وقتی رسول خادم خود را ضربه فنی کرد
چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۳۱
کد مطلب: 596962
خوب به یاد دارم، وقتی رسول خادم در 29 سالگی، با همان دو بنده آبی لاجوردی خاطره انگیزش در میان تشویق بی امان تماشاچی ها به آوردگاه فینال مسابقات جهانی 1998 تهران، قدم گذاشت و رودریگز کوبایی را با قامتی افراشته و عضلاتی آماده به مبارزه طلبید، فارغ از نتیجه نهایی، همه او را فاتح میدان می دانستند.
آخرین کشتی آقای کاپیتان هرچند با شکست همراه شد، اما تماشاگران در ورزشگاه آزادی به پاس سال ها خاطرات غرور آفرین و به اهتزاز در آوردن پرچم ایران در محافل جهانی، ایستادند و یکپارچه او را تشویق کردند.
رسول خادم بعد از دوران طلایی حضور در کشتی، این بار ردای سیاست به تن کرد و و بر یکی از صندلی های شورای شهر تهران تکیه زد و از ورزش فاصله گرفت، اما مغناطیس کشتی قوی تر از آن بود که گوش شکسته ای چون خادم را رها کند.
خادم با سمت هایی مانند: سر مربیگری تیم ملی، مدیر فنی تیم ملی و ریاست فدراسیون کشتی ایران فعالیت خود را از سر گرفت و انصافا در مقطعی حال و روز ورزش اول ایران را سر و سامان بخشید، اما همه آن خاطرات شیرین و تدبیر های کارگشا تحت الشعاع اقدام غیر هوشمندانه او قرار گرفت.
چندی پیش نیز، رسول خادم در حالی که به تازگی در پست ریاست فدراسیون کشتی ایران ابقاء شد، در تصمیمی عجولانه و در اعتراض به یکی از اصول اعتقادی جمهوری اسلامی ایران که همانا به رسمیت نشناختن رژیم غاصب صهیونیستی و عدم حضور در برابر ورزشکاران این رژیم جعلی است، از سمت خود استعفا داد که خبر آن تیتر یک رسانه هایی مثل (بی. بی. سی فارسی) شد و صورتی سیاسی به خود گرفت.
البته رسول خادم روز گذشته، در پاسخ به انتقاد هایی که نسبت به مواضع اخیرش در محافل عمومی مطرح شده بود، بیانیه ای صادر کرد که در بخشی از آن آمده است:
بنده هیچ مرجعیت و مسئولیتی در قبال اینکه ورزشکاران ایرانی با چه کشوری مسابقه بدهند یا ندهند، نداشته و ندارم.......اینگونه موضوعات مراجع خود را دارد... تمام سخن من به عزیزانی که نام "رژیم صهیونیستی" آنها را بیاد خط قرمز نظام سیاسی می‌اندازد این است که، اگر به آنچه می‌گویید به عنوان یک اصل در مواضع نظام سیاسی کشور اعتقاد دارید، به شهید مصطفی چمران و سردار قاسم سلیمانی تاسی نمایید، سلاح بردارید و پیشاپیش ورزشکاران ملی‌پوش حرکت کنید، نه اینکه قهرمانان ملی را سپر بلای خود قرار دهید.
اما آقای خادم ظاهرا فراموش کرده اید که موضع گیری و استعفای اخیرتان ، تیتر یک رسانه هایی شد که عناد آن ها سال ها است که برای ملت ایران ثابت شده، بنابراین بهتر نبود به جای رسانه ای کردن مواضع و استعفای خود، مسئله را از طریق گفتگو با مسئولین ورزشی دنبال می کردید؟
آقای خادم، شما خوب می دانید که با توجه به اساس نامه فدراسیون های ورزشی، دولت ها حق هیچ دخالتی در عزل و نصب های آن ها ندارند، بنابراین، اگر استعفای شما مورد پذیرش هم قرار بگیرد، تفاسیر سیاسی خاصی از آن می شود و باز هم تعلیق ورزش ایران را تهدید خواهد کرد.
شما در این مدتی که سکان هدایت فدراسیون کشتی را بر عهده داشتید، به جای رایزنی با فدراسیون جهانی کشتی و آگاه کردن آن ها از مواضع کشتی گیران ایرانی در عدم رویارویی با رقیبانی از یک کشور جعلی، از آن سوی بام افتادید و با اتخاذ تصمیماتی احساسی و عجولانه بیش از آن که به سود کشتی گیران و ورزش کشتی عمل کرده باشید، خود را در میدانی بی رقیب ضربه فنی کردید.
آقای خادم نگرانی شما از تعلیق شش ماهه علیرضا کریمی در حالی است که کمتر از چند ماه قبل، این قهرمان کشورمان با وجود آنکه به راحتی می توانست مقام قهرمانی را در فرانسه نصیب خود کند، پای آرمان های انقلاب اسلامی ایستاد و حاضر به رویارویی با رقیب اسرائیلی نشد و البته پس از مراجعت به ایران نیز توسط مقام های عالی رتبه لشکری و کشوری مورد تقدیر قرار گرفت و حتی مقام معظم رهبری هم او را مورد تفقد قرار دادند.
نکته پایانی اینکه، آقا رسول نام شما به عنوان یکی از هوشمند ترین کشتی گیران جهان بر دیوار خاطرات مردم ایران ثبت شده، بنابراین با تصمیمات و مواضعی که دور از شان و منزلت شما است، آب به آسیاب دشمن نریزید و برای ورزش ایران هزینه ایجاد نکنید.
منبع:افکار
علی
۱۰
با سلام خدمت دوستان محترم سایت وزین جهان نیوزکه ه همیشه خواننده ان هستم بخاطر رعایت انصاف و بیان حق. لیکن بخاطر نگارش این مطلب عرض میکنم که دوستان عزیز چرا واقعیت رو وارونه جلوه میکنید؟ کی گفته ورزشکاران ما با میل شخصی خودشون از رویارویی با ورزشکاران رژیم غاصب صهیونیستی سر باز میزنند.بسیاری از این ورزشکاران بخاطر فشار سیاسی و آینده خودشون مسابقه نمیدن. حرف رسول خادم هم درسته.باید تکلیفمون رو درست و حسابی با این موضوع مشخص کنیم. یا اعلام کنیم که ما مسابقه نمیدیم یا ا گر نمیتونیم . عرضه نداریم حقمون رو تثبیت کنیم پس اینهمه شعار چیه میدیم؟ تقدیر میکنیم از ورزشکار ولی آینده اش رو تباه میکنیم . چند نفر دیگه باید محروم شن؟ چند تا تیم؟
