تجربه‌ای که در دستگیری سیدامامی هم آموخته نشد
شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۱۶
کد مطلب: 591951
در هفته‌های گذشته مردم ایران بدون آنکه خبر و توضیح رسمی قابل توجهی در مورد دستگیری و خودکشی یک استاد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام شنیده باشند، ناگاه با موج خبری منفی علیه دستگاه قضایی و نظام مواجه می‌شوند که یک فعال دلسوز! محیط زیست و استاد جامعه شناس دین! و انسان وارسته! و فرهیخته‌ای را بی دلیل! بازداشت کرده‌اند و بعد هم به دروغ! می‌گویند او در زندان خودکشی کرده و ... همان‌قدر که افکار عمومی برای برخی نهادها در جمهوری اسلامی جدی نیست، برای ضدانقلاب مهم است. بی‌بی‌سی فارسی طبق روال همیشه (روالی که برخی در ایران نمی‌خواهند آن را ببینند) پیشتاز خبررسانی می‌شود و طبیعتاً این اطلاع رسانی‌های رسانه‌ی ملکه در مسیر اخبار درست نیست؛ اما در فقدان خبر رسمی، آیا می‌شود افکار عمومی را قانع کرد که آنها دروغ می‌گویند؟ و آیا در برابر این سوال قرار نخواهیم گرفت که اگر آن دروغ است، راست چیست؟
راست، خبر دستگیری یک جاسوس حرفه‌ای و قدیمی بود که با بی تدبیری نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی به موقع اعلام نشد و فضای خالی مناسب را برای موج سواری ضدانقلاب و رسانه‌های همسوی داخلی و خارجی فراهم کرد. اکنون اخبار و اطلاعاتی به شکل قطره چکانی از طریق صداوسیما در اختیار مردم قرار گرفته، اما می‌شد این آشفته بازار خبری از ابتدا اصلاً به وجود نیاید و اولین اخبار دستگیری جاسوسان فعال در حوزه محیط زیست از طریق نهادهای امنیتی و قضایی در اختیار رسانه‌ها قرار گیرد. وقتی ما برای اطلاع رسانی به موقع در مورد اقدامات مثبت خود کاری نکنیم، دیگرانی که با این اقدامات مثبت، تعارض منافع دارند، این فضای خالی را با آنچه خود می‌خواهند پر خواهند کرد. فرض کنیم قبل از عملیات دستگیری کاووس سیدامامی، متن بیانیه‌ای در مورد هویت جاسوسی او، خلاصه‌ای از اقدامات و دلایل دستگیری‌اش و روند پرونده‌اش آماده می‌شد و همزمان با آنکه یک تیم او را به محل بازداشت تحویل دادند، متن بیانیه از صداوسیما خوانده می‌شد؛ آیا قبل از آنکه ذهن مردم تحت تاثیر بمباران رسانه‌ای معاندین قرار بگیرد، مردم با آگاهی از دستگیری یک جاسوس حرفه‌ای، برای نهادهای اطلاعاتی کشور دست نمی‌زدند؟
این بی تدبیری رسانه‌ای به روال همیشه نهادهای امنیتی و قضایی تبدیل شده و تاوان آن را کل نظام می‌دهد. همیشه سکوت می‌کنند؛ اخبار را در اختیار رسانه قرار نمی‌دهند؛ همیشه از طرف مقابل هجمه می‌شود و همیشه ما در یک موضع انفعالی باید دفاع کنیم! در حالی که موضع برتر را اویی باید داشته باشد که جاسوس و خائن را شناسایی و دستگیر کرده است و سوی دیگر بجای مدعی باید در جایگاه متهم باشد. این خلاصه‌ی فرصت‌هایی است که به حساب نیاوردن افکار عمومی آن را هدر می‌دهد.
کبری آسوپار
منبع: جوان
