ادوارد براون خاورشناس، در بخشی از جلد دوم کتاب تاریخ ادبیات ایران نظر خود را درباره تفأل به دیوان حافظ نوشته است.

به گزارش جهان نیوز، ادوارد براون، خاورشناس و ایران‌شناس مشهور بریتانیایی است. وی نویسنده کتاب تاریخ ادبیات ایران در چهار جلد با عناوین «از قدیم‌ترین روزگار تا زمان فردوسی»، «از فردوسی تا سعدی»، «از سعدی تا جامی» و «از صفویه تا مشروطیت» بوده است.

از آثار دیگر ادوارد براون می‌توان به تاریخ مشروطیت ایران، تاریخ طب اسلامی و سفرنامه یک سال در میان ایرانیان اشاره کرد.

بنا بر این گزارش، این خاورشناس مشهور خلاصه تاریخ طبرستان ابن اسفندیار، تاریخ گزیده حمدالله مستوفی و چهارمقاله نظامی عروضی را ترجمه کرده است.

شایان ذکر است؛ ما در اینجا بخشی از كتاب از سعدی تا جامی، نوشته ادوارد براون (شرق شناس) با ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت را آوردیم تا تفأل به دیوان حافظ را از نگاه ادوارد براون بررسی کنیم.

ادوارد براون معتقد بود «تفأل به دیوان حافظ امری بسیار متعارف و معمول است؛ تا حدی که مانند تفأل به قرآن کریم نزد مسلمانان یا تفأل به کلمات ویرژیل نزد رومیان قدیم رواج دارد. حافظ را از همین جهت لسان‌الغیب و ترجمان‌الاسرار لقب داده‌اند و چنین معتقد هستند که، چون آدمی در کاری به شک و تردید مبتلا باشد، می‌تواند از کلمات و اشعار خواجه استمداد و راهبری جوید. بدین‌گونه که بر روح خواجه فاتحه دمیده و در دل نیت خود را روشن کرده. آن‌گاه دیوان او را هر طور که اتفاق افتد، می‌گشاید. پس در نخستین شعری که چشم بر آن می‌افتد، یا آنکه در آخرین غزلی که در صفحه گشوده واقع شده است، جواب سؤال خود را خواهد یافت و شعر اول از غزل ثانی نیز شاهد آن فال خواهد بود.»

منبع:باشگاه خبرنگاران