به گزارش
جهان نيوز به نقل از
تسنیم، هفته تربیت اسلامی از هشت اسفند آغاز شده است، در مراسمی که به همین مناسبت با حضور سه هزار نفر از مربیان امور تربیتی برگزار شد، سید محمد بطحایی وزیر آموزشوپرورش در نقد فعالیتهای روزمره امور تربیتی مطرح کرد" فعالیت معلم تربیتی نباید محدود به اردوها و مراسم و مناسبتها باشد و این ظلم به جریان تربیت در مدرسه است.ماموریت مربیان تربیتی نیاز به بازتنظیم دارد و همواره شنیدهام که مربی امور تربیتی را مسئول اجرای مراسم صبحگاهی و مناسبتهای مدرسه میدانند که در حالیکه جایگاه مربی امور تربیتی این نیست و او مسئول رصد جریان تربیت در مدرسه است."
سالهاست که به بهانه هفته امور تربیتی، گزارشها و برنامههایی از سوی مسئولان مربوطه به افکار عمومی جامعه ارائه میشود اما نتیجه چنین برنامههایی در سطح مدارس مشهود نیست و همچنان مسئولان آموزشوپرورش از آسیبهای اجتماعی و بیتوجهی به الویتهای تربیتی در مدارس به عنوان یک تهدید خبر میدهند.
امور تربیتی در تمام این سالها با افت و خیزهای مختلفی مواجه بوده است و شاید بتوان یکی از اصلیترین عوامل عدم تاثیرگذاری آن را نخست ساعات فشرده آموزش در مدارس و تمرکز معلمان بر دروسی همچون فیزیک، شیمی و ریاضی و در علت دوم طراحی برنامههای تکراری و غیرجذاب برای دانشآموز دهه 90 دانست.
محمد ابراهیم محمدی مدیرکل سابقه پرورشی و فرهنگی وزارت آموزشوپرورش در یادداشتی به جریان امور تربیتی در مدارس و ضعفهای پیش رو و پیشنیازهای تقویت آن پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
هفته تربیت اسلامی که بیشتر یک هفته نمادین است برای تمرکز بر وظائف و مأموریتهای نهاد تربیتی نام گرفته است. تربیت بر خلاف خیلی از مقولهها نه فعالیت موسمی است و نه فراغت تابستانی. شاید بتوان برای تربیت به عادت خیلی از مسائل، بر اساس سن و زمان موقعیتهایی را تعریف کرد؛ اما اینها دخالتی در همیشگی و پیوستگی تربیت ندارد.
تربیت برخلاف آموزش روش و ابزارهای تعریف شدهای ندارد جریانی از شدنهای پیوسته است؛ برای همین هم در تربیت عوامل مستقیم و غیرمستقیم و حتی غیرمرتبط خواسته یا ناخواسته تأثیر دارد.
تردیدی نیست که امور تربیتی به عنوان قرارگاه تربیت برخلاف گذشته با مسائل نوپدید زیادی مواجه است و اساساً تربیت دهه 90 با دهههای پیشین و به ویژه دهههای نخست بعد از انقلاب به دلیل تغییر، دگرگونیها، شرایط و زمینهها فرق کرده است.
دور نیست اگر گفته شود نقطه اشتراک پرورشی امروز با گذشتهها، انگیزه تربیتی و وظیفه جهادی تربیت نسل است و به دیگر عبارت، تربیت هرچند به لحاظ ماهیتی یکی است اما به لحاظ قالبی با گذشته تفاوتهای شکلی زیادی پیدا کرده است.
تربیت امروز ضمن اینکه قالبهای نوین را میطلبد به مربیانی که به برخورداریهای نوین دست یافته باشند نیز نیازمند است. به دیگر سخن برای تربیت پایدار به اندیشههای پویایی نیاز است تا ضمن شور و شیدایی- که امروز کمی بی سو شده است - با منطق و عقلانیت تابوشکنی کرده و سنت و مدرنیته را با هم در آمیخته و آشتی دهد و این شاید سختترین مأموریت پرورشی در این دوره پر التهاب نیز باشد.
نوسازی و کارامدی نیروی انسانی معاونت پرورشی هرچند نیازمند تولید بستههای عملیاتی است اما این مهم بدون سرمایههای انسانی مناسب به سرانجام نیکو نمیرسد.از سوی دیگر امور پرورشی برای مواجهه هوشمندانه با مسائل نوپدید نیازمند استفاده از کارشناسان مسئلهشناس است. شناخت مسئله، تحلیل و برنامهسازی از آن از لوازم غیر قابل اجتناب در پرورشی روزآمد است.
مسئلهشناسی موجب میشود نیازهای دانشآموزان بهتر و به واقعتر شناسایی شده و مشارکت آنها در برنامهها پررنگتر شود. افزون بر این به دلیل تأثیر زمان و موقعیتهای جغرافیایی در ذائقه و نگرشها، برنامهسازی حوصلهمندانه متناسب با نیازهای اقلیمی و بومی ضمن کمک هوشمندانه به فراغتهای پیوسته و موسمی، همدلیها و اعتماد محیطی را افزایش خواهد داد.
ناگفته پیداست نسخه واحد، آسیب جدی در برنامهسازی تربیتی برای جامعه هدف متنوع جغرافیایی، سنی و جنسیتی است. جامعه رنگینکمان دانشآموزی افزون بر برنامههای نو و متناسب با نیاز عصر، شایسته برنامههای مناسب جغرافیایی نیز است.
امور پرورشی میتواند با هدف همسوسازی برنامه با افق انتظارات دانشآموزی، از ابزارها و ظرفیتهای خود سود برده و سامانه ملی افکار سنجی را عملیاتی کند؛ این سامانه ضمن ارتقای سرمایه اجتماعی پرورشی، اصلاح مناسبات تصمیم سازی، کمک شایانی در رصد و شناخت مسائل خواهد کرد.
سامانه افکار سنجی حلقه مفقوده پرورشی در مدیریت هوشمندانه شبکههای اجتماعی بوده و سرعت مداخلات برنامهای را افزایش خواهد داد.شاید بتوان گفت حضور و مهندسی شبکههای اجتماعی بسیاری از برنامههای سنتی را تحت شعاع قرار خواهد داد و موجب خواهد شد پرورشی با حوصله مندی در زمینه فراوانی و پراکندگی دهها هزار مسئله دانشآموزی چاره اندیشی کند.