پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 25 Apr 2024
 
۱
۷

درباره دوگانه «انقلابی‌گری- انقلابی‌نمایی»

شهاب اسفندیاری
سه شنبه ۱۲ دی ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۶
کد مطلب: 578414
انقلابیگری یعنی بیوقفه دنبال اصلاح امور بودن، دنبال افزایش کارآمدی، اعتبار و محبوبیت نظام بودن. انقلابی‌نمایی پروژه‌ای برای باج‌گیری، امتیازگیری و حفظ موقعیت خود و رفقا است.
جهان نيوز - دکتر شهاب اسفندیاری: سخنان اخیر رهبر انقلاب در جمع اعضای شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، دقائق و ظرائف بسیاری داشت که بعضاً در غبار مجادلات سیاسی بر سر شناسایی «مرجع ضمیر» و «مخاطب خاص» آن سخنان، کمتر مورد توجه قرار گرفت. هرچند مستبعد نیست که کلمات رهبر معظم انقلاب در مناسبت‌های مختلف مخاطب یا مخاطبان خاص هم داشته باشد، اما تمرکز صرف بر شناسایی این مخاطبان طبعاً نباید ما را از تأمل در مضامین کلیدی و محتوای اصلی سخنان ایشان باز دارد. در واقع ایشان در بسیاری مواقع معیارها و شاخص‌هایی را تبیین می‌کنند که ممکن است در دوره‌های مختلفی مشمول اشخاص متفاوتی بشود. نکته اساسی، همانگونه که در همین دیدار اخیر نیز اشاره فرمودند، این است که «هیچ‌کس ضمانتِ درست ماندن تا دمِ مرگ را ندارد» و لذا «حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است». پس تفکر در مضامین این سخنان و مراقبت در اقدام و عمل بر همه ما لازم است و اشاره و طعنه به این و آن نباید ما را از بطن این مفاهیم و نیز از خوف ابتلای خویش به عاقبت سوء دیگران غافل کند.
 
به زعم نگارنده یکی از نکات تأمل برانگیزی که در بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب وجود داشت و تاکنون در آثار و سخنان ایشان مطرح نشده بود، دوگانه «انقلابی‌گری - انقلابی‌نمایی» بود. هرچند اشارت به این دوگانه در سخنان ایشان مجال بسط نیافت اما با توجه به این که ایشان قبلاً در مناسبت دیگری۱ به تبیین مفهوم «انقلابی‌گری» پرداخته بودند، جا دارد به تفکیک و تمایز میان «انقلابی‌گری» و «انقلابی‌نمایی» نیز توجه بیشتری شود. چه بسا بخشی از مشکلات و معضلات فرهنگی و اجتماعی ما ناشی از عدم تمایز میان این دو مفهوم باشد. اشاره رهبر انقلاب به این دوگانه برای نگارنده یادآور پرسشی بود که سال‌ها قبل شهید سیدمرتضی آوینی در نام‌های مطرح کرده بود: «اکنون که دیگر جنگی در میان نیست که سربازی و جان‌بازی، معیار دین‌داری باشد، چگونه می‌توان دین‌داران را از غیر آن‌ها تشخیص داد؟»۲
 
اکنون در آستانه چهل‌سالگی انقلاب اسلامی شاید بیشتر ضرورت داشته باشد به دوگانه «انقلابی‌گری – انقلابی‌نمایی» بپردازیم تا مسیر آینده انقلاب با درس گرفتن از تجربیات گذشته، یا به تعبیر رهبر انقلاب همان «بالارفتن‌ها، پایین‌آمدن‌ها؛ تُندی‌ها، کُندی‌ها؛ افراط‌ها، تفریط‌ها» با قوت و قدرت بیشتری پیموده شود.
 
* اما تفاوت «انقلابی‌گری» و «انقلابی‌نمایی» در چیست؟
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سخنرانی سالگرد رحلت حضرت امام خمینی رحمه‌الله‌علیه در سال ۱۳۹۵ پنج شاخص «انقلابی‌گری» را: «پایبندی به مبانی و ارزش‌های اساسی انقلاب اسلامی»، «هدف‌گیری مستمر آرمان‌ها و همت بلند برای رسیدن به آنها»، «پایبندی به استقلال همه‌جانبه‌ی کشور»، «حساسیت در برابر دشمن و تبعیت نکردن از او» و «تقوای دینی و سیاسی» ذکر کردند. در ادامه به اجمال تلاش می‌شود بر اساس دریافت خود برخی سرفصل‌های این تمایز مورد مداقه قرار گیرد.۳ هرچند مطالعه و پژوهش بیشتر در این زمینه قطعا ضرورت دارد.
 
- انقلابی‌گری یک «بود» است. یک الگوی «زیست» است. یک «گفتمان» است. طبعا «نمود» هم دارد. اما انقلابی‌نمایی سراسر «نمود» است. سراسر «پرفورمنس» است. سراسر نمایشگری است.
- انقلابیگری یعنی بیوقفه دنبال اصلاح امور بودن، دنبال افزایش کارآمدی، اعتبار و محبوبیت نظام بودن. انقلابی‌نمایی پروژه‌ای برای باج‌گیری، امتیازگیری و حفظ موقعیت خود و رفقا است.
- انقلابی خود را وقف اقدام و عمل و خدمت بر اساس آرمان‌ها و ارزش‌ها می‌کند. اما انقلابی‌نما معرکه‌گیری می‌کند برای جلب توجه. برای آنکه همه‌ در خدمت او باشند. برای آنکه «همه هزینه‌ها» برای او بشود.
- انقلابی تمام توان، اعتبار و آبروی خود را برای دفاع از انقلاب خرج می‌کند. انقلابی‌نما می‌خواهد تمام توان، اعتبار و آبروی انقلاب برای او خرج شود.
- در گفتمان انقلابی‌گری، حق و عدل و اصول و ارزش‌ها معیار و شاخص سنجش افراد است.۴ اما انقلابی‌نماها قبیله‌گرا هستند. حمایت از اعضای قبیله خود را مهم‌ترین معیار و شاخص می‌دانند.      
- انقلابی یک «صفت» است که در کنار «حرفه»های گوناگون می‌نشیند: کارگر انقلابی، معلم انقلابی، پزشک انقلابی، استاد انقلابی. اما انقلابی‌نمایی خودش یک «حرفه» است. یک شغل تمام وقت است. به تعبیر شاعر «هر که را شغلی است در عالم...».
- انقلابی هر کجا باشد - در متن یا در حاشیه؛ در مسند و یا در کنار - یک عنصر فعال، مفید، گره‌گشا و تحول‌گرا است. انقلابی‌نما کارش تنها با هیاهوی پوچ، تفرقه‌انگیزی و نفرت‌پراکنی پیش می‌رود.
- انقلابی خود یک «سرمایه اجتماعی» است. «ارزش آفرین» است. ارزش افزوده کار او بر «سرمایه اجتماعی» می‌افزاید. انقلابی‌نما یک «مصرف‌کننده بی‌مصرف» است که از آب گل‌آلود ارتزاق می‌کند.
- انقلابی با نگاه به عمق میدان عظیم نبرد و آرایش پیچیده لشکر دشمن، همت خود را مصروف جنگ اصلی می‌کند. انقلابی‌نما فقط تا نوک بینی خود را می‌بیند. غالباً متمسک به فروع است و درگیر حاشیه‌ها.
- برای یک انقلابی، انقلاب جبهه‌ای است که باید دائماً به توسعه، تجهیز و تقویت آن پرداخت. برای انقلابی‌نما، انقلاب یک شرکت سهامی است که حضور افراد جدید سهم و موقعیت او را به خطر می‌اندازد.
- برای انقلابی، اخلاق و تقوا شرط صحت و ارزش هر عملی است: «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ».۵ انقلابی‌نما راحت دروغ می‌گوید، تهمت می‌زند، آبرو می‌برد. اخلاق و تقوا را برای اهداف شخصی و گروهی ذبح می‌کند.
- انقلابی خوب می‌داند که «توقع یک میزان انقلابی‌گری از همه‌ی کسانی که در مسیر شاخص‌ها و جهت‌گیری‌های انقلاب حرکت می‌کنند، اشتباه است».۶ خوب می‌داند که «نمی‌توان هر فردی را که در مسیر شاخص‌های انقلاب قرار دارد اما خوب حرکت نمی‌کند، متهم به غیرانقلابی‌گری و ضد انقلاب بودن، کرد.»۷ اما انقلابی‌نما خود را معیار حق می‌داند و از همه توقع دارد به اندازه خودش «انقلابی‌نمایی» کنند. آنهایی که چنین نکنند بی‌درنگ از جانب «انقلابی‌نما» ها متهم می‌شوند که «غیر انقلابی» و یا «ضد انقلاب» هستند.
- انقلابی‌ها اهل «نمایش» نیستند. انقلابی «هستند» و به نمایش «انقلابی‌نمایی» نیازی ندارند. به‌همین دلیل از طرف «انقلابی‌نما»ها محکوم و متهم می‌شوند. و شگفت که معمولا «انقلابی‌نما»ها با «انقلابی»ها بیشتر مشکل دارند تا با «غیرانقلابی»ها و «ضد انقلاب»ها.
 
رحمت خدا بر شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید چمران و شهید آوینی: «انقلابی» هایی که تا مرز شهادت از سوی «انقلابی‌نما» ها مورد اتهام و هجوم بودند.
 
پی‌نوشت‌ها:
۱. سخنرانی در مراسم بیست‌ و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره) مورخ ۱۴ خرداد ۱۳۹۵.
۲. آوینی، سید مرتضی «نامه ای به دوست زمان جنگ»، ماهنامه سوره، شماره دوم و سوم، اردیبهشت و خرداد ۱۳۷۲.
۳. هرچند تلاش نویسنده برآن بوده که این تمایز را بر اساس گفتمان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تبیین کند، اما بدیهی است که ادعایی مبنی بر این که این دریافت عیناً نظر رهبر معظم انقلاب است وجود ندارد.
۴. امام علی(ع): انَّ الحَقَّ لا یعرَفُ بِالرِّجَالِ؛ اِعرِفِ الحَقَّ، تَعرِف أهلَهُ؛ حق با شخصیت‌ها شناخته نمی‌شود؛ حق را بشناس تا اهل آن را بشناسی. مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۱۱.
۵. سوره مبارکه مائده، آیه ۲۷: «وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّکَ قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ». «و داستان دو فرزند آدم را بحقّ بر آنها بخوان: هنگامی که هر کدام، کاری برای تقرّب (به پروردگار) انجام دادند؛ امّا از یکی پذیرفته شد، و از دیگری پذیرفته نشد؛ (برادری که عملش مردود شده بود، به برادر دیگر) گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم کشت.» (برادر دیگر) گفت: «(من چه گناهی دارم؟ زیرا) خدا، تنها از پرهیزگاران می‌پذیرد.»
۶. سخنرانی در مراسم بیست‌ و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره) مورخ ۱۴ خرداد ۱۳۹۵.
۷. همان.
مرجع : پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی خامنه‌ای
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


آدمیزاد
Colombia
هموطن گرامی ، اگر بجای انقلاب ها بتوان فرایند فرگشت (تکامل ) انسانی و اجتماعی را دستور کار دانست سازنده تر و درست تر است زیرا "انقلاب " مفهومی نسبی و منفی است و آشوبگران و تروریست ها نیز خود را "انقلابی" میدانند ، عاقلانه اینست تا بطور دقیق و علمی مشکلات جامعه (اقتصاد و بزهکاری ، اعتیاد..) را شناخت و برایشان راهکارهایی کاربردی و واقعبینانه و سازنده یافت،
مهدی
Iran, Islamic Republic of
حضرات مدعی علم و دقت سی و نه سال است که می خواهند مسائل و مشکلات را بصورت علمی و دقیق حل کنند. نتیجه ی آن هم شده این وضعی که الان در کف خیابانها می بینیم. همیشه هم سکان امور اجرایی در دستشان بوده ولی غر و نق و سرکوفتش را به انقلاب و انقلابیها می زنند که از جان مایه گذاشتند تا اینها در آرامش بنشینند و نظریات صد من یک غاز تحویل جامعه بدهند.
آدمیزاد
Colombia
تا اندازه ای با شما همسو ام ، چون مسئولان و به اصطلاح کارشناسان ما تنها به سخنرانی و انشا نویسی میپردازند اما هیچکس بخودش زحمت اینرا نمیدهد که بدون پیشداوریهای جناحی و مذهبی و روشنفکری ، مثلا برای مشکل اعتیاد و یا بیکاری راه حلی واقعبینانه و کاربردی بیابد، و البته بعضی از سران کشور حتی با اینکه نیکخواه ملت اند ولی با جامعه واقعی ایران در تماس نیستند و میپندارند که همه مشکلات را با قران خوانی و حدیث میتوان حل کرد.
مهدی
Iran, Islamic Republic of
همه ی مشکلات بشر را می توان با قرآن و حدیث حل کرد. ولی تا حالا کدام حکومتی این کار را کرده که بگوییم نشد؟!!
تا الان دستکم اداره ی امور اجرایی در دست لیبرال مسلکها بوده.
جناح بندیها هم بازی سیاسی است؛ هر از گاهی هم اسم جدید رویش می گذارند که مردم سرشان گرم باشد. چپ و راست، اصلاح طلب و اصولگرا، افراطی و معتدل و .... اینها خط کشیهای اصیل و واقعی نیستند.
از صدر تا ذیل دو جناح عمده و همین به اصطلاح اعتدالگراهایی که الان قدرت را در دستشان گرفته اند آلوده به سکولاریسم و غربزدگی است. چند نفر از سرانشان زندگی شخصی و خانوادگی خودشان را بر اساس قرآن و حدیث اداره می کنند؟
یک امام بود و تک و توک یاران امام که حلال و حرام و قرآن و حدیث برایشان اصل است. بقیه همه جزء "مجموعهء عقلا" هستند که لابد عقلشان بیشتر از خدا و پیغمبر می رسد!
آدمیزاد
Colombia
آیا پیامبر بزرگ اسلام که آورنده قران کریم بود، در زمان خودش و در محدوده جغرافیایی کوچک خودش توانست مشکلات جامعه خودش را حل کند ؟ آیا توانست عدل را در جامعه اش بر قرار کند ؟ شاید برای ما ایرانی ها که عربی نمیدانیم، قران را نتوانیم خوب بفهمیم اما عربستانی ها که قران و حدیث را مستقیم میتوانند بفهمند چون زبانشان عربی است ، چرا در جهل و بی عدالتی و ظلم بسر میبرند ؟
Iran, Islamic Republic of
اگر در زمان پیامبر حکومت آرمانی و جامعه ی آرمانی بوجود آمده بود که می توانستیم نتیجه بگیریم جامعه ی بشری در همان زمان به بلوغ خودش رسیده است.
پیامبر بهترین قانون برای زندگی بشری را ابلاغ کردند و روش عملی اجرای آن را هم نشان دادند. حالا مانده ایم من و شمای انسان که بر طبق این قانون جامعه ی بشری را شکل بدهیم.
حمید
عالی است ما به این دست از نوشته ها و تحلیل ها بسیار نیازمندیم