دلیل برکناری خبرنگار برگزیده از کار دولتی چه بود؟

شما در فضای مجازی به این اشاره کردید که بلافاصله پس از اینکه از تهران به شهرتان برگشتید، از کار برکنارتان کردند، این برخورد قهرآمیز با شما چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟

به من گفتند به سلامت، در کار شهروند - خبرنگاریت موفق باشی و توضیح بیشتری ندادند. همه چیز یک دقیقه بیشتر طول نکشید. 

مگر شهروند- خبرنگار بودن اشکالی دارد؟ 
نمی‌دانم، در سیستان و بلوچستان تقریباً همه من را می‌شناسند. البته آدمی نیستم که دلیل از آنها بخواهم، احتمالاً بدشان نمی‌آمد خودم را بشکنم و به اصطلاح به دست و پایشان بیفتم، ولی چون می‌دانم که شأن من این نیست، هرگز توضیحی از آنها نخواستم. این توان را داشتم که همواره با یک توئیت عده زیادی را به سمت شرکت بکشانم. 

خودتان چه فکری می‌کنید؟ 
من در یکی از شرکت‌های تابع پارک علم و فناوری دانشگاه سیستان و بلوچستان کار می‌کردم، شرکتی که در زمینه جذب توریست برای این استان فعالیت می‌کند. متأسفانه مدیر این شرکت گرایش‌های سیاسی خاصی دارد و به همه چیز از دریچه تنگ مسائل سیاسی نگاه می‌کند، ولی من معتقدم به عنوان یک ایرانی باید نگاهمان به مسائل بیش از هر چیزی ملی باشد و اگر تمایلات سیاسی بر نگاه ملی‌مان غلبه پیدا کند، خود این مسئله مانعی برای پیشرفت و توسعه منطقه‌ای و ملی می‌شود. 

اما تقدیری که از شما به عمل آمد، ابداً جنبه سیاسی نداشت.
بله. من هم از همین تعجب کردم، چون مراسمی که در آن شرکت کردم به طور کامل جنبه‌‌ای ملی داشت و اساساً انتشار خبر خوب و امیدبخش به نفع دولت است و از این بابت فکر می‌کنم خود دوستان دولتی و حامیان آنها از اینکه من به عنوان یک شهروند- خبرنگار در سطح کشور و جهان اخبار خوب و امیدبخش از ایران مخابره می‌کنم باید استقبال کنند، ولی متأسفانه عده‌ای دوست دارند به همه چیز از دریچه سیاست نگاه کنند. من کلی برنامه‌ریزی کرده بودم برای ماه بهمن تا اولین تور را اجرا کنیم. 

چند وقت بود در این شرکت مشغول به کار بودید؟ 
حدود چهار ماه و البته با آنها قراردادی پنج ساله داشتم. 

فعالیت‌های شما چه ویژگی دارد که منجر شد از شما به عنوان شهروند- خبرنگار برتر کشور تقدیر به عمل آید؟
همواره تلاش کرده‌ام تا نگاه کلیشه‌ای نسبت به سیستان و بلوچستان را تا حدودی و به اندازه توانم تغییر دهم. به نظرم رسانه‌های استانی در این‌باره اصلاً موفق عمل نکرده‌اند. استان ما را همواره با فقر، خشکسالی، بی‌سوادی، قاچاق مواد مخدر و اشرار می‌شناسند، در حالی که این استان قشنگی‌های زیادی دارد. من دوست داشتم این زیبایی‌ها را نشان دهم، البته در کنار آن معتقدم باید مشکلات مردم را هم بازتاب داد و این کار را هم می‌کنم، اما دلیلی ندارد صرفاً روی نکات منفی تکیه کنم. برای همین هر چیز خوبی را که به نظرم می‌رسید بلافاصله توئیت می‌کردم. این رویکرد در توئیتر برای خیلی‌ها جالب بود. حتی خیلی از ایرانی‌های خارج از کشور از این مسئله استقبال کردند. آنها می‌گفتند که من تصویر ذهنی‌شان از سیستان و بلوچستان را تغییر داده‌ام و کلیشه‌هایی چون بیابان خشک و مردان اسلحه به دست را با شور و رنگارنگی زندگی جایگزین کرده‌ام. 

چقدر روحیه و شخصیت شما در فعالیت‌هایتان نقش دارد؟ 
آدم مثبت‌اندیشی هستم و ایران را دوست دارم. اهل نق زدن نیستم و معتقدم برای ایجاد تغییر و رفتن به سمت پیشرفت باید کار و اتحاد ایجاد کرد و از چنددستگی و نگاه‌های منفی پرهیز کرد، ضمن اینکه خودم کار خبری را خیلی دوست دارم. خبرنگاری را اولین بار در فیس‌بوک وقتی 23 سالم بود، آغاز کردم. وقتی توئیتر آمد از چهار سال پیش به سمت توئیتر رفتم. بچه‌های استان بیشتر به سمت اینستاگرام رفتند، اما من احساس کردم توئیتر جای بهتری برای فعالیت رسانه‌ای است. 

از این کار درآمد هم داشتید؟ 
نه، فقط چون علاقه داشتم کار می‌کردم. 

وضعیت رسانه‌ها در کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟ 
به نظرم منافع سیاسی همواره بر منافع ملی سلطه دارد، خیلی‌ها فکر می‌کنند رسانه برای این است که در وهله اول مچ‌گیری شود، به همین دلیل است که وقتی اتفاق بدی می‌افتد، خیلی از رسانه‌ها در وهله اول به فکر این هستند که دنبال مقصر بگردند و تقصیر را گردن کسی بیندازند. واضح است که چنین رویکردی مغایر با منافع ملی است. از این نظر معتقدم رسانه در کشور ما رسالت خود را فراموش کرده است. مردم احتیاج به امید دارند، البته امیدبخشی با شعار تفاوت دارد. سفیدنمایی محض هم درست نیست، اما اگر ما نکات مثبت را حذف کنیم و اصلاً نبینیم و صرفاً روی فقر و سیاهی‌ها تمرکز کنیم، این سیاهی به تدریج خودش را تحمیل می‌کند. سیاه‌اندیشی لاجرم به سیاهی منجر می‌شود. برخی در همین استان ما به من خرده می‌گیرند که تو چرا فلان خبر را کار نمی‌کنی و من به آنها می‌گویم که هر خبری را باید به اندازه‌ای که لازم است ضریب بدهیم نه بیشتر و نه کمتر.

به نظر من سنجش اهمیت یک خبر موضوع مهمی است که از عهده هر کسی برنمی‌آید. یعنی طرف باید خیلی نگاه کلان و آگاهانه‌ای نسبت به مسائل داشته باشد تا بتواند درست تشخیص بدهد. من خودم در جریان حادثه پلاسکو که بدجور فضا آغشته به سیاسی‌کاری شده بود درباره سیل سیستان و بلوچستان توئیت می‌کردم و مردم را در کشور به این موضوع توجه می‌دادم که خود دولتی‌ها هم توجه‌شان جلب شد. درباره جریان برق استان در تابستان اولین کسی که توئیت کرد، من بودم و توانستم حواس‌ها را به این مسئله هم جلب کنم.