آيا سه كشور حمله كننده به خاك سوريه " ايالات متحده امريكا، انگليس و فرانسه" و كشورهاى حمايت كننده يا تاييد كننده اين حملات اجازه مى دهند به چنين بهانه هايى يا حتى دلائل و بهانه هاى شديدتر حاكميت انها انهم با تعرض و دخالت نظامى نقض شود؟

جهان نیوز - دكتر عليرضا رضائى*: با پيشرفت جوامع و در كنار ان توسعه حقوق بين الملل ،انتظار انجام اقدامات قانونى و عقلانى مطابق حقوق بين الملل در جامعه جهانى داريم ولى حداقل با عملكرد يكى دو دهه اخيركشورهاى قدرتمند كه خود مدعيان توسعه حقوق بين الملل هستند بيش از هر زمان و شايد بتوان گفت به مثابه دوران جنگ هاى اول و دوم جهانى شاهد ناتوانى شديد و ناكارامدى حقوق بين الملل هستيم و شايد بتوان ادعا كرد ،حقوق بين الملل در دوره حاضر اوج ناتوانى خود را تجربه مى كند ، چرا كه شاهد تجاوز سيستماتيك و نظام مند و هماهنگ به اصول بنيادين و قواعد امره حاكم بر اين حقوق هستيم .
خاورميانه خصوصا كشورهاى سوريه ، يمن ، عراق ، افغانستان ، پاكستان و ... براحتى با اقدامات ساختارشكنانه بين المللي شاهد نقض شديد قواعد امره توسط مدعيان توسعه حقوق بين الملل مى باشند.
مطابق بند ٤ ماده ٢ منشور ملل متحد (بعنوان فراگيرترين و مهمترين سند بين المللى )  "كليه اعضا در روابط بين المللى خود از تهديد به زور يا استعمال ان عليه تماميت ارضى يا استقلال سياسى هر كشورى و يا ازهرروش ديگرى كه با اهداف ملل متحد مباينت داشته باشد خوددارى خواهند نمود." و در ادامه همين ماده در بند ٧ به صراحت اعلام مى دارد كه "هيچيك از مقررات مندرج در اين منشور ،ملل متحد را مجاز نمى دارد در امورى كه ذاتا جزء صلاحيت داخلى هر كشورى است دخالت نمايد "
جامعه جهانى و يا كشور يا كشورهايى كه قصد هرگونه اقدام نظامى و استفاده از زور عليه كشورهاى عضو جامعه جهانى داشته باشند مطابق تصريح مندرج در منشورملل متحد خصوصا "فصل هفتم منشور " درصورتى مجاز به عمليات نظامى و توسل به زور هستند كه مكانيسم پيش بينى شده در منشور ملل متحد را طى كنند و اين امر صرفادر صلاحيت شوراى امنيت مى باشد، كه شاهد رد هرگونه دخالت نظامى توسط اين شورا در روزهاى اخير درخصوص دخالت نظامى در سوريه بوديم ، بنابراين ابزار ناعادلانه موجود در اختيار چند كشور "بنام شوراى امنيت" نيز چنين مجوزى را صادر نكرده است .
در چنين وضعيتى هرگونه تعرض به خاك كشورهاى ديگر به غير از راه حل مندرج در منشور ملل متحد ،نقض شديد چند قاعده امره مورد قبول تمام جامعه جهانى و منشور ملل متحد مى باشد ؛
"قاعده امره حاكميت كشورها " ، "قاعده امره عدم دخالت در امور داخلى كشورها"، "قاعده امره عدم كاربرد زور عليه كشورها " ، "قاعده امره حفظ تماميت ارضى يا استقلال سياسى كشورها"  ، "قاعده امره نقض فصل هفتم منشور ملل متحد" و "قاعده امره اصول بنيادين مندرج در منشور ملل متحد" مى باشد كه نقض هريك از اينها نقض شديد مهمترين و عالى ترين هدف سازمان ملل متحد و منشور ملل متحد يعنى "حفظ صلح و امنيت بين المللى " است ، اتفاقى كه امروز در سوريه شاهد ان بوديم و قواعد امره فوق الذكر با حمله سه كشور ايالات متحده امريكا، انگليس و فرانسه نقض گرديد.
همه كشورها و سازمان ملل متحد ،دولت حاكم در سوريه را دولت قانونى و رسمى اين كشور مى دانند و نماينده دولت اين كشور در سازمان ملل متحد را نماينده سوريه مي شناسند ، حال فارغ از هرگونه ايرادى كه به اقدامات داخلى كشورها مى توان وارد كرد حمله به خاك يك كشور و نقض تماميت ارضى كشورها ،مطابق مستندات از پيش گفته شده ممنوع و نقض شديد سخت ترين قواعد حاكم بر حقوق بين الملل مى باشد .
و سخن اخر اينكه ايا سه كشور حمله كننده به خاك سوريه " ايالات متحده امريكا، انگليس و فرانسه" و كشورهاى حمايت كننده يا تاييد كننده اين حملات اجازه مى دهند به چنين بهانه هايى يا حتى دلائل و بهانه هاى شديدتر حاكميت انها انهم با تعرض و دخالت نظامى نقض شود؟
سوال ديگر اينكه طبق حقوق بين الملل موجود، سيستم، سازمان و يا كشور يا كشورهاى خاصى بعنوان مرجع صلاحيتدار ،كلانتر و پليس بين المللي مجاز بر دخالت نظامى در همه كشورها ايجاد گرديده است؟
آيا اين اقدام ،باب جديدى در انارشيسم بين المللى نيست؟
اين اقدام ، پيشرفت حقوق بين الملل شناخته مى شود يا قدم به بيش از يك قرن پيش و حتى قبل از بروز جنگ جهانى اول؟
* پژوهشگر حقوق بين الملل