حال فوتبال ایران در سال ۹۶ چطور بود؟
سه شنبه ۷ فروردين ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۴۹
کد مطلب: 600669
تیم ملی | چقدر خوبیم ما!
از همان نوروز96 معلوم بود که چه سال بی‌نظیری انتظار فوتبال ملی ما را می‌کشد. دو پیروزی یک بر صفر مقابل قطر در دوحه و چین در آزادی، امضای حکم صعود ما به روسیه بود. حکمی که سه ماه بعد، در 22خرداد96 با دوگلی که به ازبکستان زدیم قطعی شد تا پس از روسیه‌ی میزبان و برزیل، سومین کشوری باشیم که وارد فستیوال بزرگ فوتبال می‌شود.
از روز صعود تا پایان96، بازی‌های دوستانه خوبی داشتیم. با روسیه به تساوی رسیدیم و پاناما را شکست دادیم. نوروز امسال هم دو دیدار خوب با تونس و الجزایر خواهیم داشت تا برای بازی بزرگ با مراکش آماده شویم. گروه مرگ، سهم ما از قرعه‌کشی جام جهانی2018 بود. رقابت با اسپانیا و پرتغال، جذاب اما عمیقاً پرچالش خواهد بود. ما در گروهی هستیم که صعود از آن یک رویاست. رویایی که در دسترس بودن یا نبودنش را خودمان، با نتیجه‌ای که 25خرداد97 مقابل مراکش بدست می‌آوریم تعیین خواهیم کرد.
نود و شش برای فوتبال ملی ما یک سال بزرگ بود و نود و هفت، با دو تورنمنت بزرگ جام جهانی و جام ملت‌های آسیا، می‌تواند سالی بزرگتر هم باشد.
پرسپولیس | یک سال تاریخی
یک. فقط یک امتیاز بیشتر کافی بود تا 96 را به بهترین سال تاریخ باشگاه پرسپولیس تبدیل کند. آن یک امتیاز اما نرسید تا سرخ‌ها سال گذشته را با یک جام و یک قهرمانی به پایان ببرند. تکلیف قهرمان لیگ شانزدهم سه هفته مانده به پایان لیگ، روشن شد و پرسپولیس یک بهار رویایی را پشت سر گذاشت. تیم برانکو، حسرت 9 ساله‌ی هواداران سرخ را به پایان رسانده بود و تیمش، آقای بلامنازع فوتبال ایران بود. حضور پسران برانکو در آسیا هم تاریخ‌ساز شد و سرخ‌ها توانستند برای اولین بار در تاریخ لیگ قهرمانان آسیا، به جمع 4 تیم برتر راه پیدا کنند و البته با حذف در این مرحله، در حسرت یک افتخار آسیایی بمانند.
لیگ هفدهم اما برای پرسپولیس از لیگ شانزدهم هم تاریخی‌تر بود. در سایه سقوط تیم‌های اصفهانی و بحران آغاز فصل استقلال، سرخ‌ها بدون رقیب پیش آمدند و در پایان سال96، عملاً قهرمان لیگ هستند. ترکیب یکدست و هجومی برانکو هنوز می‌تواند بهترین تیم فوتبال ایران باشد و احتمالاً برای یک قهرمانی مقتدرانه‌ی دیگر نقشه می‌کشد. تنها نقاط تاریک پرسپولیس96، شکست از نفت آبادان و حذف از جام حذفی بود و یک شکست تلخ در دربی86 تهران. سرخ‌ها به جز این دو نقطه تاریک، در بقیه جبهه‌ها خوب بودند و تا مدت‌ها از96 به عنوان بهترین سال تاریخ باشگاه، دست‌کم در بیست سال اخیر، یاد خواهند کرد.
استقلال | پیش به سوی احیا
«نود و شش یک سال تاریخی برای استقلال خواهد بود.» این جمله علیرضا منصوریان برای هواداران آبی امیدوارکننده بود. مربی جوان و محبوب، تیم را از باتلاق ابتدای فصل 96-95 بیرون کشیده بود و ذره ذره داشت تیم را به اوج می‌رساند. 95 برای آبی‌ها پر امید تمام شد و نگاه‌ها به سال تاریخی بود. منصوریان، تیمش را از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا با موفقیت بیرون آورد و حریف العین امارات شد. بازی رفت، با برتری یک بر صفر استقلال در آزادی تمام شد. آبی‌ها می‌رفتند تا با یک بازی آرام، العین را در خانه متوقف کنند و جواز مرحله یک چهارم را بدست بیاورند که یک....دو....سه...چهار...پنج...شش گل از حریف بی‌رحم اماراتی خوردند و بهار96 را با تلخ‌ترین طعم ممکن به پایان رساندند. 96 برای استقلال این‌گونه شروع شد. بدون جام، بدون آسیا، با یک تحقیر تاریخی.
منصوریان اما ماند و برنامه‌اش برای احیای تیم را کلید زد. دیوانه‌وار بازیکن خرید . جباری و منتظری را به قلعه آبی بازگرداند و همه را برای یک سال رویایی متوقع کرد. تابستان هم اما برای استقلال شیرین نبود. باخت و مساوی، مساوی و باخت و سرانجام خداحافط آقای منصوریان! دو سال از عمر باشگاه استقلال، صرف اوج و فرودهای سرمربی جوان شد و دست آخر بدون هیچ افتخار و جامی برای منصوریان و استقلال به پایان رسید.
سرمربی آلمانی پا به سن گذاشته اما آمد تا سال تلخ استقلال، مثل همه قصه‌های اساطیری، شیرین شود. قصه را باید یک پدربزرگ67 ساله شیرین می‌کرد. شفر آلمانی، تیم را جمع و جور کرد و آرام آرام از استقلال بحران‌زده، تیمی شکیل و باثبات ساخت. حضور در فینال جام حذفی، صدرنشینی در گروه مرگ غرب آسیا و شکست دادن پرسپولیس در بازی ستنی شهرآورد، افتخارات بزرگ شفر در سال96 بودند. ماموریت اصلی او اما در سال97 خواهد بود. فینال جام حذفی آزمون اول اوست تا به پنج سال بدون جام استقلال پایان دهد و لیگ آینده، فرصتی برای بازیابی غرور هواداران استقلال است. تجربه شفر، در کنار موفقیت‌های برانکو و کی‌روش نشان داد هنوز حضور مربیان خارجی برای فوتبال ما نسخه‌ای شفابخش است.
دیگر اتفاقات | از جَم، با عشق
قهرمانی دوباره تیم ملی فوتسال در آسیا، بار دیگر توجه‌مان را به این رشته موفق جلب کرد. ماجرای عجیب نفت تهران، که از قهرمانی جام حذفی به بحران و اضمحلال کشید هم از اتفاقات طنز فوتبال ایران در سال96 بود. خداحافظی پرحاشیه مهدی طارمی از پرسپولیس و عواقب آن احتمالاً تا یکی دو سال آینده هم گریبان پرسپولیس را رها نخواهد کرد. پارس جنوبی جم اما ، ستاره سهیل سال فوتبال ایران بود. تیمی کوچک و باانگیزه که برای چند هفته هم که شده، کار پرسپولیس را برای رسیدن به صدر جدول سخت کرد.
96، برای غول‌های اصفهانی فوتبال‌مان هم سال خوبی نبود. ذوب‌آهن و سپاهان، با رویکردهای جدید اقتصادی‌شان، تیم‌هایی میانه‌رو در فوتبال ایران هستند. ذوب‌آهن البته با قلعه‌نویی اوضاع بهتری دارد و شاید یکی از قطب‌های سال97 لیگ باشد. سالی که احتمالاً سال جذاب‌تری برای فوتبال باشگاهی، و حتماً سال مهم‌تری برای فوتبال ملی‌مان خواهد بود.
منبع:خبرگزاری دانشجو
