واکنش شاعر بحرینی به تصویر رهبری در روز برفی

نمیدانم چرا علی رغم اینهمه سم پاشی ها علیه رهبر باز ناز است

هر کسی رابطه خود با خدا را اصلاح کند
خدا محبت او را در دل مردم قرار میدهد

من کان یریدالعزة فلله العزة جمیعاً . الیه یصعدالکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه .

این آیه همیشه بغض منو در میاره....

چون..چهره.مومن واقعی....به سیمای پیامبران..نزدیک میشود......

افتخارم این است که شما ولی مایید.رهبر عزیز و فرزانه

برجامیستها وحامیان داعش ومنافقین مثل زامبی حمله کردن برای منفی دادن. این همه تاحالا منفی دادین چی شد که ازین به بعد بخواد بشه! جزاینکه رهبری عزیزمون عزیزتر از هر روزه

مردم بیچاره آمریکا با این همه ثروت و دزدی منابع جهان را امروز چه کسی با چه مقدار فهم و شعور دارد رهبری می کند؟ ترامپ که مایه ننگ بشریت است.
و ایران را سربلند را کسی هدایت می کند که در دو ساعت سخنرانی پر مغز حتی یک غلط انشایی ندارد. فقیهی بی مانند که سخنانش لرزه بر اندام ترامپ و اعوان و انصارش می اندازد و همان طور که در کامنت های اذنابش در ذیل این خبر مشاهده می کنید پرتو نور تابان این رهبر خردمند چشمان هرزه گردشان را کور کرده است.
اراده کرده اند که نور خدا را خاموش سازند اما خداوند این نور را جاودان کرده است حتی اگر منافقان بی دین و فتنه گران را خوش نیاید

اخه عزیز دل برادر چی رو با چی مقایسه میکنی؟اگه این فرد هم در نوع زندگی با رهبر یکی بود که اینقدر بد بختی گریبان گیر ما نبود و مشکلات صدردصد حل میشد.در حدیث داریم که قُتِلَ عَلِیُ لِشِدَةِ عَدلِهِ. رهبر هم الان به خاطر همین مقابله با دنیا طلبی برخی مسئولانه که سیبل حمله داخلی ها و خارجی ها شده.

احمدی جانم فدای رهبر

مدح خوبی ها تملق نیست
برو دلت را حقد و کینه و نفاق پاک کن تا حقیقت را بهتر ببینی

از اسلام فقط ظاهر ش را گرفته ای جناب. ائمه وقتی مدح می شدند بر دهان مداح خاک می ریختند؟

آيا امام سجاد عليه السلام بر دهان فرزدق خاک پاشيد؟
هَذا الّذي تَعرِفُ البَطْحاءُ وَطْأتَهُ وَالبَيْتُ يعْرِفُهُ وَالحِلُّ وَالحَرَمُ هذا ابنُ خَيرِ عِبادِ الله كُلّهِمُ، هذا التّقيّ النّقيّ الطّاهِرُ العَلَمُ هذا ابنُ فاطمَةٍ، إنْ كُنْتَ جاهِلَهُ، بِجَدّهِ أنْبِيَاءُ الله قَدْ خُتِمُوا وَلَيْسَ قَوْلُكَ: مَن هذا؟ بضَائرِه، العُرْبُ تَعرِفُ من أنكَرْتَ وَالعَجمُ كِلْتا يَدَيْهِ غِيَاثٌ عَمَّ نَفعُهُمَا، يُسْتَوْكَفانِ، وَلا يَعرُوهُما عَدَمُ سَهْلُ الخَلِيقَةِ، لا تُخشى بَوَادِرُهُ، يَزِينُهُ اثنانِ: حُسنُ الخَلقِ وَالشّيمُ حَمّالُ أثقالِ أقوَامٍ، إذا افتُدِحُوا، حُلوُ الشّمائلِ، تَحلُو عندَهُ نَعَمُ ما قال: لا قطُّ، إلاّ في تَشَهُّدِهِ، لَوْلا التّشَهّدُ كانَتْ لاءَهُ نَعَمُ عَمَّ البَرِيّةَ بالإحسانِ، فانْقَشَعَتْ عَنْها الغَياهِبُ والإمْلاقُ والعَدَمُ إذ رَأتْهُ قُرَيْشٌ قال قائِلُها: إلى مَكَارِمِ هذا يَنْتَهِي الكَرَمُ يُغْضِي حَياءً، وَيُغضَى من مَهابَتِه، فَمَا يُكَلَّمُ إلاّ حِينَ يَبْتَسِمُ بِكَفّهِ خَيْزُرَانٌ رِيحُهُ عَبِقٌ، من كَفّ أرْوَعَ، في عِرْنِينِهِ شمَمُ يَكادُ يُمْسِكُهُ عِرْفانَ رَاحَتِهِ، رُكْنُ الحَطِيمِ إذا ما جَاءَ يَستَلِمُ الله شَرّفَهُ قِدْماً، وَعَظّمَهُ، جَرَى بِذاكَ لَهُ في لَوْحِهِ القَلَمُ أيُّ الخَلائِقِ لَيْسَتْ في رِقَابِهِمُ، لأوّلِيّةِ هَذا، أوْ لَهُ نِعمُ مَن يَشكُرِ الله يَشكُرْ أوّلِيّةَ ذا فالدِّينُ مِن بَيتِ هذا نَالَهُ الأُمَمُ يُنمى إلى ذُرْوَةِ الدّينِ التي قَصُرَتْ عَنها الأكفُّ، وعن إدراكِها القَدَمُ مَنْ جَدُّهُ دان فَضْلُ الأنْبِياءِ لَهُ؛ وَفَضْلُ أُمّتِهِ دانَتْ لَهُ الأُمَمُ مُشْتَقّةٌ مِنْ رَسُولِ الله نَبْعَتُهُ، طَابَتْ مَغارِسُهُ والخِيمُ وَالشّيَمُ يَنْشَقّ ثَوْبُ الدّجَى عن نورِ غرّتِهِ كالشمس تَنجابُ عن إشرَاقِها الظُّلَمُ من مَعشَرٍ حُبُّهُمْ دِينٌ، وَبُغْضُهُمُ كُفْرٌ، وَقُرْبُهُمُ مَنجىً وَمُعتَصَمُ مُقَدَّمٌ بعد ذِكْرِ الله ذِكْرُهُمُ، في كلّ بَدْءٍ، وَمَختومٌ به الكَلِمُ إنْ عُدّ أهْلُ التّقَى كانوا أئِمّتَهمْ، أوْ قيل: «من خيرُ أهل الأرْض؟» قيل: هم لا يَستَطيعُ جَوَادٌ بَعدَ جُودِهِمُ وَلا يُدانِيهِمُ قَوْمٌ، وَإنْ كَرُمُوا هُمُ الغُيُوثُ، إذا ما أزْمَةٌ أزَمَتْ، وَالأُسدُ أُسدُ الشّرَى، وَالبأسُ محتدمُ لا يُنقِصُ العُسرُ بَسطاً من أكُفّهِمُ؛ سِيّانِ ذلك: إن أثَرَوْا وَإنْ عَدِمُوا يُستدْفَعُ الشرُّ وَالبَلْوَى بحُبّهِمُ وَيُسْتَرَبّ بِهِ الإحْسَانُ وَالنِّعَمُ
اظهار محبت کردن با تعابير زيبا تملقی نيست که شايسته پاشيدن خاک بر دهان گوينده آن باشد؛ مبالغه هايی که با معتقدات منافات دارد بايد مورد عکس العمل واقع شود مانند عکس العمل امام رضوان الله عليه در برابر سخنان مرحوم فخرالدين حجازی که گفت : تو از موسی برتری!!

عجب دل خوشی داری تو؟ آخه کی این اشعار عربی رو میخونه؟؟؟ واقعا یه سوغاتی تمام عیاری!!!

حضرت علی (ع) می فرمایند: مدح و تقدیر بیش از اندازه تملق و چاپلوسی است كه هم طرف مقابل را گرفتار عجب و خودبينى مى كند و هم شخصيت گوينده را در هم مى شكند.
شعر ایشان مدح بود نه تملق چرا که از اندازه عبور نکرده بود. اما در نظرات برخی از دوستان افراط شده و به سمت تملق رفته است.
ضمنا توجه بفرمایید که رهبر فرزانه مان معصوم نیستند و در اسلام مدح غیر معصومین و اهل بیت کراهت دارد.

این عجیب نیست
همه منافق ها مثل تو هستن و از سربلندی اسلام و انقلاب بدشون میاد
خودتو به یه روانشناس نشون بده داره دیر میشه!!