خوزستان؛ استانی فراموش شده در غبارها

گویا شدت گرد و خاک با زمان مسابقه دویدن گذاشته است هر چه ساعت رو به جلو می‌رود شدت غلظت این پدیده زیست محیطی نیز افزایش می‌یابد به طوری که اگر میزان غلظت را بخواهیم با دستگاهی شبیه دماسنج دما اندازه‌گیری کنیم جیوه درون دماسنج از شدت افزایش غلظت به بیرون پاشیده می‌شود.
رنگی به غیر از قهوه‌ای دیده نمی‌شود، درختان شبیه تپه‌های خاک‌ شده‌اند و با تکاندن آن‌ها بارانی از خاک به زمین ریخته می‌شود. با وجود اینکه امروز دومین روز از هفته است اما شهر در سکوتی مبهم قرار گرفته است، خیابان‌ها خالی از عابر و کرکره مغازه‌ها پایین، سوژه‌ای برای مصاحبه پیدا نمی‌شود تنها روزنامه‌های دکه روزنامه فروشی به چشم می‌خورد که در اندکی ثانیه گرد خاک؛ قسمت‌های سفید روزنامه را به قهوه‌ای تغییر رنگ داد.

آن طرف خیابان تعدادی خودرو کنار جاده پارک است میزان خاک نشسته بر روی آنها به حدی زیاد است که گویی چندین سال است که در کنار خیابان بدون صاحب رها شده است در صورتی که میزان خاک نشسته بر روی آنها حاصل کمتر از نیم ساعت وزیدن باد به همراه خاک است.رو به ساختمان‌ها می‌کنم تا شاید پنجره ای باز ببینم که نشان از حضور یک فرد در شهر باشد اما شیشه‌های پنجره‌ها به حدی غبارآلوده هستند که مشاهده هر چه پشت آن است را غیر ممکن می‌کند. رنگ گلهای باغچه‌ای کاشته شده در بلوارها به سختی قابل تشخیص هستند‌.

با وجود اینکه ماسک بر صورت دارم اما همچنان طعم خاک را بیشتر از پیش حس می‌کنم، ذرات ریزی از خاک را در هانم که به آرامی آب می‌شود را حس می‌کنم. ساعت از 12 گذشته است به آسمان نگاه می‌کنم اما خورشیدی در آسمان نمی‌بینم .

همچنان به دنبال فردی هستم تا سوژه‌ گزارشم شود اما شدت گرد و خاک در حال افزایش است و با نگاهی به صفحه گوشی اخبار خبرگزاری‌ها را مشاهده می‌کنم که خبر لغو بودجه مقابله با ریزگردها میزان آب باقی مانده در چشمانم را خشک می‌کند و خبر بعد که گویای تداوم گرد و خاک در روزهای آینده است سخت فکرم را به خود مشغول می‌کند که مردم شهرم چگونه تا آخر هفته در خانه‌های خود بدون دسترسی به کمترین ملزومات مورد نیاز برای زندگی باید محبوس باشند و تاوان عقب‌ ماندن دانش‌آموزان را چه کسی پاسخگو خواهد بود.

و اینکه نخستین روز از بهمن سال 96 دقیقا چندمین روز از روزهای گرد و خاکی است که مسئولان شهرم وعده داده بودند با پیگیری‌های جدی از سال آینده خوزستان نه تنها رنگی از غبار نمی‌بینند بلکه روزهای سخت غبارآلود زندگی را فراموش خواهند کرد اما در واقع آنچه که فراموش شده مردم این دیار و شرایط زندگی آنها در روزهای خاکی است.