«احمد سلمان رشدی» در سال 1947(م) برابر با 1326(ه.ش) در شهر بمبئی هند و در خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد. نوجوان بود که همراه خانواده به انگلستان مهاجرت کرد. نویسندگی را از جوانی به شکل حرفه‌ای آغاز کرد و بعد از این‌که اولین رمان بلندش را با نام «بچه‌های نیمه شب» در سن 36 سالگی نوشت و منتشرساخت، انجمن ملی ادبیات انگلستان از این اثر حمایت کرد و پس از عضویت سلمان رشدی در این انجمن بود که رسانه‌ها به این کتاب توجه زیادی نشان دادند. کمی بعد جایزه‌ی «بوکر» که جایزه‌ای رسمی و معتبر در انگلستان است، به این اثر تعلق گرفت و سلمان رشدی معروف شد.

 

در ایران اما بعد از برپایی چند تظاهرات بر علیه چاپ این کتاب، امام خمینی(ره) پس از اطلاع کامل از محتوای کتاب در تاریخ 25 بهمن 1367(ه.ش) یعنی 3 ماه بعد از انتشار کتاب در انگلستان، حکم تاریخی ارتداد سلمان رشدی را صادر نمودند:

 

با صدور حکم ارتداد رشدی، رسانه‌های غربی شروع به جوّسازی کردند؛ اما وقتی لبیک مسلمانان جهان و اعلام آمادگی آن‌ها را برای اجرای حکم دیدند، بازی دیگری را آغاز کردند و می‌گفتند اگر رشدی توبه کند دیگر نباید حکم اعدام او اجرا شود که امام(ره) در فتوای دیگری فرمودند که «رشدی اگر توبه هم بکند و زاهد زمانه هم بشود، باز باید حکم اعدامش اجرا شود.» از این‌جا به بعد زندگی جهنمی رشدی آغاز گردید، زندگی همراه با ترس و حقارت. اسکاتلندیارد حفاظت او را بر عهده داشت، آن هم با هزینه‌ی یک میلیون پوند؛ البته چند سال بعد این رقم به 10 میلیون پوند در سال هم رسید. بعد از کشتن ناشر نروژی آیات شیطانی و به خاطر انتقادات فراوانی که انگلیسی‌ها به خاطر خرج حفاظت از او، آن هم از جیب مردم این کشور داشتند، رشدی با هواپیمای جنگی به آمریکا مهاجرت کرد.

برای اجرای حکم ارتداد سلمان رشدی تا به امروز، جهان اسلام شهدای بسیاری را تقدیم پروردگار متعال کرده که اولین این شهدا، دانشجوی ایرانی «شهید ابراهیم عطایی» است. شهید عزیزی که دولت انگلستان از تحویل جنازه‌ی مطهرش به خانواده و مردم مسلمان ایران، خودداری کردند ...