها هم کشيده شود. در اين شرايط توصيه من اين است که يک قوه عاقله هماهنگي را در شوراي شهر ايجاد کند. من ارتباط اعضاي شوراي شهر با بدنه اصلاحطلب را نفي نميکنم؛ اما وقتي ميگويم که فهرست شورا ضعيف چيده شده و معلوم شد که نوعي منفعتطلبي، خودمحوري و رفتار غيردموکراتيک حاکم است، اگر همين رفتار دوباره بخواهد به شوراي شهر منتقل شود، ما احتمالا درباره همين هفت نفر هم به تفاهم نخواهيم رسيد و شرايط نامتعادل بر شهر حاکم خواهد شد.
شهردار دچار روزمرگي شده و از طرفي اصلاحطلبان هم شروع به يارگيري ميکنند. وقوع اين شرايط وضعيت ما را بدتر ميکند و بههميندليل بايد يک تصميم سریع گرفته شود. جبهه اصلاحات بايد دراينباره تدبير جدي اتخاذ کند. ما از فاصله فهرست انتخابات 96، اگر درباره نقايص آن فکر کرده بوديم، مطمئنا ميشد با ارائه يک مدل مسائل را عاقلانهتر حل کرد.