به گزارش جهان نيوز به نقل از پایگاه الجزیره ، شنبه گذشته آمریکا، انگلیس و فرانسه به سه تاسیسات شیمیایی در سوریه حمله کردند. این اقدام با ناخرسندی برخی محافل همراه شد. این نمایش از پیش اعلام شده سه ساختمان را از بین برد و جان هیچ کس را نگرفت اما برخی آن را یک تشدید خطرناک درگیری خواندند. برخی درباره غیرقانونی بودن آن صحبت کردند. همه از بابت بی اعتنایی آن به تحقیقات سازمان منع تسلیحات شیمیایی شکایت کردند. این عملیات کمتر از یک ساعت طول کشید و اگر همه چیز از قبل برنامهریزی شده هم بود اما باز هم به نوعی تشدید درگیری بوده است. به لحاظ عدم تایید شورای امنیت این عملیات غیرقانونی است اما شورای امنیت مثل یک دادگاه، یک نهاد قضایی بی طرف نیست و تصمیماتش به منافع اعضای دائم آن محدود میشود. در این مورد قانونی بودن این عملیات به معنی این است که میبایست ولادیمیر پوتین با آن موافقت میکرد.
در عین حال اختیارات سازمان منع تسلیحات شیمیایی به حدی نیست که به مقصر کردن بپردازد. دسترسی کاملا آزاد این سازمان تنها چیزی را که قبلا گفته شد یعنی وقوع یک حمله شیمیایی را ثابت میکند اما مناقشه ساختگی درباره اینکه چه کسی مسئول آن بوده را حل نمیکند.
الجزیره در ادامه نوشت: اما این سوال مطرح میشود که آیا ما باید به همان دولتها و آژانسهایی که درباره سلاحهای کشتار جمعی عراق به ما دروغ گفتند اعتماد کنیم؟ در سال ۲۰۰۳ عراق در حالی مورد حمله قرار گرفت که هیچ فاجعه انسانی قریب الوقوعی که نیازمند این اقدام باشد اتفاق نیفتاد. در سوریه اما از سال ۲۰۱۱ تاکنون جنگ داخلی برقرار بوده و در دو مورد این کشور در معرض حملات نظامی محدود و غیر موثر بنا به "دلایل انسان دوستانه" قرار گرفت. آمریکا و بریتانیا در عراق از بهانههای غلط برای اقدام نظامی استفاده کردند.
در عراق اتهام مالکیت سلاح کشتار جمعی برای یک حمله کافی بود اما در سوریه تایید استفاده از این سلاحها منجر به یک پاسخ نمادین شد. در سال ۲۰۰۳ سازمانهای بینالمللی مثل آژانس بینالمللی انرژی اتمی یک کمیسیون نظارت و بازرسی سازمان ملل و آژانس منع تسلیحات شیمیایی روایت دولت آمریکا علیه عراق را تایید نکردند. با این حال در سوریه سازمان ملل دستکم ۳۴ بار استفاده از سلاحهای شیمیایی را تایید کرده است.
این مطلب در انتها نتیجه گیری میکند: ما میتوانیم نظرات متفاوت درباره بهترین مسیر رسیدن به صلح داشته باشیم اما نباید اجازه دهیم نتایج ما تعیین کند کدام حقایق را تایید کنیم و کدام حقایق را تایید نکنیم. ما نباید حقیقت را برای ارضای پیش فرضهای خودمان تحریف کنیم.