ماجراي هجرت حضرت علي(ع) از مكه به مدينه

 

ابن شهر آشوب مي ‏نويسد: 
 

عباس از تصميم علي (ع) آگاه شد و دانست كه مي ‏خواهد در روز روشن و در برابر ديدگان دشمنان مكه را ترك گويد و زنان را همراه خود ببرد، از اين رو فوراً خود را به علي (ع) رساند و گفت: محمد (ص) مخفيانه مكه را ترك گفت و قريش براي يافتن او تمام نقاط مكه و اطراف آن را زير پا نهادند؛تو چگونه مكه را با اين عايله در برابر چشم دشمنان ترك مي‏گويي؟ نمي داني كه تو را از حركت باز مي‏ دارند؟

علي (ع) در پاسخ عمومي خود گفت: شبي كه با پيامبر (ص) در غار ملاقات كردم و دستور داد كه با زنان هاشمي ازمكه مهاجرت كنم به من نويد داد كه از اين پس آسيبي به من نخواهد رسيد. من به پروردگارم اعتماد و به قول احمد (ص) ايمان دارم و راه او با من يكي است؛ پس در روز روشن و در برابر ديدگان قريش مكه را ترك مي‏ گويم!
 

او نه تنها به عموي خود چنين پاسخ داد، بلكه هنگامي كه ليثي هدايت شتران را بر عهده گرفت و براي اينكه كاروان را زودتر از تيررس قريش بيرون ببرد بر سرعت شتران افزود، امام (ع) او را از شتاب كردن بازداشت و گفت: پيامبر (ص) به من فرموده است كه در اين راه آسيبي به من نخواهد رسيد. سپس هدايت شتران را خود بر عهده گرفت.