چرایی کارشکنی آمریکا در روند صلح افغانستان

به گزارش جهان نيوز به نقل از تسنیم، «سلمان رفیع شیخ» پژوهشگر و تحلیلگر روابط بین‌الملل و امور خارجی و داخلی پاکستان در «گلوبال ریسرچ» نوشت: پس از گذشت حدود 17 سال از حمله آمریکا به افغانستان جنگ در این کشور تمام نشده است و آمریکای اشغالگر نیز به اهداف خود در این کشور نرسیده است؛ بنابراین واشنگتن از طرق مختلف از تحقق صلح در این کشور جلوگیری می‌کند.

این کارشناس پاکستانی افزود: در حالی که آمریکا به ظاهر تلاش‌های خود برای ایفای نقش در گفت‌وگوهای صلح افغانستان را افزایش داده، شواهد کافی برای اثبات این وجود دارد که «جعلی و گمراه‌کننده» هستند و هدف نهایی واشنگتن مبنی بر تبدیل افغانستان به پایگاهی استراتژیک دائمی در منطقه را مخفی نگه می‌دارد.

رفیع در توصیف اهداف آمریکا گفت که واشنگتن می‌خواهد تا با استفاده از افغانستان بر کشورهای آسیای مرکزی، روسیه و پروژه «یک راه، یک جاده» چین نظارت داشته باشد؛ از اینرو آمریکا اتهام‌زنی به روسیه را آغاز کرده است.
وی با اشاره به آغاز اتهام‌زنی‌های آمریکا به روسیه همزمان با تلاش‌های مسکو برای برگزاری نشست‌های صلح در افغانستان و دعوت از کشورهای منطقه برای نشست در این کنفرانس‌ها گفت که این اتهام‌ها در نشست اخیر صلح در تاشکند بسیار آشکار بود.

این در حالی است که اخیرا نیز فرمانده ارشد ارتش آمریکا مدعی شد که روسیه در تجهیز تسلیحاتی طالبان افغان نقش دارد و سلاح‌های روسی از طریق تاجیکستان قاچاق شده و در اختیار طالبان قرار می‌گیرد.گفتنی است که این ادعای ژنرال آمریکایی توسط مقامات روس و تاجیکستانی تکذیب شد.

رفیع افزود که آمریکا در پی حضور نظامی بلند مدت در افغانستان است، حضوری که واشنگتن دیگر نمی‌تواند بدون حمایت بازیگران کلیدی منطقه آن را ادامه دهد و بنابراین این کشور تلاش‌های خود را برای افزایش فعالیت‌های دیپلماتیک در آسیای مرکزی تشدید کرده است.

از این طریق آمریکا ضمن کسب حمایت کشورهای آسیای مرکزی برای ادامه حضور نظامی‌اش در افغانستان قادر به ایجاد مسیر جایگزینی برای خط تدارکات نظامیان خود خواهد شد بدون آنکه به پاکستان و یا روسیه نیازی داشته باشد.
این کارشناس مسایل سیاسی در ادامه اما تحقق این اهداف آمریکا را بعید دانست، زیرا کشورهای آسیای مرکزی از افزایش حضور داعش در افغانستان نگران هستند. این گروه تروریستی بر خلاف طالبان خواستار گسترش فعالیتش به دیگر کشورها است و با تروریست‌های فعال در این مناطق از جمله جنبش اسلامی ازبکستان نیز ارتباط دارد.

از سوی دیگر نیز همکاری کشورهای آسیای مرکزی با آمریکا به معنی تحمل حضور طولانی نظامی این کشور در افغانستان و جنگی بی‌پایان در نزدیکی کشورهای آسیای مرکزی است که این خطر گسترش ناامنی به این کشورها را در پی دارد.